:: ::

Οι κατασκευασμένες μεσσιανικές «προφητείες» των ναζωραίων

Τσερνομπίλ-Σύντομο ιστορικό

Στις 26/4/86, ο πυρηνικός αντιδραστήρας 4 στην Σοβιετική Ουκρανία, υπέστη ρήξη στη μία το πρωί, κατά την διάρκεια δοκιμής χαμηλής ισχύος, κατ’ εντολή των αρχών της Μόσχας. Μέσα σε λίγα λεπτά η ισχύς αυξήθηκε κατά 100 φορές της επιτρεπομένης. Το αντιψυκτικό ύδωρ, δεν μπόρεσε να συγκρατήσει την τεράστια ποσότητα θερμοκρασίας που εκλύθηκε, με αποτέλεσμα να εξατμιστεί σε κλάσματα του δευτερολέπτου και να προκληθεί έκρηξη. Ο αντιδραστήρας καταστράφηκε ολοσχερώς. Στις επόμενες 10 μέρες περίπου 300 Mega Curies ραδιενεργών ισοτόπων, εκλύθηκαν στην ατμόσφαιρα, καλύπτοντας 150.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα και μολύνοντας 6.000.000 ανθρώπους της εγγύτερης περιοχής προτού η ραδιενέργεια μεταφερθεί στον ουρανό και την γη της Ευρώπης.

Το «1957» οι αντιδραστήρες UNGG και PWR στην Μεγάλη Βρετανία και ο αντιδραστήρας στο Three Mile Island στην Αμερική το «1979» υπέστησαν ανάλογη έκρηξη. Τα ατυχήματα αυτά είχαν ταξινομηθεί σε κλίμακα από 0-7 με βαθμό 5 από το International Nuclear Event Scale μετά το Τσερνομπίλ που ορίστηκε εκ των υστέρων ως δείκτης. Αντίθετα από την επικρατούσα άποψη σε αυτά τα ατυχήματα ουδείς τραυματίστηκε ή πέθανε και οι επιδημιολογικές μελέτες που εκπονήθηκαν δεν αποκαλύψανε βλάβες στην υγεία του πληθυσμού γύρω από τις εγκαταστάσεις.

Οι αιτίες έκρηξης του αντιδραστήρα στο Τσερνομπίλ από τα πορίσματα που εκδόθηκαν χωρίζονται σε 3 κατηγορίες:

1. Κατασκευαστικά λάθη

Ο πυρήνας του αντιδραστήρα RBMK καθίσταται ασταθής κάτω από το επίπεδο 700, περίπου ¼ της πλήρους του ισχύος. Με απλά λόγια ο αντιδραστήρας σε χαμηλή ισχύ είναι δύσκολο να ελεγχθεί και κάθε τάση διαρροής προς αλυσιδωτή αντίδραση αυξάνεται ταχύτατα. Αυτό αποτελεί ένα πολύ επικίνδυνο στοιχείο των κατασκευαστικών χαρακτηριστικών του αντιδραστήρα RBMK, στοιχείο που ευτυχώς απουσιάζει από τα δυτικά πρότυπα. Σε αντιδραστήρες άλλου τύπου από τον RBMK, κάθε τάση διαρροής και επακόλουθης αλυσιδωτής αντίδρασης, αυτομάτως καταστέλλεται χάρις στον σχεδιασμό του πυρήνα.

Η έκρηξη του Τσερνομπίλ έλαβε χώρα κατά την διάρκεια δοκιμής χαμηλής ισχύος, στην διάρκεια της οποίας ο αντιδραστήρας είναι ασταθής. Οι Ρώσοι μηχανικοί, όπως και οι Γάλλοι και Άγγλοι ειδικοί γνωρίζανε αυτήν την αστάθεια. Οι Σοβιετικές Αρχές είχαν εκδώσει προειδοποιήσεις πριν το ατύχημα, χωρίς να ληφθούν υπόψη. Στον συγκεκριμένο αντιδραστήρα κάθε προσπάθεια ανάσχεσης, οδηγεί πρώτα σε επιτάχυνση της αλυσιδωτής αντίδρασης, προτού επιβραδυνθεί, δεδομένου ότι υπάρχει αρκετός χρόνος.

Στον αντιδραστήρα RBMK ο ουδετεροποιητής αποτελείται από 600 τόνους γραφίτη. Αυτός όταν βρεθεί σε πολύ θερμή κατάσταση και έρθει σε επαφή με τον αέρα, εκρήγνυται σε φλόγες. Στο Τσερνομπίλ, η φλόγα του γραφίτη, εξάτμισε τα ραδιοϊσότοπα του αντιδραστήρα, διαχέοντάς τα στην ατμόσφαιρα μαζί με καπνό. Οι δυτικοί αντιδραστήρες δεν περιέχουν γραφίτη ή άλλο εύφλεκτο υλικό. Επίσης στον RBMK απουσιάζουν φίλτρα εξάτμισης των αερίων όπως και χώρος περιορισμού τους. Στο χειρότερο σενάριο το τελευταίο θα αποτελούσε μια τελευταία λύση περιορισμού των ραδιενεργών υλικών στο περιβάλλον και αποτελεί δεδομένο ασφαλείας σε όλους τους άλλους αντιδραστήρες, όπως και στον αντιδραστήρα του Three Mile Island όπου δεν υπήρξε διαφυγή ραδιενέργειας.

2. Ανθρώπινη αμέλεια του ανθρώπινου δυναμικού

Έξι ανθρώπινα λάθη αναγνωρίστηκαν και καταγράφηκαν στα πορίσματα:

 Δύο μόνιμοι κανόνες ασφαλείας παραβιάστηκαν: η απαγόρευση της λειτουργίας του αντιδραστήρα στην χαμηλή ισχύ, και η λειτουργία του αντιδραστήρα με λιγώτερες από τριάντα ράβδους ελέγχου εντός του πυρήνα του. Ένα ακόμα σφάλμα ήταν η μη τήρηση του πρωτοκόλλου των διαδικασιών δοκιμής και τρεις μηχανισμοί ασφαλείας που παρακαμφθήκανε εσκεμμένα, ένας για άμεση έγχυση νερού και δύο διαταγές για άμεσο κλείσιμο.

Αν ένα μόνο από τα έξι σφάλματα δεν είχε συμβεί, η έκρηξη θα είχε αποτραπεί.

3. Πολιτικά

Στην διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η ανάγκη για παραγωγή πλουτωνίου έδωσε την αίσθηση του επείγοντος στον σχεδιασμό, κατασκευή και λειτουργία, ασχέτως ασφαλείας. Το σκεπτικό ήταν ένα: η παραγωγή όπλων πλουτωνίου σε μεγάλη κλίμακα το συντομότερο δυνατό. Κάτω από αυτές τις συνθήκες ο υπουργός Ηλεκτροδότησης μόλις έξι μέρες μετά το ατύχημα δήλωσε στην συνάντηση του Πολιτμπιρό στις 2 Μαΐου «1986», πως «παρά το ατύχημα η κατασκευαστική ομάδα, θα εκπληρώσει τις σοσιαλιστικές της υποχρεώσεις κατασκευάζοντας τον αντιδραστήρα νούμερο 5».

Ένας άλλος παράγοντας ήταν η «στεγανοποίηση» γνώσης σε επιμέρους τμήματα που αποσκοπούσε στην μυστικότητα του καθεστώτος. Κανείς δεν μπορούσε να δει την συνολική εικόνα ώστε να συνδέσει όλους τους παράγοντες λειτουργίας και ασφαλείας, καθεστώς που διατηρήθηκε μέχρι το «1989».

Πολλοί Σοβιετικοί επιστήμονες ενθάρρυναν παρά κατέκριναν πολιτικές αποφάσεις. Ο αγώνας για προσωπική επιρροή αντικατέστησε τον επιστημονικό διάλογο. Ένα πλάνο έκτακτης ανάγκης παρουσιάστηκε τον Σεπτέμβριο του «1985» επτά μήνες πριν το ατύχημα, αλλά απορρίφθηκε από το Υπουργείο Τεχνολογίας και Μηχανικής στην λογική πως ένα τέτοιο ατύχημα, τέτοιας φύσεως, που να απαιτεί τέτοια μέτρα, είναι αδύνατο να συμβεί στην Σοβιετική Ένωση. 

Το πλάνο ανάγκης που είχε προταθεί  στο υπουργείο Υγείας το «1964» και εγκρίθηκε τελικά στις 18 Δεκεμβρίου του «1970», 15 χρόνια πριν το Τσερνομπίλ, περιελάμβανε την παραμονή μέσα στο σπίτι των κατοίκων προσβεβλημένων από την ραδιενέργεια περιοχών, την διανομή από τις αρχές σκευασμάτων ιοδίνης, προσωρινή εκκένωση πληθυσμού, απαγόρευση κατανάλωσης τροφών, μετακίνηση κοπαδιών κλπ. Κάθε δράση συνοδευόταν από κριτήρια συνδεδεμένα με το επίπεδο της ραδιοενέργειας κατά την διάρκεια του ατυχήματος. Αλλά το πλάνο ανάγκης στο συμβάν του Τσερνομπίλ παρέμεινε νεκρό γράμμα.

Για να κατανοήσουμε το μέγεθος του εγκλήματος θα πρέπει να ρίξουμε φως σε συγκεκριμένα γεγονότα που έλαβαν χώρα σε χρόνο και τόπο μετά την έκρηξη και προκάλεσαν δικαιολογημένη έκπληξη σε μια οργάνωση όπως αυτή της Σοβιετικής Ενώσεως.

Οι πυροσβέστες και τα σωστικά συνεργεία εργάζονταν επί μακρόν στις υψηλού κινδύνου περιοχές, χωρίς προστατευτικές στολές και ορούς. Εικοσιοκτώ πέθαναν. Ο πληθυσμός του Πριπιάτ, 4 χιλιόμετρα από το σημείο 0, εκκενώθηκε 36 ώρες μετά το ατύχημα.

Οι ταμπλέτες ιοδίνης ποτασσίου, διανεμήθηκαν πολύ αργά για να είναι αποτελεσματικές στους θυρεοειδείς αδένες, ενώ στην Πολωνία η έγκαιρη διανομή ιοδίνης σε περιοχές υψηλής μολύνσεως μείωσε τα επεισόδια καρκίνου. Η προσφορά ταμπλέτων την 1^η Μαΐου από τις ΗΠΑ πέντε μέρες μετά την έκρηξη δεν έγινε δεκτή. Η κατανάλωση τοπικών αγροτικών προϊόντων απαγορεύτηκε μόλις στις 2 Μαΐου, 7 μέρες μετά την έκρηξη.

Οι επίσημες αρχές, αλλά και ο Αντρόπωφ είχαν προειδοποιήσει ρητώς και λεπτομερώς για τους κινδύνους της λειτουργίας του συγκεκριμένου αντιδραστήρα. Με δεδομένη την καθολική καταπίεση της Σοβιετικής γραφειοκρατικής μηχανής σε όλους τους τομείς της πολιτικής και κοινωνικής ζωής είναι δύσκολο και να φανταστούμε μία άρνηση εκτέλεσης οδηγιών των Αρχών ή έστω αγνόηση των εντολών τους. Από τα παραπάνω γίνεται φανερό πως η έκρηξη του αντιδραστήρα οδηγήθηκε σκόπιμα σε μια κατάσταση γνωστή για τους κινδύνους της. Δεν ήταν μια σύμπτωση ατυχών γεγονότων.

Οι θεωρίες που αρέσκονται σε συνομωσίες μιλάνε για σκόπιμη ενέργεια ενός πειράματος με σκοπό την επιβίωση από ένα επικείμενο πυρηνικό πόλεμο. 

Αν αυτή η υπόθεσή ήταν σωστή οι Σοβιετικές Αρχές δεν θα περιμένανε 36 ώρες προκειμένου να ανακοινώσουν το ατύχημα και να προειδοποιήσουν τους πολίτες να μείνουν μέσα στα σπίτια τους.

Δεν θα περιμένανε 7 μέρες για να απαγορέψουν την κατανάλωση φρέσκου γάλακτος, φρούτων και λαχανικών. Θα χορηγούσαν άμεσα ιοδίνη ποτασίου ή σοδίου για άμεση κατάποση. Θα προμήθευαν τον τοπικό πληθυσμό με ρούχα και μάσκες.

Άλλωστε οι συνέπειες από πυρηνικά ατυχήματα ήταν γνωστές στην Σοβιετική Ένωση ήδη από το «1950», με το ατύχημα του πυρηνικού αντιδραστήρα του Mayak που μόλυνε 1800 ανθρώπους, αλλά και διαρροές σε πυρηνικά υποβρύχια.

Αμέσως μετά το συμβάν κυκλοφόρησε ευρέως η φήμη που απέκτησε την ευρεία αποδοχή των μέσων μαζικής ενημέρωσης πως το ατύχημα προφητεύεται στην αποκάλυψη του Ιωάννη και συγκεκριμένα στο χωρίο 8:10-11:

«Και ο τρίτος άγγελος εσάλπισε, και έπεσεν εκ του ουρανού αστήρ μέγας καιόμενος ως λαμπάς, και έπεσεν επί το τρίτον των ποταμών και επί τας πηγάς των υδάτων, και το όνομα του αστέρος λέγεται ο Άψινθος. Και εγένετο το τρίτον των υδάτων εις άψινθον, και πολλοί των ανθρώπων απέθανον εκ των υδάτων, ότι επικράνθησαν».

Η υποστήριξη που δόθηκε από τους χριστιανούς συγγραφείς ήταν αστρολογικής φύσεως. Το ατύχημα ακολούθησε μετά από μια σεληνιακή έκλειψη σε συζυγία με τον Πλούτωνα, ένα σπάνιο αστρονομικό συμβάν. Ο Πλούτωνας είναι συνδεδεμένος με την εκρηκτική μετατροπή και την πυρηνική τεχνολογία ώστε να δοθεί η λέξη πλουτώνιο στο συγκεκριμένο χημικό συστατικό. Αυτό συνδεδεμένο με το απόσπασμα της προφητείας για δηλητηρίαση των υδάτων από το Αψέντι WORMWOOD και την Ουκρανική απόδοσή του σε Τσερνομπίλ, δίνει την στήριξη της προφητείας. Δεν είναι λοιπόν καθόλου αβάσιμη η υπόθεση, πως μεσσιανικοί κύκλοι του Κρεμλίνου παρήγγειλαν το ατύχημα να συμβεί αμέσως μετά την έκλειψη ως ιδανική στιγμή για να εκπληρωθεί αυτή η προφητεία.

Η συμβατική εξήγηση για το τοπωνύμιο Τσερνομπίλ είναι μαύρο γρασίδι ή μαύροι μίσχοι, κάτι που δεν ισχύει για αυτήν την περιοχή που χαρακτηρίζεται από δάση και βάλτους αρκετά μακριά από την στέππα.

Από όλα τα δεδομένα στοιχεία, δεν προκύπτει τίποτε που να τεκμηριώνει ότι η καταστροφή του Τσερνομπίλ είναι απλά μια σειρά συμπτώσεων, λαθών και ατυχιών. Αντιθέτως προκύπτει εσκεμμένη οργανωμένη ενέργεια, που δεν μπορεί να εξυπηρετεί σενάρια δοκιμών πάνω σε ανθρώπινο πληθυσμό, αφού όπως είδαμε οι επιπτώσεις από άλλα πυρηνικά ατυχήματα ήταν ήδη γνωστές, αλλά και τα αντίμετρα για την ραδιενέργεια είτε δεν τέθηκαν σε εφαρμογή είτε καθυστέρησαν δραματικά. Οι Ρώσοι επιστήμονες είχαν ήδη σωρεύσει ένα τεράστιο πλούτο γνώσεων από τις επιπτώσεις της ραδιενέργειας σε φυτά, ζώα και ανθρώπους, σε σύντομο αλλά και μακρύ διάστημα.

Ήταν ένα άρρωστο σκόπιμο πείραμα, μεσσιανικών κύκλων μέσα στην σοβιετική μηχανή. Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν την τάση να συνδέουν την Αποκάλυψη με τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο εμποτισμένοι από την πλύση εγκεφάλου που έχουν δεχτεί. Αυτή η ψυχολογική υποδομή, επιτρέπει στους χριστιανικούς κύκλους αποφάσεων να επιχειρούν καταστροφικά σενάρια που να εκπληρώνουν τις χριστιανικές προσταγές ώστε στα μάτια του απλού κόσμου να φαίνονται θεόπνευστες προφητείες. Έτσι το χριστιανικό πρόγραμμα δράσης του πρώτου μεταχριστιανικού αιώνα για κατάλυση του Ρωμαϊκού ζυγού γίνεται ένα διαρκές πρόγραμμα παγκόσμιας επιβολής.

Ο αποστάτης της KGB Anatoliy Golitsyn σημειώνει στο βιβλίο του «New Lies For Old» πως το Κρεμλίνο κατασκεύαζε συγκρούσεις όπως αυτή της Τσετσενίας. Ο Βίκτωρ Γιάκοβλεφ, διοικητής των Ρωσικών Στρατηγικών βαλλιστικών Δυνάμεων, παραδέχεται την χρήση της αστρολογίας για στρατιωτικούς σκοπούς: «Η αστρολογία είναι μια πολύ σοβαρή επιστήμη. Η εμπειρία μας δείχνει ότι είναι παράλογο να την απορρίψουμε. Μας βοηθάει να εκτοξεύουμε πυραύλους και διαστημόπλοια. Την χρησιμοποιούμε για να περιορίσουμε αυτοκτονίες ανάμεσα στο προσωπικό».

Στις 21 Ιανουαρίου «1998» η εφημερίδα Κομσομόλσαγια Πράβντα έγραφε: «Πιστέψτε το ή όχι, κάθε τρεις μήνες στέλνονται αστρολογικές προβλέψεις από το ναυτικό επιστημονικό ερευνητικό ινστιτούτο στο Υπουργείο Αμύνης, συνοψίζοντας εκπληκτικά συμβάντα που πρόκειται να συμβούν σε συγκεκριμένο τόπο και χρόνο».

