:: ::

Το επαναλαμβανόμενο σενάριο οικονομικής κατοχής σε μία χώρα της Ευρώπης

Μετά την πτώση του σιδηρού παραπετάσματος, άρχισε στην Ευρώπη μία καπιταλιστική προπαγάνδα που εξυμνούσε το «παγκόσμιο χωριό», το «ελεύθερο εμπόριο», επευφημούσε την ελευθερία διακινήσεως των κεφαλαίων, κατεδίκαζε την κοινωνική πρόνοια και χλεύαζε την εθνική αυτάρκεια και την εθνική ανεξαρτησία.

Πίσω από τις καπιταλιστικές πομφόλυγες κρυβόταν ένας και μόνον σκοπός. Να εξαρτώνται τα έθνη από τις διεθνείς αγορές κεφαλαίου για τις δανειακές τους ανάγκες.

Σήμερα, το καθεστώς βλέποντας να καταρρέει η πολιτική του, προσπαθεί να αποκρύψει από τους λαούς την βασική αιτία για τις κρατικές χρεωκοπίες, που είναι η κεφαλαιακή εξάρτηση από τις διεθνείς αγορές.

Γι’ αυτό καταπολεμήθηκε τόσο πολύ το εθνικό νόμισμα. Με πρόσχημα ότι η νομισματική υποτίμηση είναι κάτι εξ ορισμού κακό, η Ευρωπαϊκή Ένωση επέβαλε στους Λαούς της Ευρώπης την κατάργηση της κεφαλαιακής αυτάρκειας. Τους οδήγησε στην κεφαλαιακή εξάρτηση.

Η υποκρισία των μονεταριστών της Ε.Ε. είναι πρωφανής: δεν έχουν πρόβλημα στο να  υποτιμάται η εργασία και οι μισθοί, κάτι που είναι μία άλλη μορφή υποτιμήσεως. Τους απασχολεί να μην γίνει υποτίμηση στο ευρώ. Θέτουν τα αντιαισθητικά χαρτάκια που τυπώνουν πάνω από τους ανθρώπους.  

Μετά από αυτή την εγκληματική πράξη, τα υπόλοιπα μέρη του σεναρίου είναι γνωστά: Αρχίζει η δανειοδότηση παρασιτικών εργασιών μέσα στο κράτος αντί των παραγωγικών, δημιουργείται πλασματικό έλλειμμα καθώς το κράτος μετατρέπει το εσωτερικό του χρέος σε εξωτερικό, οι διεθνείς αγορές ανησυχούν και δεν το δανείζουν, οι υποβαθμίσεις των οίκων αξιολογήσεως προκαλούν τρόμο στους επενδυτές, η ΕΕ τότε παρουσιάζεται και  απαιτεί να πάρει μέτρα το  κράτος διότι «κινδυνεύει» να χρεωκοπήσει, νέες ανησυχίες στις διεθνείς αγορές, νέες υποβαθμίσεις από τους οίκους αξιολογήσεως.

Η ΕΕ προσφέρεται να «βοηθήσει» με έναν μηχανισμό διαλύσεως της οικονομίας που τον βαπτίζει «μηχανισμό στηρίξεως» τα ευρωγιουσουφάκια ισχυρίζονται ότι τα μέτρα θα αποδώσουν άμεσα, η σωτηρία για την χώρα είναι δεδομένη λένε, υπερτονίζουν την προσοχή στο έλλειμμα, αιτιολογούν όλα τα επαχθή μέτρα με το πρόσχημα ότι για όλα τα κακά ευθύνεται ο δημόσιος τομέας, αυξάνουν οι φόροι μειώνονται οι δαπάνες σε περίοδο υφέσεως με πρόσχημα την ανάπτυξη και την ανάκτηση της εμπιστοσύνης των αγορών.

Ο μηχανισμός «στηρίξεως» φυσικά δεν αποδίδει έσοδα, ούτε μειώνει τα ελλείμματα διότι εξ αρχής σχεδιάσθηκε για να δημιουργεί  αυτοτροφοδοτούμενα ελλείμματα.

Η επόμενη φάση του σεναρίου έχει ως εξής: Η  τρόικα ανακαλύπτει δήθεν ότι οι στόχοι μειώσεως των ελλειμμάτων δεν πιάνονται, ενώ εξ αρχής οι στόχοι υπολογίστηκαν ώστε να καταστούν άπιαστοι. Επειδή δεν πιάστηκαν οι άπιαστοι στόχοι, επιβάλλονται νέα μέτρα, που προκαλούν νέα ύφεση, που προκαλεί νέα ελλείμματα λόγω μειωμένης οικονομικής δραστηριότητος.

Σε αυτό το σημείο η τρόικα, έπιασε τον δικό της στόχο: Την αποπληρωμή των δανείων με εκποίηση εθνικής περιουσίας αντί πινακίου φακής.

Οι δε πολιτικοί παριστάνουν εξ αρχής τους ανήξερους, αρνούνται ότι θα έρθει το ΔΝΤ στην χώρα τους ενώ το έχουν προσυμφωνήσει, ύστερα με πρόσχημα την  άνοδο των επιτοκίων κάνουν αίτηση στο ΔΝΤ, και ύστερα αποκαλύπτεται στον λαό ότι οι πολιτικοί το είχαν προαποφασίσει.

Το ίδιο σενάριο επαναλαμβάνεται συνεχώς. Τώρα στην Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, σε λίγο και στην Ισπανία. Είχε επαναληφθεί με τον ίδιο τρόπο στην Λατινική Αμερική και στην Ασία. Ήταν γνωστό εξ αρχής το τί θα συμβεί. Το σενάριο παραμένει απαράλλακτο.

Όσοι «αναλυτές» επικαλούνται δήθεν αστοχίες του ΔΝΤ λόγω αγνοίας της τοπικής οικονομίας, ψεύδονται. Το ΔΝΤ εφαρμόζει παντού το ίδιο πρόγραμμα, και γνωρίζει εκ των προτέρων ότι θα αποτύχει οικονομικώς διότι δεν πρόκειται για οικονομικό αλλά για πολιτικό πρόγραμμα.

Επιβάλλονται ιδεολογικό-πολιτικές μεταβολές με πρόσχημα τον δανεισμό που έχουν σκοπό την αναπαραγωγή της κεφαλαιακής εξαρτήσεως των κρατών από το ΔΝΤ.

Λογικά σκεπτόμενος κάποιος εύκολα διαπιστώνει ότι είναιπρος το συμφέρον του ΔΝΤ να αποτύχει μία χώρα. Διότι αν επιτύχει και αποπληρώσει τα δάνεια, το ΔΝΤ θα αναγκαστεί να φύγει από την συγκεκριμένη χώρα.

Στρατηγικός στόχος του ΔΝΤ είναι να καταρτίσει ένα οικονομικό πρόγραμμα με άπιαστους στόχους και έναν μηχανισμό αναπαραγωγής και διογκώσεως των ελλειμμάτων ώστε να δημιουργεί το πρόσχημα να παραμένει στην χώρα και να την απομυζά.

Στρατηγικός στόχος των Ελλήνων είναι να μετατραπούν από οφειλέτες σε δανειστές. