:: ::

                            Ο εμπορικός πόλεμος κατά του φασισμού

1. Οι ναζωραίοι ψευτο-οικονομολόγοι

Η εισβολή κινεζικών προϊόντων στην Ελληνική και ευρωπαϊκή αγορά οφείλεται κυρίως στην βοήθεια που παρέχουν στο κινεζικό τυραννικό κράτος οι ναζωραίοι κατακτητές και όχι τόσο στην ικανότητα των κινέζων ηγετών. Οι ναζωραίοι κατακτητές διαδίδουν διαλυτικές και αντιευρωπαϊκές ιδέες που βοηθούν τους κινέζους εμπορικούς εισβολείς να εγκαθιδρύσουν το μονοπώλιό τους.

Για να συγκαλύψουν την ενοχή τους, οι ναζωραίοι κατακτητές προβάλλουν ως βασική δικαιολογία για την κινεζική εισβολή το χαμηλό κινεζικό ημερομίσθιο. Και συνεχώς μας υποδεικνύουν ότι πρέπει να μειώσουμε τα ημερομίσθια στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Είναι προφανές ότι οι ναζωραίοι θέλουν κινεζοποίηση της Ελλάδος και της Ευρώπης. Αντί να πιέσουν για να αυξηθεί το ημερομίσθιο του κινέζου προσπαθούν να μειώσουν το ημερομίσθιο του ευρωπαίου. Αυτό αποτελεί επιδότηση του φασισμού. Αποτελεί προστατευτική πολιτική της εκμεταλλεύσεως και της κτηνωδίας κατά των κινέζων εργατών. Αποτελεί πολιτική υπέρ των ανθρωποβόρων μονοπωλίων.

Το χαμηλό ημερομίσθιο που αναφέρουν οι ναζωραίοι ως δήθεν βασικό στοιχείο της χαμηλής τιμής των κινεζικών προϊόντων αποκαλύπτει πλήρως το σαθρόν ιδεολόγημα περί «ελεύθερης αγοράς». Διότι το χαμηλό ημερομίσθιο των κινέζων εργατών αποτελεί επιδότηση της κινεζικής κυβερνήσεως προς τις κινεζικές επιχειρήσεις, και η επιδότηση αυτή γίνεται δια της βίας. Εκτός των άλλων κρατικών επιδοτήσεων που δίδονται για να εμφανίζεται φθηνό το κινεζικό προϊόν, το χαμηλό ημερομίσθιο δεν είναι αποτέλεσμα της «ελεύθερης αγοράς», αλλά της απολύτου βίας.

Επιπλέον το λεγόμενο χαμηλό ημερομίσθιο επιτυγχάνεται επειδή η κινεζική κυβέρνηση δεν εκτιμά την ανθρώπινη ζωή. Με 1.3 δις κινέζους δεν την ενδιαφέρει αν πεθάνουν έστω και 100 εκατομμύρια κινέζοι από τις άθλιες συνθήκες εργασίας. Όμως οι Έλληνες είναι τόσο λίγοι που δεν επιτρέπεται να χαθεί ούτε ένας. Άρα το λεγόμενο χαμηλό ημερομίσθιο προέρχεται από πληθώρα και απαξίωση του κινεζικού ανθρωπίνου δυναμικού και όχι από την ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα.

Βασικό Ελληνικό Πολεμικό Δόγμα αποτελεί το ότι ποτέ δεν θα δώσουμε μάχη στο πεδίο, στην ώρα και με τα όπλα που θέλει ο αντίπαλος στρατηγός. Ο κινέζος εμπορικός στρατηγός χρησιμοποιεί τους κινέζους στρατιώτες-εργάτες ως αναλώσιμα είδη. Δεν τον ενδιαφέρει αν πεθάνουν. Ο Έλλην στρατηγός θα είναι ηλίθιος και προδότης αν δώσει την εμπορική μάχη στο πεδίο του εργατικού μισθού ή αν χρησιμοποιεί τους Έλληνες στρατιώτες-εργαζομένους ως αναλώσιμα είδη. Ο Έλλην στρατηγός θα επιτεθεί σε άλλα σημεία. Θα αποκλείσει τα κινεζικά προϊόντα από τα δίκτυα διανομής, θα επιβάλλει υψηλούς δασμούς, θα προκαλέσει απεργίες μέσα στην Κίνα κλπ για να τσακίσει τον φασισμό και να απελευθερώσει τον κινεζικό λαό από την καταπίεση και την τυραννία.  

Οι ναζωραίοι κατακτητές προσπαθούν να πείσουν τους Έλληνες και τους ευρωπαίους να δώσουν την εμπορική μάχη εκεί που θέλει ο κινέζος τύραννος, στο πεδίο του εργατικού μισθού. Προσπαθούν να πείσουν τους Έλληνες και τους ευρωπαίους ότι τα κινεζικά προϊόντα είναι φθηνά και ότι δήθεν τα Ελληνικά και τα ευρωπαϊκά προϊόντα υστερούν, γι’ αυτό μειώνονται οι πωλήσεις των, και ότι αυτά έχει ο «ελεύθερος ανταγωνισμός». Πρόκειται για ασύστολα ψεύδη.   

Για να διαδίδουν επιτυχώς τα ψεύδη των οι ναζωραίοι κατακτητές αποσιωπούν τρία πράγματα. Πρώτον ότι η κινεζική κυβέρνηση κρατά την κινεζική αγορά κλειστή στα ξένα προϊόντα. Άρα δεν τίθεται ζήτημα «ελεύθερης αγοράς» από την πλευρά της Κίνας, μόνον οι προδότες ναζωραίοι κρατούν ορθάνοικτη την ευρωπαϊκή αγορά στον κινεζικό φασισμό. Δεύτερον, το κινεζικό προϊόν εμφανίζεται φθηνό εξ αιτίας της επιδοτήσεώς του από το κινεζικό κράτος σε όλα τα στάδια παραγωγής και διανομής και εξ αιτίας του αθεμίτου ανταγωνισμού που χρησιμοποιεί το κινεζικό κράτος, και όχι εξ αιτίας του «ελεύθερου ανταγωνισμού». Τρίτον, οι ναζωραίοι επικεντρώνονται αποκλειστικώς στην στιγμή ανταλλαγής χρήματος με εμπόρευμα, ενώ αποσιωπούν πλήρως το τί προηγείται και τί έπεται μετά την πώληση κινεζικού προϊόντος και τί συνέπειες έχει ο Έλλην πολίτης. Τον οποίον συνεχώς αντιμετωπίζουν μόνον ως καταναλωτή, ποτέ ως παραγωγό, εργαζόμενο ή έμπορο. Αυτές τις ιδιότητες τις φυλάνε για τον κινέζο εισβολέα.  

Οι ναζωραίοι απ’ όλη την διαδικασία παραγωγής και διανομής προϊόντων απομονώνουν σαν φωτογραφία την στιγμή της ανταλλαγής ελληνικού χρήματος με κινεζικό προϊόν και προσπαθούν να πείσουν τους Έλληνες ότι οι «καταναλωτές κερδίζουν από το φθηνό κινεζικό προϊόν». 

Οι ναζωραίοι κατακτητές αποσιωπούν όλες τις ιδιότητες του Έλληνος, πχ του παραγωγού, του εργαζομένου, του οικογενειάρχου. Επιπλέον ο Έλλην είναι εθνικό και πολιτιστικό ον, που σημαίνει ότι ενδιαφέρεται για τις επιπτώσεις που έχουν οι πράξεις του στο σύνολο της Ελληνικής κοινωνίας. Αν κάποιος Έλλην αγοράσει ένα κινεζικό προϊόν που για αυτόν θα φανεί φθηνό, η υπόλοιπη Ελληνική κοινωνία-οικονομία θα χάσει εισόδημα, και μελλοντικά οι Έλληνες θα χάσουν τις εργασίες των. Άρα υπάρχει δόλος στο ότι οι ναζωραίοι κατακτητές προσπαθούν να ενσταλάξουν αποκλειστικώς την ιδιότητα του καταναλωτού στον Έλληνα, ενώ αποσιωπούν την ιδιότητά του ως παραγωγού και εργαζομένου.     

Επιπλέον οι ναζωραίοι δημαγωγοί για να παρουσιάσουν το κινέζικο προϊόν ως φθηνό σε σχέση με ένα Ελληνικό προϊόν αποσιωπούν βασικά στοιχεία οικονομικής αναλύσεως. Το αν ένα προϊόν είναι φθηνό αυτό καθορίζεται πάντα με ένα κλάσμα και ποτέ με έναν απλό αριθμό. Δεν μπορείς να πεις ότι ένα κινεζικό παντελόνι κοστίζει 10 ευρώ και ένα Ελληνικό παντελόνι κοστίζει 30 ευρώ, άρα το κινεζικό είναι πιό φθηνό. Αυτό είναι ανοησία, την οποία εσκεμμένως διαδίδει η μισελληνική προπαγάνδα των ναζωραίων κατακτητών.

Για να εξακριβώσουμε αν ένα προϊόν είναι φθηνό πρέπει να σχηματίσουμε ένα κλάσμα με διάφορες παραμέτρους στον παρονομαστή, όπως ποιότητα, ασφάλεια, διάρκεια ζωής του προϊόντος κλπ, και την τιμή του προϊόντος στον αριθμητή. Αν για παράδειγμα ένα κινεζικό παντελόνι τύπου μπλου-τζην πωλείται 10 ευρώ και αντέξει για 8 μήνες και μετά διαλυθεί στο πλυντήριο, ενώ το ελληνικό μπλου-τζην πωλείται 30 ευρώ και αντέξει 3 χρόνια, τότε η σωστή τιμή είναι 10ευρώ/8 μήνες=1.25 ευρώ/μήνα για το κινεζικό παντελόνι, και 30ευρώ/36μήνες=0.84ευρώ/μήνα για το ελληνικό παντελόνι. Είναι πιά μαθηματικώς αποδεδειγμένο ότι το κινεζικό παντελόνι είναι πιό ΑΚΡΙΒΟ από το ελληνικό, παρά την ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΗ χαμηλή τιμή του.

Το ίδιο ισχύει αν συγκρίνουμε με την χρήση κλασμάτων άλλες παραμέτρους όπως ποιότητα κατασκευής και ασφάλεια. Αν για παράδειγμα ένα κινεζικό ηλεκτρικό σίδερο κοστίζει 50 ευρώ ενώ ένα Ελληνικό κοστίζει 100 ευρώ, αυτό δεν αρκεί για να πούμε ότι το κινεζικό σίδερο είναι φθηνό. Διότι αν το κινεζικό ηλεκτρικό σίδερο δεν έχει γείωση και άλλα τεχνικά χαρακτηριστικά ασφαλείας, τότε εκτός ότι θα στείλει τον Έλληνα αγοραστή του στον άλλο κόσμο, το προϊόν είναι πιό ακριβό αν σχηματίσουμε το κλάσμα τιμή προς ασφάλεια. Και επειδή η ασφάλεια που έχουν τα κινεζικά ηλεκτρικά σίδερα είναι μηδενική, τότε η τιμή τους είναι άπειρη...

Ποτέ λοιπόν δεν συγκρίνουμε τιμές προϊόντων. Πάντοτε συγκρίνουμε κλάσματα, πχ τιμή προς ποιότητα, τιμή προς ασφάλεια, τιμή προς διάρκεια ζωής του προϊόντος, εγχώρια προστιθεμένη αξία προς τιμή, πολιτιστική αξία προς τιμή, κ.α. Διότι αλλιώς συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα.

Μπορούμε να σχηματίσουμε κλάσματα όπως «τιμή προς διάρκεια ζωής του προϊόντος» ή «διάρκεια ζωής του προϊόντος προς τιμή». Στην πρώτη περίπτωση εξετάζεις το πόσο φθηνό είναι ένα προϊόν, στην δεύτερη περίπτωση εξετάζεις το πόσο ανθεκτικό είναι ένα προϊόν. Στην πρώτη περίπτωση εξετάζεις πόσα χρήματα πληρώνεις ανά μονάδα χρόνου, και στην δεύτερη περίπτωση εξετάζεις πόσο χρόνο αγοράζεις ανά μονάδα χρήματος.

Ας πάρουμε το κλάσμα εγχώρια προστιθεμένη αξία προς τιμή. Αν ένα κινεζικό προϊόν κοστίζει 100 ευρώ και ένα Ελληνικό προϊόν κοστίζει 200 ευρώ και όλα τα τεχνικά χαρακτηριστικά(διάρκεια ζωής, ασφάλεια, ποιότητα κλπ) είναι τα ίδια, δεν έπεται ότι το κινεζικό προϊόν είναι φθηνότερο από το Ελληνικό. Η τιμή ενός προϊόντος δεν είναι ανεξάρτητη του επιχειρηματικού περιβάλλοντος όπως και η οικονομική δραστηριότητα ενός ατόμου δεν είναι ανεξάρτητη της συνολικής οικονομίας. Υπάρχει αλληλεπίδραση.

Το Ελληνικό προϊόν δίνει εργασία σε εκατοντάδες ή χιλιάδες Έλληνες εργαζομένους που εργάζονται σε επιχειρήσεις που συνδέονται με την παραγωγή του εν λόγω προϊόντος. Επιπλέον απασχολούνται μηχανικοί, λογιστές, μεταφορείς, δικηγόροι, διαφημιστές, κλπ στην Ελληνική παραγωγή. Όλοι αυτοί θα υποαπασχοληθούν ή θα μείνουν άνεργοι αν δεν πωληθεί το Ελληνικό προϊόν έναντι του κινεζικού. Αυτό θα σημάνει μείωση κερδών, ανεργία, κλείσιμο επιχειρήσεων. Αυτό σημαίνει ο όρος εγχώρια προστιθεμένη αξία, δηλαδή ότι το Ελληνικό προϊόν περνά μέσα από Ελληνικές παραγωγικές αλυσίδες και στην διαδρομή του αφήνει κέρδη και εργασία σε Ελληνικές οικογένειες. Αν λοιπόν σχηματίσουμε το κλάσμα εγχώρια προστιθεμένη αξία προς τιμή, τότε η εγχώρια προστιθεμένη αξία του κινεζικού προϊόντος ανά μονάδα χρήματος, είναι μηδενική. Ενώ η εγχώρια προστιθεμένη αξία του Ελληνικού προϊόντος είναι 100(υποθέτουμε ότι το Ελληνικό προϊόν κατασκευάζεται εξ ολοκλήρου στην Ελλάδα και το κινεζικό εξ ολοκλήρου στην Κίνα). Άρα ο Έλλην αγοράζει περισσότερη αξία ανά μονάδα χρήματος με την αγορά Ελληνικού προϊόντος. Διότι δεν έχει νόημα να αγοράζει ένα κινεζικό προϊόν και μετά 3 μήνες να μείνει άνεργος.

Δεν επιτρέπεται οι Έλληνες να αναπαράγουν τις δημαγωγικές ανοησίες των ναζωραίων κατακτητών περί φθήνιας των κινεζικών προϊόντων. Τα κινεζικά προϊόντα είναι πανάκριβα σε σχέση με τα Ελληνικά προϊόντα αν χρησιμοποιήσουμε κλάσματα και αν συνδέσουμε την αγορά κινεζικών προϊόντων με τις επιπτώσεις στην συνολική Ελληνική οικονομία σε θέματα ανεργίας, φόρων κλπ. Δεν έχει νόημα να αγοράζεις ένα δήθεν φθηνό κινεζικό προϊόν και μετά μερικούς μήνες να αναγκαστείς να πληρώσεις υψηλότερους φόρους εξ αιτίας της συρρικνωμένης φορολογικής βάσεως. Η ανεργία και το κλείσιμο επιχειρήσεων θα φορτώσει τα αυξημένα φορολογικά βάρη σε όλο και λιγώτερους φορολογουμένους.

Οι ναζωραίοι κατακτητές κυρίως αποσιωπούν από τον Ελληνικό Λαό ότι η κινεζική κυβέρνηση χρησιμοποιεί τεχνικές ντάμπινγκ(dumping γράφεται στα αγγλικά), δηλαδή τακτικές πωλήσεως προϊόντων σε αλλοδαπή αγορά σε τιμές κάτω του κόστους, με κύριο σκοπό να διαλυθεί η εγχώρια παραγωγή της ξένης χώρας. Αυτό γίνεται κυρίως με την δημιουργία ολιγοπωλίων με την συμμετοχή κυβερνήσεων, τραπεζών και μεγάλων παραγωγικών ομίλων οι οποίοι καταστρώνουν μακροχρόνιο σχέδιο καταστροφής των ξένων ανταγωνιστών με την πώληση ειδών κάτω του κόστους. Αυτό δεν μπορεί να το κάνει μία επιχείρηση μόνη για πολύ καιρό αλλά μπορεί να το κάνει ένας κρατικός μηχανισμός για πολλά έτη. Αυτό ακριβώς πράττει η κινεζική κυβέρνηση σε Ευρώπη και Αμερική. Και αντί οι ναζωραίοι κατακτητές να εφαρμόσουν αυστηρούς αντι-ντάμπινγκ νόμους, κοροϊδεύουν τους Έλληνες και ευρωπαίους πολίτες ότι τάχα έτσι λειτουργεί η «ελεύθερη αγορά». Τις τεχνικές ντάμπινγκ του κινεζικού φασισμού τις βαπτίζουν «ελεύθερη αγορά».

Ένα άλλο στοιχείο που αποσιωπούν οι ναζωραίοι είναι ότι τα κινεζικά προϊόντα εμφανίζονται φθηνά(ενώ είναι πανάκριβα), διότι απλούστατα δεν πληρώνουν κανένα φόρο και κανένα τέλος σε όλα τα στάδια εμπορίας των. Πρώτον βαπτίζονται ευρωπαϊκά στα λιμάνια της Ιταλίας, ύστερα διανέμονται από κινέζους εμπόρους που αποκτούν παρανόμως άδεια εμπόρου με την βοήθεια της κινεζικής μαφίας, στα καταστήματα που ανοίγουν το ενοίκιο το πληρώνουν τα κινεζικά τράστ που διεξάγουν τον εμπορικό πόλεμο, και οι κινέζοι έμποροι δεν πληρώνουν φόρους, τέλη, ασφάλεια κλπ. Φυσικό είναι λοιπόν μετά τέτοια σωρεία παρανομιών να εμφανίζωνται «φθηνά» τα κινεζικά προϊόντα. Και αυτό το καταφέρνουν οι κινέζοι εισβολείς όχι με την ανοχή αλλά με την ενεργό βοήθεια των ναζωραίων μισελλήνων κατακτητών.

Οι ναζωραίοι ψευτο-οικονομολόγοι αποσιωπούν ότι το κινεζικό προϊόν εμφανίζεται φθηνότερο, ενώ δεν είναι, διότι επιδοτείται σε όλα τα στάδια παραγωγής καθώς και σε όλα τα στάδια εισαγωγής και διανομής διότι δεν πληρώνει φόρους, τέλη κλπ. Με αποτέλεσμα αυτό να αποτελεί εκβιαστική επιδότηση της χώρας υποδοχής των κινεζικών προϊόντων.

Ο Ελληνικός Λαός εκβιάζεται από το χριστιανικό ψευδοκράτος να επιδοτεί τα κινεζικά προϊόντα, για να του παρουσιάζωνται «φθηνά». Τα κινεζικά προϊόντα εμφανίζονται φθηνά χωρίς να είναι, διότι τα επιδοτεί το μισελληνικό χριστιανικό ψευδοκράτος δια της σιωπηρής απαλλαγής των από φόρους, τέλη, ασφάλειες κλπ, και δια της ενορχηστρωμένης προπαγάνδας περί φθήνιας των κινεζικών προϊόντων, ενώ είναι πανάκριβα. Και όχι μόνον αυτό, αλλά τους φόρους που δεν πληρώνουν οι κινέζοι λαθρέμποροι το χριστιανικό ψευδοκράτος τούς επιβάλλει στους Έλληνες εμπόρους και παραγωγούς.

Οι ναζωραίοι ψευτο-οικονομολόγοι αποσιωπούν ότι δεν πρόκειται για κινεζικό εμπόριο αλλά για κινεζικό παρεμπόριο και κινεζικό λαθρεμπόριο. Ότι δεν πρόκειται για ελεύθερο ανταγωνισμό αλλά για αθέμιτο ανταγωνισμό.

Οι ναζωραίοι ψευτο-οικονομολόγοι φωτογραφίζουν μόνον την στιγμή της ανταλλαγής χρήματος με εμπόρευμα, και όχι το τί γίνεται πριν και μετά την ανταλλαγή στο σύνολο της οικονομίας. Δεν υπολογίζουν χρεώσεις και πιστώσεις στο σύνολο των Ελληνικών λογιστηρίων, αλλά εσκεμμένως επικεντρώνονται σε ένα μόνον λογιστήριο για ένα μικρό χρονικό διάστημα, όπου στιγμιαίως εμφανίζεται ένα πλασματικό κέρδος από την αγορά κινεζικών προϊόντων.  Έτσι αποκρύπτουν την συνολική ζημία.

Τεραστίας σημασίας για την ανάλυσή μας είναι η στιγμή που ο Έλλην καταναλωτής ανταλλάσσει το χρήμα του με κινεζικό προϊόν. Σε αυτή την χρονική στιγμή της ανταλλαγής οι ναζωραίοι τού λένε ότι αγοράζει κάτι πιό φθηνό. Πρόκειται για δημαγωγία χυδαίων ψευτο-οικονομολόγων.

Η αξία(και όχι η τιμή) ενός εμπορεύματος καθορίζεται από πολλούς παράγοντες(μισθούς, μεταφορικά, αξία πρώτων υλών, απόσβεση παγίων κεφαλαίων, κόστος χρήματος, όγκος πωλήσεων, διαφήμιση, ποσοστό κέρδους, κλπ) αλλά το πρώτο πράγμα που πρέπει να ξέρουμε είναι ότι άλλη είναι η αξία χρήσεως και άλλη η ανταλλακτική αξία ενός προϊόντος. Η τιμή του εμπορεύματος αντιστοιχεί για μία συγκεκριμένη χρονική περίοδο με την ανταλλακτική αξία και σχεδόν ποτέ με την αξία χρήσεως.

Σε μεγάλο βαθμό η αξία ενός εμπορεύματος καθορίζεται από την δαπανωμένη εργασία στην διαδικασία της παραγωγής και εκφράζεται από την αγοραζομένη εργασία στην διαδικασία ανταλλαγής. Κάθε προϊόν στην διαδικασία παραγωγής του έχει ενσωματώσει ποσά εργασίας. Άρα όταν ανταλλάσσεται στην αγορά έχει την δυνατότητα να αγοράσει ποσά εργασίας που είναι ενσωματωμένα σε άλλα προϊόντα(εννοείται ότι μεσολαβεί η ανταλλαγή με χρήμα). Η αγοραζομένη εργασία χρησιμεύει ως μέτρο της αξίας των προϊόντων, ενώ η δαπανωμένη εργασία ρυθμίζει τις αναλογίες στις οποίες ανταλλάσσονται τα προϊόντα.

Στην καπιταλιστική οικονομία η δαπανωμένη ποσότητα εργασίας δεν ταυτίζεται με την αγοραζομένη ποσότητα εργασίας. Επιπλέον υπάρχει διαφορά αν μιλάμε για ανταλλαγή ποσοτήτων εργασίας μεταξύ δύο εμπόρων ή έστω εμπόρου και καταναλωτού, ή μεταξύ καπιταλιστού και εργάτου. Διότι στην δεύτερη περίπτωση η διαφορά μεταξύ δαπάνης και αγοράς εργασίας είναι τεραστία λόγω αρπαγής της υπεραξίας από τον καπιταλιστή.

Ένα προϊόν ακολουθεί τον κύκλο μετατροπής από εμπόρευμα σε χρήμα, από χρήμα σε εμπόρευμα, και πάλι σε χρήμα, δηλαδή εμπόρευμα-χρήμα-εμπόρευμα-χρήμα-...-, ή πιό απλά ε-χ-ε-χ-...-.

Κάθε προϊόν έχει ενσωματωμένη μία ποσότητα εργασίας. Επομένως δεν πρέπει να θεωρούμε τόσο σημαντικό το πόσο χρήμα θα δώσουμε για την αγορά ενός προϊόντος όσο την ποσότητα εργασίας που μπορούμε να αγοράσουμε μέσω ανταλλαγής(ανταλλαγής μέσω χρήματος), άρα ανταλλαγής με εμπόρευμα ενθυμούμενοι το χ-ε. Μας ενδιαφέρει η ποσότητα εργασίας που μπορεί να αγοράσει ένα εμπόρευμα μέσω ανταλλαγής.

Οι ναζωραίοι ψευτο-οικονομολόγοι αποσιωπούν όχι μόνον την διαφορά στην ποσότητα εργασίας που ανταλλάσσεται αλλά κυρίως την ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ της εργασίας που ανταλλάσσεται, στην καπιταλιστική οικονομία.

Η ποσότητα Ελληνικής εργασίας που μπορεί να αποκτηθεί ως αντάλλαγμα ενός δεδομένου εμπορεύματος(που την στιγμή της ανταλλαγής είναι σε μορφή χρήματος), είναι το μέτρο της αξίας αυτού του εμπορεύματος. Και αν το εμπόρευμα αποκτά μηδενική ποσότητα Ελληνικής εργασίας, τότε η αξία του Ελληνικού χρήματος(άρα και εμπορεύματος), είναι μηδενική.

Δηλαδή όταν ένας Έλλην πάει να αγοράσει ένα κινεζικό προϊόν κρατά κάποια ποσότητα χρήματος πάνω του, η οποία αναπαριστά κάποια ποσότητα Ελληνικού εμπορεύματος που μετετράπη σε χρήμα, και το οποίο αναπαριστά με την σειρά του κάποια ποσότητα Ελληνικής εργασίας.

Όταν ο Έλλην προσπαθήσει να ανταλλάξει την ποσότητα Ελληνικής εργασίας(που τώρα είναι σε χρήμα) με ένα κινεζικό προϊόν, δεν αγοράζει καθόλου ποσότητα Ελληνικής εργασίας. Με αυτή του την πράξη μηδενίζει την αξία του χρήματος και άρα την αξία της εργασίας που δαπάνησε για να έχει αυτό το χρήμα επάνω του.

Άρα την στιγμή αγοράς κινεζικού προϊόντος δεν είναι φθηνό το κινεζικό προϊόν αλλά ο Έλλην μειώνει την αξία του, ο Έλλην απαξιώνει τον εαυτό του και αντιθέτως ο κινέζος αυξάνει την αξία του. Ο Έλλην καταναλωτής μηδενίζει την δική του αξία, μηδενίζει τον δικό του ανθρώπινο μόχθο. Ο Έλλην καταναλωτής μειώνει την δική του αξία, μειώνει την δική του τιμή, μειώνει την αξία της αγοραστικής του δυνάμεως.

Όταν ένας ενεχυροδανειστής πρόκειται να αγοράσει μία χρυσή λίρα, εξετάζει λεπτομερώς τα ειδικά χαρακτηριστικά της κατασκευής του νομίσματος και επιπλέον εξετάζει την τιμή που θέλει να αγοράσει διότι σκοπεύει να την πωλήσει. Από αυτό ζει άλλωστε. Ο ενεχυροδανειστής εξετάζει χίλιες-δυό λεπτομέρειες και σου κάνει μία προσφορά. Αν δεν του αρέσει αυτό που ζητάς εσύ, δεν αγοράζει.

Αυτό πρέπει να ισχύει και για τους Έλληνες όταν αγοράζουν ένα προϊόν, από ένα μπλουζάκι μέχρι ένα αυτοκίνητο. Ο Έλλην καταναλωτής την στιγμή της αγοράς πρέπει να συμπεριφέρεται ως έμπορος. Φυσικά αν αγοράσει ένα κινεζικό μπλουζάκι δεν σκοπεύει να το πωλήσει, αλλά να το φορέσει. Όμως την στιγμή της ανταλλαγής Ελληνικού χρήματος με το κινεζικό μπλουζάκι έγινε ανταλλαγή οικονομικών, ηθικών και πολιτιστικών αξιών(ο Έλλην εισήγαγε κινεζικές οικονομικές, ηθικές και πολιτιστικές αξίες), έγινε ανταλλαγή πληθωρισμού, ανεργίας και εξωτερικού χρέους(ο Έλλην εισήγαγε κινεζικό πληθωρισμό, μείωσε την κινεζική ανεργία και αύξησε την Ελληνική, μείωσε το κινεζικό εξωτερικό χρέος και αύξησε το Ελληνικό), και κυρίως έγινε ανταλλαγή ποσοτήτων εργασίας στις οποίες ο Έλλην πήρε μικρότερη ποσότητα εργασίας απ’ ότι έδωσε. Ο κινέζος έκανε καλύτερη ανταλλαγή απ’ ότι ο ασεβής Έλλην.

Οι ασεβείς Έλληνες δεν εξετάζουν ένα σωρό στοιχεία του προϊόντος που αγοράζουν, δηλαδή αν χρησιμοποιήθηκαν Ελληνικά χέρια, Ελληνικές πρώτες ύλες και Ελληνικά μηχανήματα. Διότι αυτό είναι το πραγματικό κέρδος. Αυτή είναι η εμπορική-ανταλλακτική αξία, και ως έμποροι χάνουν. Οι ασεβείς Έλληνες καταναλωτές δεν σκέφτονται ότι πρέπει να μεταπωλήσουν το προϊόν που αγοράζουν για να βγάλουν κέρδος. Δεν ξέρουν ότι η μεταπώληση στηρίζεται όχι βέβαια στην πώληση του παντελονιού ή του αυτοκινήτου που αγόρασαν από έναν κινέζο, αλλά στην ανταλλαγή με αύξηση ή μείωση της ανεργίας, με αύξηση ή μείωση των φόρων.

Όταν ο Έλλην καταναλωτής αγοράζει ένα κινεζικό προϊόν είναι έμπορος και μεταφορεύς ανεργίας, εξωτερικού χρέους, πληθωρισμού, φορολογικών επιβαρύνσεων, δαπανών για την παιδεία και την εθνική άμυνα, από τις πλάτες των κινέζων στις πλάτες των Ελλήνων.

Οι ασεβείς Έλληνες δεν σκέφτονται την ανταλλακτική και εμπορική αξία του προϊόντος που αγοράζουν διότι δεν το έχουν συνδέσει με έννοιες όπως ανεργία, εξωτερικό χρέος, κλπ. Η αγορά προϊόντος είναι απολύτως συνδεδεμένη με την αύξηση ή μείωση της ανεργίας, αναλόγως αν το προϊόν είναι Ελληνικής ή ξένης κατασκευής. Οι ασεβείς Έλληνες δεν ξέρουν την αξία των Ελληνικών προϊόντων. Δεν ξέρουν ότι η πραγματική αξία και το πραγματικό κέρδος κρύβεται στο ποσοστό Ελληνικής κατασκευής του εκάστοτε προϊόντος και όχι στην πιθανώς χαμηλή τιμή του.

Ο ασεβής Έλλην την στιγμή που αγοράζει ένα κινεζικό προϊόν, πχ ένα παντελόνι, δεν βλέπει τον εαυτό του ως έμπορο που θα μεταπωλήσει το προϊόν που αγόρασε. Φυσικά θα έλεγε κάποιος ότι δεν σκοπεύει να μεταπωλήσει το κινεζικό παντελόνι που αγόρασε. Όμως εδώ δεν έχουμε εμπόριο προϊόντων, δηλαδή αποκρυσταλλωμένης εργασίας, αλλά ποσοτήτων εργασίας.

Κάθε στιγμή αγοράς προϊόντων ο Έλλην καταναλωτής, ως έμπορος, αγοράζει και πωλεί ποσότητες εργασίας. Αν δεν αγοράζει ποσότητες Ελληνικής εργασίας ρίχνει την τιμή της Ελληνικής εργασίας.

Αν δούμε την συναλλαγή κινεζικό παντελόνι-Ελληνικό χρήμα ως μία σχέση ε-χ, τότε από τα προηγούμενα ξέρουμε ότι η ακολουθία συνεχίζεται ως -ε-χ-ε-χ-...-. Μπορούμε κάλλιστα να θεωρήσουμε ότι το κινεζικό παντελόνι-εμπόρευμα βρίσκεται ένα στάδιο πριν την μετατροπή του σε χρήμα. Με μία αντιστροφή των όρων χρήμα και εμπόρευμα, μπορούμε να θεωρήσουμε ότι το κινεζικό παντελόνι αποτελεί είδος νομίσματος και επομένως να εξετάσουμε τί αγοράζει αυτό το νόμισμα. Όλα τα κινεζικά εμπορεύματα στην Ελλάδα μπορούν να θεωρηθούν ως μορφή χρήματος, ή ως μηχανισμοί αποθηκεύσεως χρήματος, και επομένως μπορούν να εξεταστούν συνολικώς τί αγοράζουν και σε τί τιμές.

Η απάντηση είναι ότι τα κινεζικά προϊόντα αγοράζουν τους ασεβείς Έλληνες και όχι οι ασεβείς Έλληνες τα κινεζικά προϊόντα. Το κινεζικό προϊόν-νόμισμα αγοράζει την παραγωγή των Ελλήνων, αγοράζει την ιδιοκτησία τους, αγοράζει την ισχύ τους, αγοράζει τον πλούτο τους, πολύ φθηνότερα απ’ ότι αξίζουν. Το κινεζικό προϊόν εμπεριέχει μία πολύ χαμηλή αγοραστική αξία, και αγοράζει τους ασεβείς Έλληνες σύμφωνα με αυτή την χαμηλή αξία.

Οι μερκαντιλιστές έλεγαν ότι το κέρδος προέρχεται από το χρήμα, οι κλασσικοί ότι το κέρδος προέρχεται από τα προϊόντα. Και οι δύο είναι λάθος, υπάρχει αλληλεπίδραση χρήματος και εμπορεύματος. Το χρήμα γίνεται εμπόρευμα και το εμπόρευμα χρήμα. Στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι το Ελληνικό χρήμα που αγοράζει το κινεζικό προϊόν, αλλά το κινεζικό χρήμα(αποκρυσταλλωμένο σε εμπόρευμα) που αγοράζει το Ελληνικό προϊόν(αποκρυσταλλωμένο σε χρήμα).

Όμως η κινεζική κυβέρνηση δεν χρησιμοποιεί το εμπόρευμα που αγοράζει ως αξία χρήσεως. Το αγοράζει για έναν ειδικό σκοπό: για να αυξήσει την δική της παραγωγή. Κάθε φορά που η κινεζική κυβέρνηση αγοράζει Ελληνικό χρήμα-εμπόρευμα, το καταστρέφει, έτσι ώστε να μην μπορεί να αναπαραχθεί.  

Οι ναζωραίοι ψευτο-οικονομολόγοι διδάσκουν τους Έλληνες πώς να γίνουν κακοί έμποροι. Τους καταστρέφουν τις εμπορικές γνώσεις και ικανότητες. Δεν τους λένε ότι όταν αγοράζουν ως καταναλωτές ένα κινέζικο προϊόν στην πραγματικότητα στέκονται ανάμεσα σε κινεζικά προϊόντα και σε Ελληνικά προϊόντα. Στέκονται ανάμεσα στις κινεζικές και στις Ελληνικές αξίες. Ανάμεσα στην κινεζική και στην Ελληνική παραγωγή. Ανάμεσα στην κινεζική και στην Ελληνική ανεργία. Ανάμεσα στο κινεζικό και στο Ελληνικό Έθνος.

Το χρήμα δεν έχει καμμία αξία, είναι ο παθητικός μεσάζων στην όλη συναλλαγή, δεν παίζει κανένα ρόλο. Ο Έλλην καταναλωτής είναι ο έμπορος ο οποίος θα κάνει την ανταλλαγή αξιών. Ο ασεβής Έλλην βλέπει ένα τρίγωνο: τον εαυτό του, το κινέζικο προϊόν και το χρήμα. Ενώ το σωστό τρίγωνο είναι το κινεζικό προϊόν, ο Ελληνικός πλούτος(μείωση ανεργίας, ενίσχυση εθνικής αμύνης, δημογραφική αύξηση της Φυλής, απελευθέρωση σκλαβωμένων Ελλήνων, κλπ) και ο εαυτός του. Και ο ασεβής Έλλην ανταλλάσσει όλο αυτό τον πλούτο για ένα φθηνό μπλουζάκι ή ένα κινέζικο ζευγάρι παπούτσια.

Ο άπιστος/απεθνικοποιημένος Έλλην δεν ξέρει πώς να πωλήσει και να αγοράσει. Δεν ξέρει ότι την στιγμή της ανταλλαγής το κινέζικο προϊόν εκπροσωπεί τον κινέζο έμπορο που κάνει την ανταλλαγή του Ελληνικού εθνικού πλούτου με το κινέζικο μπλουζάκι. Ο κινέζος ξέρει την αξία που έχει το δικό του προϊόν, ο ασεβής Έλλην δεν ξέρει την αξία που έχει το Ελληνικό προϊόν. Ο κινέζος αγοράζει τον Έλληνα, και όχι ο Έλλην το κινεζικό προϊόν.

Το κινεζικό προϊόν είναι χρήμα και η αγοραστική δύναμη του Έλληνος είναι το προϊόν. Και ο άπιστος Έλλην πωλεί το προϊόν του πάμφθηνα, σε εξευτελιστική αξία. Ο άπιστος Έλλην είναι φθηνός, όχι το κινέζικο προϊόν.

Οι ναζωραίοι ψευτο-οικονομολόγοι ισχυρίζονται ότι το κινεζικό προϊόν είναι φθηνό, και ότι το Ελληνικό είναι ακριβό. Τερατώδες ψεύδος. Για να διαδώσουν αυτό το ψεύδος χρησιμοποιούν μία κλίμακα με βάση την τιμή και ποτέ την αξία του προϊόντος. Η αξία ενός προϊόντος έχει πολλές συνιστώσες: δημοσιονομική, φορολογική, δημογραφική, αμυντική, εθνική, φυλετική, πολιτιστική κλπ. Επιπλέον ως κριτή χρησιμοποιούν έναν βλάκα καταναλωτή που δεν ξέρει την αξία ούτε του χρήματος, ούτε του εαυτού του, ούτε τί πωλεί, ούτε τί αγοράζει, και βγαίνει μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες και δηλώνει ότι αγόρασε το κινέζικο διότι είναι «φθηνό».

Οι ναζωραίοι μονίμως μας παρουσιάζουν ως υπόδειγμα καταναλωτού κάποιον ανήθικο βλάκα που κάνει το εμπορικό ζύγι ανάμεσα σε Ελληνικό χρήμα και κινεζικό προϊόν, και που δεν ξέρει να κερδίσει. Δεν ξέρει να αγοράσει φθηνά και να πωλήσει ακριβά. Ο ανήθικος βλαξ καταναλωτής κάνει το αντίστροφο: αγοράζει ακριβά και πωλεί φθηνά. Αγοράζει ακριβά το κινεζικό προϊόν και πωλεί φθηνά τον εαυτό του, και από πάνω χαμογελά ηλιθιωδώς μπροστά στην τηλεοπτική κάμερα για την «φθηνή» αγορά που έκανε.

Οι ναζωραίοι ψευτο-οικονομολόγοι για να παρουσιάσουν το κινεζικό προϊόν ως φθηνό, απαλείφουν ένα σωρό δεσμούς που έχει το κινεζικό προϊόν με εθνική άμυνα, οικονομική ανάπτυξη, γνώση, δημογραφικό, μεταφορά πλούτου κλπ. Συγχρόνως απαλείφουν αυτούς τους δεσμούς για το Ελληνικό προϊόν. Οι ναζωραίοι διαγράφουν τις πολλαπλές αξίες που έχει το Ελληνικό προϊόν.

Αν γίνει σωστή οικονομική ανάλυση θα αποδειχτεί ότι το κινεζικό προϊόν είναι πανάκριβο και το Ελληνικό πάμφθηνο. Αρκεί να ληφθεί ως κέντρο αναφοράς η κοινωνία και το έθνος, και όχι το άτομο-καταναλωτής. Αρκεί να υπολογιστούν όλες οι διαδρομές και οι μετατροπές που κάνει ο πλούτος από χρήμα σε εμπόρευμα και τανάπαλιν, και να συνυπολογιστούν μακροοικονομικά, δημοσιονομικά, εθνικά, κοινωνιολογικά, πολιτιστικά, δημογραφικά, πολιτικά και φυλετικά κριτήρια. Αλλιώς αν οι ναζωραίοι αποκρύπτουν το τί υποθέσεις έχουν κάνει, ποιούς παράγοντες λαμβάνουν υπ’ όψιν και ποιούς όχι, τότε μπορούν να κάνουν αλχημείες και να εξαπατούν τον Ελληνικό Λαό.

Αν συνυπολογιστούν οι οικονομικοί κύκλοι που διαγράφει το Ελληνικό προϊόν μέσα στην Ελληνική αγορά και πόσες Ελληνικές παραγωγικές φλέβες τροφοδοτεί με Ελληνικό χρηματικό αίμα, ενώ αντιθέτως το κινεζικό προϊόν κάνει αφαίμαξη Ελληνικού αίματος με αποτέλεσμα ο Ελληνικός οργανισμός να πεθάνει, τότε αποδεικνύεται περίτρανα πόσο φθηνό και συνάμα ποιοτικό είναι το Ελληνικό προϊόν.

Η αγοραστική δύναμη, η ακεραιότητα του έθνους, η κατ’ άτομο φορολογία, ο πληθωρισμός, η ανεργία είναι και αυτά προϊόντα που πωλούνται ελευθέρως στην αγορά και τα οποία ο κινέζος τα εξάγει μέσω του προϊόντος του. Και τα μεταβιβάζει στις πλάτες των Ελλήνων, οι οποίοι αγοράζουν πανάκριβα αυτά τα προϊόντα. Ο κινέζος πωλεί στον Έλληνα το δικό του εξωτερικό χρέος, τον δικό του πληθωρισμό, την δική του ανεργία, το δικό του εξωτερικό χρέος, το δικό κόστος για εθνική άμυνα και ο ασεβής Έλλην τα αγοράζει πανάκριβα. Ο ασεβής Έλλην πωλεί σε εξευτελιστική τιμή την αξία του δικού του εθνικού προϊόντος. Κατεβάζει την τιμή του σε εξευτελιστικά επίπεδα. Στην ουσία ο ασεβής Έλλην πωλεί φθηνά και όχι ο κινέζος. Ο κινέζος πωλεί το δικό του προϊόν πανάκριβα, αν συνυπολογισθεί το τί αγοράζει στην Ελλάδα με το κινεζικό προϊόν που πωλεί.

Αν πχ ο Έλλην αγοράσει με 10 ευρώ ένα ζευγάρι κινέζικα υποδήματα, αυτό που είναι πώληση για τον κινέζο και αγορά για τον Έλληνα, είναι αντιστρόφως και συγχρόνως αγορά για τον κινέζο και πώληση για τον Έλληνα. Ο Έλλην πωλεί το χρήμα του, που είναι εμπόρευμα που εμπεριέχει αξίες εθνικές, κοινωνικές, πολιτιστικές κλπ, και το οποίο χρήμα-εμπόρευμα εμπεριέχει αγοραστική δύναμη. Άρα ο κινέζος αγοράζει την αγοραστική δύναμη του Έλληνος και ο Έλλην την πωλεί στον κινέζο. Και την πωλεί σε εξευτελιστικά επίπεδα. Ό,τι είναι φθηνό δεν σημαίνει ότι είναι και καλό.

Αν κάποιος σου δώσει 1000 ευρώ και αγοράσει το σπίτι σου που αξίζει 90.000 χιλιάδες ευρώ αυτό δεν σημαίνει ότι είναι καλό για σένα, είναι καλό για τον αγοραστή. Αν λοιπόν ο κινέζος αγοράζει 10 ευρώ σε ανταλλαγή με ένα ζευγάρι υποδήματα κακίστης ποιότητος(που ο λόγος τιμή/ποιότητα το κάνει πανάκριβο από οτιδήποτε Ελληνικό) τότε ο κινέζος έχει κάνει πολύ καλύτερη αγορά από ότι ο Έλλην. Διότι ο κινέζος αγόρασε την αγοραστική σου δύναμη, αγόρασε τις Ελληνικές παραγωγικές δυνάμεις, τις εθνικές, πολιτιστικές και φυλετικές αξίες, σε πολύ χαμηλή τιμή επειδή εσύ ως βλαξ του τις πώλησες σε τόσο χαμηλή τιμή.

Ο ασεβής Έλλην σκέφτεται ότι την στιγμή ανταλλαγής 10 ευρώ με ένα ζευγάρι κινέζικα υποδήματα για τον Έλληνα είναι αγορά και για τον κινέζο πώληση. Έτσι φαίνεται από την δική του σκοπιά, αλλά από την κινεζική σκοπιά είναι αγορά για τον κινέζο και πώληση για τον Έλληνα.

Οι ναζωραίοι ψευτο-οικονομολόγοι προσπαθούν να ταυτίσουν το ατομικό, προσωρινό και πλασματικό κέρδος με το δημόσιο συμφέρον, για αυτό μιλάνε συνεχώς για φθηνά προϊόντα(ασχέτως εθνικότητος) και καταναλωτές. Επικεντρώνονται στην τιμή και στο άτομο-καταναλωτής. Οι Έλληνες οικονομολόγοι ταυτίζουν το δημόσιο με το ατομικό συμφέρον. Οι Έλληνες επικεντρώνονται στα κλάσματα τιμή/ποιότητα και εγχώρια προστιθεμένη αξία/τιμή, ενώ κέντρο αναφοράς είναι το Έθνος και η κοινωνία και ποτέ το άτομο.

Με την αγορά Ελληνικών προϊόντων τα 10 ευρώ πολλαπλασιάζονται, δημιουργούν πολλαπλάσιο πλούτο. Ενώ αντιθέτως με την αγορά κινεζικών προϊόντων, υποδιαιρείται η αξία των 10 ευρώ καθώς καταστρέφεται πολλαπλάσιος Ελληνικός πλούτος από ότι ανταλλάσσεται.

Η αξία χρήσης των κινεζικών με τα Ελληνικά προϊόντα είναι ίδια, αλλά οι κινέζοι κατάφεραν να δώσουν μεγαλύτερη ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΗ ανταλλακτική αξία στα δικά τους. Η ανταλλακτική τους αξία είναι μεγαλύτερη, διότι απορροφά μεγαλύτερο ποσοστό Ελληνικού πλούτου απ’ ότι ποσοστό κινεζικού πλούτου απορροφούν οι Ελληνικές αγορές κινεζικών προϊόντων. 

2. Η αρπαγή του Ελληνικού και του ευρωπαϊκού ονόματος

Οι ναζωραίοι κατακτητές σε όλη την Ευρώπη έχουν απαλλοτριώσει το Ελληνικό και το ευρωπαϊκό όνομα. Στα πάντα, από ανθρώπους μέχρι προϊόντα, ενώ από κάτω βάζουν εξω-ευρωπαϊκό υλικό, από πάνω τοποθετούν την ονομασία Ελληνικό/ευρωπαϊκό. Από ανθρώπους μέχρι υλικά και προϊόντα προέρχονται εκτός Ευρώπης, και από πάνω τοποθετείται η ταμπέλα Ελληνικό/ευρωπαϊκό. Έτσι απαλλοτριώνεται το όνομα Έλλην/ευρωπαίος από ασιάτες, αφρικανούς ή άλλες φυλές και εξαπατάται ο καθαυτό ευρωπαίος.

Οι ναζωραίοι λένε συνεχώς ότι «ελληνικές» ή «ευρωπαϊκές» επιχειρήσεις εγκαταστάθηκαν στο εξωτερικό. Άρα, για τους ναζωραίους, η εθνικότητα της επιχειρήσεως καθορίζεται από την εθνικότητα του ιδιοκτήτου και όχι από την εθνικότητα των εργαζομένων, την εθνικότητα της χώρας που είναι εγκατεστημένη η επιχείρηση. Έτσι οι μισέλληνες που μεταφέρουν τις επιχειρήσεις τους στο εξωτερικό κρατούν το όνομα Ελληνική επιχείρηση για να μπορούν να πωλούν τα προϊόντα τους στους Έλληνες ως δήθεν Ελληνικά προϊόντα.

Οι ναζωραίοι συνδυάζουν την εθνικότητα της επιχειρήσεως με την καταγωγή/υπηκοότητα του ατόμου που έχει την επιχείρηση και όχι με την εθνικότητα των εργαζομένων της επιχειρήσεως, ούτε με την εθνικότητα του μηχανολογικού εξοπλισμού, ούτε με την εθνικότητα της πνευματικής ιδιοκτησίας των προϊόντων.

Για τους Έλληνες η εθνικότητα της επιχειρήσεως αλλάζει από την στιγμή που οι εργαζόμενοι, τα υλικά και τα μηχανήματα που χρησιμοποιεί δεν είναι Ελληνικά. Δεν χρειάζεται μία Ελληνική επιχείρηση να μεταβεί στο εξωτερικό για να πάψει να είναι Ελληνική. Η πρόσληψη ξένων εργαζομένων σε Ελληνικό έδαφος της αφαιρεί αυτομάτως την Ελληνική υπηκοότητα.