Άλλα τέτοια παραδείγματα όπου χρησιμοποιείται η αστρολογία για να δοθεί μεσσιανικό βάρος ήταν η συγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων του Ιράκ στα σύνορα του Κουβέιτ στις 22 Ιουλίου «1990», ημέρα ολικής ηλιακής έκλειψης.

Στις 2 Αυγούστου πραγματοποιήθηκε Σεληνιακή έκλειψη στο τετράγωνο του Άρη και του Πλούτωνα, που σηματοδοτεί πόλεμο και καταστροφή, την ίδια μέρα που τα στρατεύματα του Ιράκ εισέβαλαν στο Κουβέιτ.

Στις 15 Ιανουαρίου «1991» με την σπάνια ευθυγράμμιση 6 πλανητών στον Αιγόκερω, τα Ηνωμένα Έθνη δώσανε τελεσίγραφο στο Ιράκ να αποσύρει τα στρατεύματα από το Κουβέιτ για να επιτεθούν την επόμενη μέρα και να εκπληρώσουν εσκεμμένα πάλι την παλιά βαβυλωνιακή προφητεία που λέει πως όταν όλοι οι πλανήτες συναντηθούν στον Αιγόκερω ο κόσμος θα καταστραφεί από την φωτιά. Από την σκοπιά ενός ισλαμιστή ή κατοίκου της Μέσης Ανατολής η σύρραξη που ακολούθησε ήταν πράγματι καταστροφή του κόσμου του, χωρίς να αποκλείσουμε ότι οι χριστιανοί μεσσιανιστές που την σχεδιάσανε δεν ήθελαν να προκαλέσουν από αυτήν την εστία παγκόσμιο πόλεμο.

Στις 8 Νοεμβρίου «1989» σε μια σπάνια συζυγία του Κρόνου και του Ποσειδώνα και μια δεύτερη του Πλούτωνα, Ερμού και Ηλίου με Αφροδίτη και Ουρανό επιλέγεται ως ημερομηνία πτώσης του Τείχους του Βερολίνου.

Στις 26 Ιουνίου «1991» με τον τετραγωνισμό του Πλούτωνα σε γωνία 90^ο με την ευθυγράμμιση Αφροδίτης, Άρεως και Διός, ξεκίνησε ο εμφύλιος πόλεμος στην Γιουγκοσλαβία, ενώ στις 19 Αυγούστου «1991», ημέρα ευθυγράμμισης Σελήνης, Ερμού, Αφροδίτης και Διός στο Ζώδιο του Λέοντα, επέλεξαν οι σκληροπυρηνικοί κομμουνιστές να επιχειρήσουν το αποτυχημένο πραξικόπημα στην Μόσχα.

Επίσης στις 21 Δεκεμβρίου «1991», ημέρα Σεληνιακής εκλείψεως, στο χειμερινό ηλιοστάσιο, κατέβηκε η Σοβιετική σημαία και ανέβηκε η Ρωσική, ενώ ο Γκορμπατσόφ επέλεξε την ημέρα των χριστουγέννων για να παραιτηθεί. Άλλωστε στις 30 Ιουνίου «1992», ημέρα ηλιακής έκλειψης σε ευθυγράμμιση με Αφροδίτη, Ουρανό και Ποσειδώνα, και σε γωνία 60^ο με τον Άρη και τον Δία οι δυνάμεις των Ηνωμένων Εθνών μπαίνουν στο Σεράγιεβο σηματοδοτώντας την διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας.

Στις 4 Οκτωβρίου «1993», ημέρα που ο Πλούτωνας βρίσκεται σε συζυγία 90^ο με τον Κρόνο και 120^ο με την Αφροδίτη, τον Ουρανό και τον Ποσειδώνα, δημιουργείται πολιτικό χάος στην Μόσχα μετά την αποπομπή Γέλτσιν.

Στις 28 Φεβρουαρίου του «1993», μια σπάνια συζυγία με συχνότητα μία ανά 200 χρόνια, αυτή του Ουρανού και του Ποσειδώνα, επιλέχθηκε από τρομοκράτες για να τοποθετήσουν βόμβα στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου.

Στις 12 Ιανουαρίου του «1994» σε μια σπάνια πλανητική ευθυγράμμιση μετά από 300 χρόνια 5 πλανητών με τον Ήλιο και την Σελήνη στον Αιγόκερω, υπογράφεται συμφωνία σε συνάντηση κορυφής μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών και Ρωσίας να μην στοχεύει η μία την άλλη με πυρηνικά όπλα, ενώ οι Δυτικοί Σύμμαχοι συμφωνούν σε σύσκεψη στο ΝΑΤΟ να χρησιμοποιήσουν στρατιωτική βία στην πρώην Γιουγκοσλαβία.