Διότι αν βαπτίσουμε τις επιχειρήσεις που έφυγαν από την Ελλάδα και πήγαν στην Κίνα ως Ελληνικές, μόνον και μόνον επειδή ο ιδιοκτήτης τους είναι κάποιος ελληνόφωνος ναζωραίος, τότε πρέπει να βαπτίσουμε και Ελληνικά τα προϊόντα που παράγονται στην Κίνα. Οπότε μήπως δεν πρέπει να τους επιβάλλουμε δασμούς; Μήπως θα έπρεπε να τα προωθούμε ως Ελληνικά για να βοηθήσουμε την Ελληνική οικονομία;

Όσοι ασεβείς Έλληνες θεωρούν ότι πρόκειται απλώς για μεταφορά εμπράγματης ιδιοκτησίας στο εξωτερικό, πρέπει να αλλάξουν την εθνικότητά τους, και να πάρουν την κινεζική εθνικότητα. Αφού αυτοί δεν χρειάζονται Έλληνες εργαζομένους ούτε και το Ελληνικό Έθνος τους χρειάζεται ως πολίτες και επιχειρηματίες.

Στην πραγματικότητα οι ασεβείς πωλούν τον εαυτό τους στον κινεζικό φασισμό. Δεν πωλούν το αποτέλεσμα της παραγωγής των στους κινέζους αλλά μέρος της παραγωγής των. Δίνουν μετοχές της επιχειρήσεώς των στους κινέζους, τους κάνουν ιδιοκτήτες των επιχειρήσεών των.

3. Η εμπορική σύγκρουση με το χριστιανικό ψευδοκράτος

Τα κινεζικά προϊόντα είναι αιματοβαμμένα. Για να παραχθούν και να πωληθούν δολοφονούν τους κινέζους και Έλληνες εργαζόμενους. Και όποιος Έλλην τα αγοράζει είναι συνεργός στην δολοφονία των Ελλήνων και των κινέζων εργατών.

Σε αυτή την δολοφονία διαρκής συνεργός είναι το χριστιανικό ψευδοκράτος που κάνει ότι είναι δυνατόν να αναπτυχθεί το κινεζικό παρεμπόριο.

Έλληνες έμποροι συνεχώς καταγγέλλουν ότι εισέρχεται μέσα στο κατάστημά τους το ΣΔΟΕ και τους πιάνει για μία λάθος απόδειξη ενώ παραδίπλα τον κινέζο που πωλεί παρανόμως δεν τον αγγίζει διότι ...δεν έχει ΑΦΜ!!!

Οι Έλληνες έμποροι πρέπει να απαγκιστρωθούν τελείως από το χριστιανικό ψευδοκράτος. Πρέπει να δημιουργήσουν Ελληνικά γκέτο, στα οποία να μην μπορεί να εισβάλλει η χριστιανική αστυνομία. Το κινεζικό παρεμπόριο θα τσακιστεί με τα ίδια του τα όπλα, με παρεμπόριο.

Το ζήτημα είναι αρκετά πολύπλοκο διότι στο παρεμπόριο ισχύει ο νόμος του Γκρέσαμ που ισχύει για το χρήμα: το κίβδηλο χρήμα αντικαθιστά το ανόθευτο χρήμα. Το ίδιο ισχύει και για το παρεμπόριο, αντικαθιστά το νόμιμο εμπόριο.

Αν οι Έλληνες έμποροι προσπαθήσουν να υποταχθούν σε αυτό που αποκαλείται «νόμιμο» εμπόριο μέσα στο χριστιανικό ψευδοκράτος, τότε είναι καταδικασμένοι σε αφανισμό. Με το Ελληνικό παρεμπόριο θα κτυπηθούν συγχρόνως ναζωραίοι κατακτητές και κινέζοι εισβολείς. Οι Έλληνες πρέπει να μάθουν να πολεμούν και να επιβιώνουν και με τεχνικές νομίμου και με τεχνικές παρανόμου εμπορίου. Πρέπει να αναπτύξουν και τις δύο πολεμικές μεθόδους.

Θα είναι προδότης αυτός που θα πει στους Έλληνες εμπόρους να πληρώνουν φόρους στο χριστιανικό ψευδοκράτος για να είναι νόμιμοι. Παράνομοι είναι όσοι Έλληνες πληρώνουν φόρους στο μισελληνικό χριστιανικό ψευδοκράτος και αγοράζουν προϊόντα με ΦΠΑ που εισπράττει το ψευδοκράτος για να καταστρέφει τον Ελληνισμό.

Παρεμπόριο διαπράττουν όσοι διακινούν Ελληνικά προϊόντα και πληρώνουν φόρους στο χριστιανικό ψευδοκράτος. Οι όροι νόμιμο και παράνομο εμπόριο έχουν πολλές έννοιες. Αν θεωρήσουμε ότι οι κινέζοι εισβάλλουν και αρπάζουν εισόδημα από Έλληνες εμπόρους, αυτό είναι παράνομο εμπόριο. Αν θεωρήσουμε ότι κάποιοι Έλληνες έμποροι πληρώνουν φόρους στο χριστιανικό ψευδοκράτος τότε αυτοί είναι λαθρέμποροι.

Σκοπός είναι να δημιουργούν ζώνες ελεύθερου Ελληνικού εμπορίου. Ζώνες ελεύθερες από φόρους στους ναζωραίους κατακτητές και ελεύθερες από κινέζους εισβολείς.

Είναι πολύπλοκος ο πόλεμος. Είναι λάθος να καταφέρωνται κάποιοι τυφλά κατά των κινέζων, την στιγμή που ίσως να χρειαστεί οι Έλληνες να συμμαχήσουν μαζί τους για να διαλύσουν όλους τους ληστρικούς μηχανισμούς του χριστιανικού ψευδοκράτους. Οι Έλληνες είναι υπέρ του παρεμπορίου, αρκεί να είναι Ελληνικό παρεμπόριο. Πρέπει να δημιουργηθεί Ελληνικό σώμα διώξεως οικονομικού εγκλήματος από Έλληνες εμπόρους και βιοτέχνες, ξεχωριστά, αυτόνομα και παράλληλα από τους αντιστοίχους μηχανισμούς του χριστιανικού ψευδοκράτους.

Σε αυτή την τριγωνική σχέση που μονίμως εμφανίζεται στον Ιερό Αγώνα του Ελληνισμού δεν πρέπει οι Έλληνες να διαπράττουν το λάθος να υπερασπίζουν τον ναζωραίο έμπορο εξ αιτίας του κινέζου εμπόρου. Ο ναζωραίος έμπορος είναι εχθρός περισσότερο από τον κινέζο έμπορο.

Το σωστό είναι να συμμαχούν οι Έλληνες περιστασιακά με τους κινέζους εναντίον των ναζωραίων εμπόρων. Αλλιώς οι Έλληνες θα βρεθούν με την πλάτη στον τοίχο, και απέναντι θα έχουν το κινεζικό και το χριστιανικό ψευδοκράτος που συνεργάζονται με τους κινέζους και τους ναζωραίους εμπόρους.

Υπάρχουν τρεις παράγοντες και όχι δύο. Οι Έλληνες, οι κινέζοι και οι ναζωραίοι. Οι Έλληνες έμποροι είναι ξεχωριστή εθνοφυλετική ομάδα και σε καμμία περίπτωση δεν θα προασπίσουν τα συμφέροντα των ναζωραίων εμπόρων εξ αιτίας της κινεζικής εισβολής.

Η πολιτική των Ελλήνων είναι πολύπλοκη. Την ίδια στιγμή που κηρύσσουν εμπορικό αποκλεισμό των κινεζικών προϊόντων την ίδια στιγμή ζητούν την βοήθεια των κινέζων κατά των ναζωραίων κατακτητών.

4. Ο εμπορικός αποκλεισμός

Ευρωπαίοι και Αμερικανοί έχουν κηρύξει εμπορικό πόλεμο στον φασισμό. Τα προϊόντα του φασισμού θα αποκλειστούν απ’ όλες τις αγορές για να πεθάνει από την πείνα. Επιβάλλεται ένας παγκόσμιος αποκλεισμός για να γκρεμιστεί ο φασισμός καθώς εξαρτάται από τις εξαγωγές του για να αυτοτροφοδοτείται.

Δεν επιτρέπεται ούτε ένα προϊόν του φασισμού που κατασκευάζεται στην Κίνα να πωλείται σε οποιοδήποτε σημείο του κόσμου. Όλα τα προϊόντα από την Κίνα θάβονται σε χωματερές. Αυτή είναι η απόφαση του ελεύθερου κόσμου.  

Επομένως όποιος Έλλην αγοράζει, πωλεί ή εισάγει φασιστικό εμπόρευμα θα διώκεται ως φασίστας, δολοφόνος κατά συρροή, φονιάς του Ελληνικού και του κινεζικού λαού, εχθρός του Έθνους, γενίτσαρος και τρομοκράτης. Όσοι υποθάλπουν τον φασισμό διαπράττουν γενοκτονία και ολοκαύτωμα κατά του Ελληνικού Λαού και κατά της ελεύθερης ανθρωπότητος. Όσοι συνεργάζονται με τον φασισμό καταπατούν τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Οι αγοραστές κινεζικών προϊόντων είναι φονιάδες του κινεζικού λαού, διότι δεν τον βοηθούν να ανακτήσει την ελευθερία και την αξιοπρέπειά του. Δεν βοηθούν τον κινεζικό λαό να αποτινάξει την τυραννία και τον φασισμό. Αντιθέτως βοηθούν τον φασισμό του τυραννικού κινεζικού κράτους να εξοντώνει εκατομμύρια κινέζους με τις πανάθλιες συνθήκες εργασίας που έχει επιβάλλει.

Η Ελευθερία δεν συγχωρεί τον φασισμό. Ο αγών για την Ελευθερία συνδυάζει ψυχολογική πίεση, οικονομικό αποκλεισμό, κοινωνική εξέγερση, εθνικές εξάρσεις, πειθώ, πολιτικά  κίνητρα, εμπορικά εμπόδια, ταξική οργάνωση, για να τσακίσει τον φασισμό.

Ο φασισμός τσακίζεται εν τω γενάσθαι, πολύ πριν αναπαραχθεί. Η ανάπτυξη της τοκογλυφίας και αντιπαραγωγικής νοοτροπίας, η αύξηση των αμβλώσεων, η υπέρμετρη φορολογία της παραγωγής, ο ατομισμός και η απληστία, το κτύπημα της εθνικής ταυτότητος και η ξενολαγνεία, η ανάπτυξη αντίρροπων ταξικών συμφερόντων μεταξύ κινέζων εργαζομένων, εμπόρων και παραγωγών, η προώθηση του εργατοσυνδικαλισμού με εξωφρενικές απαιτήσεις, η δημιουργία πολεμικών εστιών με γειτονικά κράτη, η επιβολή ποσοστώσεων στην κινεζική παραγωγή, η επιβολή υπερμέτρων δασμών στις εισαγωγές κινεζικών προϊόντων, η εφαρμογή σκληρών αντι-ντάμπινγκ νόμων κατά των κινεζικών τραστ, το μποϋκοτάρισμα στην μεταφορά κινεζικών προϊόντων προς τον έξω κόσμο, η ανάπτυξη ξένου παρεμπορίου μέσα στην Κίνα, η προώθηση τεχνικών ντάμπινγκ μέσα στην Κίνα, οι δασμοί στην εξαγωγή κινεζικών προϊόντων, η πλαστογράφηση ξένων προϊόντων ώστε να πωλούνται ως κινέζικα μέσα στην Κίνα, ο κοινωνικός στιγματισμός του ελεύθερου πολίτου που αγοράζει κινέζικα προϊόντα, η χρήση του αθεμίτου ανταγωνισμού ως όπλο κατά του φασισμού(μη πληρωμή φόρων, τελών, ασφαλειών στο κινεζικό τυραννικό κράτος), και η επιδότηση των μη κινεζικών προϊόντων σε όλα τα στάδια παραγωγής και διανομής μέχρι να φτάσουν στην κινεζική αγορά, αποτελούν μερικά από τα ειρηνικά μέτρα κατά του φασισμού που η παγκόσμια κοινότητα έχει ήδη υιοθετήσει. Οι Έλληνες δεν επιτρέπεται να υστερούν.

Γιατί να δίνουν χρήματα οι Έλληνες στο κινεζικό τυραννικό κράτος ενώ αυτό μποϋκοτάρει τα Ελληνικά προϊόντα; Ο φασισμός στην Κίνα αποκλείει τα Ελληνικά προϊόντα. Το λιγώτερο που επιτρέπεται να κάνει ο Έλλην είναι να αποκλείσει τα προϊόντα του κινεζικού φασισμού.

Η ρατσιστική και προνομιακή μεταχείριση των προϊόντων του κινεζικού φασισμού έναντι των Ελληνικών προϊόντων δεν επιτρέπεται να βαπτισθεί «ελεύθερη αγορά».

5. Η Ελληνική απάντηση

Οι ναζωραίοι πιστεύουν ότι μόνον η εργασία που παράγει υπεραξία θεωρείται παραγωγική και αφήνει κέρδος. Οι Έλληνες απαντούν ότι μόνον η αγορά προϊόντων που δημιουργεί εγχώρια εργασία είναι παραγωγική, και αφήνει κέρδος.

Η πραγματική τιμή του προϊόντος καθορίζεται πριν την πώλησή του. Όπως έλεγε και ο Σουν Τζου η νίκη στον πόλεμο αποσπάται πριν αυτός ξεκινήσει, και εννοούσε με τις κατάλληλες ενέργειες πριν αρχίσει η μάχη. Οι ναζωραίοι ψευτο-οικονομολόγοι κατήργησαν όχι μόνο τις ετοιμασίες πριν την εμπορική μάχη(=ανταλλαγή προϊόντων), αλλά και το αποτέλεσμα της ήττας το θεωρούν ουδέτερο ή ακόμη και νίκη!!

Οι ναζωραίοι ψευτο-οικονομολόγοι δεν ασχολούνται αν νικά ο εχθρός, αν δηλαδή πωλεί περισσότερα προϊόντα και οι δικοί τους παραμένουν άνεργοι. Οι ναζωραίοι ψευτο-οικονομολόγοι κατήργησαν στον οικονομικό πόλεμο τις έννοιες ηττημένος-νικητής. Οι θεωρίες τους αποτελούν απολογία μεταφοράς πλούτου μεταξύ διαφορετικών γεωγραφικών περιοχών. 

Τα περί «ελεύθερης αγοράς» των ναζωραίων ψευτο-οικονομολόγων υπάρχουν απλώς για να δίνεται ένα επιχείρημα στον ηττημένο για να του ελαφρύνει τον πόνο της ήττας ή για να του αδρανοποιεί τα εμπορικά του αντανακλαστικά υποβάλλοντάς του την ιδέα του αναποφεύκτου και του νομίμου της ήττας του. Οι ναζωραίοι του λένε ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτε, έτσι είναι η ζωή, έτσι είναι το εμπόριο, έτσι είναι ο «ελεύθερος ανταγωνισμός». Οι ναζωραίοι κατακτητές του υποβάλλουν την ιδέα να μισεί την οποιαδήποτε σκέψη για αντίδραση στον κινέζο εμπορικό εισβολέα ως ρατσιστική και εκτός ελεύθερου εμπορίου.

Η τιμή των κινεζικών προϊόντων δεν είναι αληθινή. Δεν υπάρχει πραγματική αλλά φαινομενική έλξη λόγω δήθεν χαμηλών τιμών. Αυτή η έλξη εμφανίζεται διότι δεν αντιπαρατίθεται μία αντίθετη δύναμη, πχ δεν επιβάλλονται από τους ναζωραίους φόροι, δασμοί, ποσοστώσεις κλπ, στα κινεζικά προϊόντα. Αλλά πρέπει να υπάρχει μία αντίθετη δύναμη μέσα στο μυαλό και στην συμπεριφορά κάθε αγοραστού, που θα του λέει ότι αυτό που αγοράζει είναι πολύ πιό ακριβό από το Ελληνικό προϊόν.

Η αγορά των μη-Ελληνικών προϊόντων που καταστρέφουν τον Ελληνισμό είναι προσβολή για τους Θεούς διότι τα μη-Ελληνικά προϊόντα είναι ακάθαρτα. Η αγορά τους ισοδυναμεί με εμπόριο ναρκωτικών. Όποιος εμπορεύεται μισελληνικά προϊόντα εμπορεύεται τον θάνατο των Ελλήνων.