Στις 18 Νοεμβρίου «1994», ημέρα σεληνιακής έκλειψης και ευθυγράμμισης με Πλούτωνα και Δία, και σε 90^ο γωνία με Άρη και σε 120^ο γωνία με Ουρανό και Ποσειδώνα, Σερβοκροατικά πολεμικά αεροπλάνα παραβιάζοντα την Νατοϊκή ζώνη αέρος βομβαρδίζουν το  Bihac προστατευόμενο από τα Ηνωμένα Έθνη, και το ΝΑΤΟ απαντάει με βομβαρδισμό σερβικών θέσεων, η πρώτη επιθετική στρατιωτική δράση του ΝΑΤΟ στα 45 χρόνια από την ίδρυσή του.

Τα Κροατο-σερβικά πολεμικά επιλέγουν πάλι στις 29 Απριλίου «1995», ημέρα ηλιακής εκλείψεως σε τετράγωνο με τον Ποσειδώνα  και Ουρανό, να ξαναπαραβιάσουν την προστατευόμενη ζώνη και να ξαναβομβαρδίσουν το Bihac.

Στις 11 Δεκεμβρίου «1994» όταν ο Άρης βρίσκεται σε συζυγία με τον Πλούτωνα και Δία, η Ρωσία επιλέγει να επιτεθεί στην Τσετσενία. Στις 14 Ιουνίου «1995», όταν ο Άρης βρίσκεται σε συζυγία με τον Ερμή την Αφροδίτη και τον Δία, την ίδια ακριβώς συζυγία που επέλεξαν οι Ρώσοι για να εισβάλουν στην Τσετσενία, Τσετσένοι αντάρτες καταλαμβάνουν το νοσοκομείο στην νότια Ρωσία κρατώντας εκατοντάδες ασθενείς ομήρους, που κατάληξε σε εκατόμβη θυμάτων.

Στις 7 Αυγούστου «1998» στην σεληνιακή έκλειψη με τον Ουρανό, ταυτόχρονες βομβιστικές επιθέσεις στις Αμερικάνικες Πρεσβείες της Κένυας και της Τανζανίας από την Αλ Κάϊντα.

Στις  11-17 Αυγούστου «1999» περίοδο Σεληνιακής έκλειψης και διάταξη των πλανητών σε σχήμα σταυρού ο Βλαντιμίρ Πούτιν γίνεται πρωθυπουργός της Ρωσίας, ενώ στις 5 Μαίου «2000» ανακηρύσσεται πρόεδρος. 

Στις 12 Οκτωβρίου «2000», πανσέληνος και αντίθεση Διός και Πλούτωνος σε τετραγωνισμό με τον Άρη, επιλέγεται ως μέρα εμβολισμού σε επίθεση αυτοκτονίας, του καταδρομικού USS Cole στην Υεμένη με θύματα 17 ναυτικούς.

Στις 11 Σεπτεμβρίου «2001» ο Ήλιος σε αντίθεση με Κρόνο και Πλούτωνα επιλέγεται η επίθεση με επιβατηγά αεροπλάνα στους διδύμους Πύργους με χιλιάδες θύματα, ενώ ακολουθεί κήρυξη πολέμου από τον Πρόεδρο Τζώρτζ Μπούς κατά της παγκόσμιας τρομοκρατίας.

Στις 9 Νοεμβρίου «2003» η σεληνιακή έκλειψη βρίσκεται σε τετράγωνο με τον Ποσειδώνα και σε μεγάλη τριάδα με Άρη και Κρόνο, πραγματοποιείται επίθεση αυτοκτονίας της Αλ Κάϊντα με παγιδευμένο αυτοκίνητο στο Ριάντ της Σαουδικής Αραβίας σκοτώνοντας 11 και τραυματίζοντας 120.

Στις συζυγίες Ερμή και Αφροδίτης 20 Νοεμβρίου «1995», 23 Απριλίου «1998» και 23 Φεβρουαρίου «1995» έλαβαν χώρα τα κύρια γεγονότα της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Στην πρώτη συζυγία οι ειρηνευτικές ομιλίες του Κοσόβου στο Ραμπουλέ της Γαλλίας, ενώ στην δεύτερη ο λαός ψήφισε κατά της διεθνής παρέμβασης στο Κόσοβο και στην τρίτη συζυγία, οι ηγέτες της Κροατίας, Βοσνίας και Σερβίας συμφώνησαν σε κατάπαυση του πυρός στην Ντεϊτόνα του Οχάιο.

Όλα αυτά αποτελούν βήματα σε ένα πολυετές πλάνο των μεσσιανικών κύκλων για ένα παγκόσμιο πόλεμο που να συμφωνεί με τις προφητείες ώστε να κάμψει τις εθνικές αντιστάσεις ως κάτι μοιραίο και αναπόφευκτο. Η ορθόδοξη Ρωσία σε συνεργασία με κράτη μαριονέτες όπως η ορθόδοξος Σερβία, η Βόρειος Κορέα και το Σουνιτικό Ιράκ διαμορφώνει την ιστορία χρησιμοποιώντας την αστρολογία  ως καθορισμό του χρονικού πλαισίου του σχεδίου της. Στη συνέχεια στρατευμένοι εκδότες και μίσθαρνοι κονδυλοφόροι αρθρογραφούν ή συγγράφουν βιβλία που αναδεικνύουν τις σχέσεις των γεγονότων με την Αποκάλυψη, επιβεβαιώνοντας την.

Αρχικά πρέπει να πούμε πως κάθε θρησκεία έχει δικά της προφητικά κείμενα και αν κανείς διαβάσει δύο-τρία θα δει πως «προφητεύουν» διαφορετικά πράγματα, άρα και διαφορετικά μελλούμενα, που πραγματοποιούν τις προσδοκίες των οπαδών τους ή καλλίτερα τις φιλοδοξίες των ποιμένων τους.

Ας δούμε εν συντομία πόσο προφητική είναι η χριστιανική αποκάλυψη για να στηρίζουν τον προγραμματισμό τους, οι επίδοξοι κυρίαρχοι του κόσμου. Οι ερευνητές και μελετητές της, έχουν συμφωνήσει ότι αποτελεί συρραφή 2-3 εβραϊκών κειμένων γραμμένων από διαφορετικούς συγγραφείς με χρονική απόσταση 3-4 αιώνων! Ο Διονύσιος της Αλεξανδρείας το +261 παρατηρεί ότι η διάλεκτος και η γλώσσα δεν είναι Ελληνική, με βάρβαρους ιδιωματισμούς και σολοικισμούς.

Άλλωστε ο καθηγητής της Βιβλικής σχολής της Ιερουσαλήμ R.P. Boimard O.P. στο έργο του «Η Βίβλος της Ιερουσαλήμ», αποδεικνύει ότι το καθαρά «προφητικό» μέρος της, δηλαδή τα κεφάλαια Δ έως ΚΒ είναι συρραφή δύο ανεξάρτητων αποκαλύψεων η μια από την άλλη. Το ύφος, ο τρόπος συντάξεως, η επιλογή λέξεων, ανήκει σε περισσότερους από δύο συγγραφείς και προδίδει μια προσπάθεια μιμήσεως του ύφους ώστε να φανεί σαν ένα και ενιαίο κείμενο. Για παράδειγμα στο κεφάλαιο Θ:11 ο άγγελος της αβύσσου ονομάζεται εβραϊστί Αβαδδών και Ελληνιστί Απολλύων, δείχνοντας ότι κάθε μεταφραστής καθόριζε στην γλώσσα του την σημασία του ονόματος.

Οι πατέρες της εκκλησίας των ναζωραίων έως τα μέσα του τρίτου αιώνα αγνοούν την αποκάλυψη του Ιωάννου. Ο Ωριγένης που αφιέρωσε εκατομμύρια λέξεις για να υπερασπιστεί ανεπιτυχώς τον χριστιανισμό, στην κριτική του Κέλσου την αγνοεί, ενώ οι Βασίλειος της Καισάρειας, Κύριλλος της Ιερουσαλήμ, Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός, Γρηγόριος Νύσσης, Ιωάννης Χρυσόστομος και Θεοδώρητος ή το αγνοούν ή το θεωρούν παρείσακτο. Η σύνοδος της Λαοδικείας αρνείται να το συμπεριλάβει στον επίσημο κανόνα.

Γιατί; Απλά τα κείμενα από την εισαγωγή μέχρι το Γ’ κεφάλαιο που έχει στα χέρια της η σύνοδος, αφορούν μόνο ένα προπαγανδιστικό μανιφέστο που προγραμματίζει την πυρπόληση της Ρώμης, ενώ τα  επόμενα «προφητικά» κεφάλαια έχουν προστεθεί αιώνες αργότερα από τα ιστορικά γεγονότα, ώστε να προσδώσουν προφητικό κύρος. Άλλωστε η λεπτομερειακή περιγραφή της πυρπολήσεως της Ρώμης από ένα κείμενο που γράφτηκε το +94 δεν είναι προφητική αλλά ιστορική καταγραφή. 

Η επίσημη παράδοση, μετά την σύνοδο του Τριδέντου το «1545» που το συμπεριέλαβε στα κανονικά κείμενα, την παρουσιάζει σαν μια εκστατική διήγηση ενός οράματος του εξόριστου Ιωάννη που έλαβε χώρα στην Πάτμο το +94. Όμως δεν υπάρχει καμία αναφορά στην ύπαρξη 12 αποστόλων και των 72 χειροτονημένων από αυτούς, ή έστω αναφορά του Πέτρου ως κεφαλή του κινήματος. Ουδεμία μνεία γίνεται για τα τέσσερα ευαγγέλια, ή έστω του παλαιότερού αρχικού κειμένου αφού αυτά αποδεδειγμένα εμφανίστηκαν μετά τον τέταρτο αιώνα ή κάποια αναφορά στα πολυάριθμα σύγχρονά της απόκρυφα, εσσαϊκά ή ζηλωτικά που αποτέλεσαν αργότερα την βάση των γνωστικών κύκλων. Επίσης καμία αναφορά στην ύπαρξη των επιστολών του Παύλου.

Τα πιο σημαντικά γεγονότα της χριστιανικής ιστορίας αγνοούνται, γιατί απλά το κείμενο της αποκάλυψης γράφτηκε πολύ νωρίτερα από αυτά. Η επαναστατική αυτή προκήρυξη γράφτηκε από αυτόν που έχει λάβει το βασιλικό χρίσμα είναι δηλαδή μεσσίας άρα ηγείται του εβραϊκού πόθου για αποτίναξη του Ρωμαϊκού ζυγού. Κατά συνέπεια χρισμένος ηγέτης του λαού εξ ού και χριστός.

 Ο συντάκτης της, όπως υπογράφει ο ίδιος στην πρώτη σειρά της αλλά και στον επίλογο, είναι ο χριστός της εποχής, που δια του αγγελιοφόρου του παραδίδει σε κάποιον έμπιστό του Ιωάννη πιθανώς στον Ιωάννη τον βαπτιστή, ώστε να αρχίσει το προπαρασκευαστικό του κήρυγμα στον Ιορδάνη ποταμό, και έτσι να χρίσει μπροστά στον λαό τον νέο μεσσία, τον νέο χριστό ηγέτη του κινήματος. Αυτό πιστοποιείται και στην σπουδή που δηλώνει στο ΚΒ: 16-20 πως έρχεται με ταχύ βήμα, κάτι που δεν έγινε ποτέ αν είχε γραφτεί μετά το +94.

Άλλωστε η λέξη άγγελος στην εποχή εκείνη σήμαινε ταχυδρόμος αφού στο Β:12-13 ο Ιωάννης παίρνει εντολή να γράψει στον άγγελο της Περγάμου, άρα ο παραλήπτης της επιστολής είναι άνθρωπος και όχι άγγελος με την μεταγενέστερη χριστιανική σημασία. Εκεί γίνεται και μια αναφορά σε κάποιον Αντύπα που μαρτύρησε προτού γραφτεί η αποκάλυψη και σταλεί στον Ιωάννη. Αφού όλες οι χριστιανικές εκκλησίες συμφωνούν πως ο πρώτος μάρτυρας είναι ο Στέφανος που λιθοβολήθηκε το +36 άρα ο Αντύπας προηγείται και αυτής της ημερομηνίας.

Πρόκειται λοιπόν για μια πρόσκληση για ιερό πόλεμο των ζηλωτών κατά της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και των Πολυθεϊστικών Εθνών της. Ένα κείμενο που διέγειρε την επανάσταση και δικαιολογεί τα συστηματικά μέτρα καταδίωξης εναντίον των οπαδών κάποιου χριστού, που τον εμφανίζουν ως σταυρωμένο και αναστημένο να απειλεί όλο τον κόσμο. Έτσι εξηγείται η σιωπή και οι αντιδράσεις των πατέρων της χριστιανικής εκκλησίας, αφού το κείμενο είναι άκρως ενοχοποιητικό για την γέννηση και την πραγματική φύση της κατασκευασμένης θρησκείας.

Συμπερασματικά δεν υπάρχει κανένα προφητικό κείμενο που να επιβεβαιώνει με θεόθεν εντολή το καταστροφικό πρόγραμμα των μεσσιανικών κύκλων που απεργάζονται την πειθήνια υποταγή των εθνών μέσω της μεταφοράς μιας δήθεν προφητείας στις ημέρες μας.

Μεγιστίας-Δωδωναίος Κήρυξ

3η Μεσούντος μηνός Σκιροφοριώνος, έτους 2783 μετά πρώτην Ολυμπιάδα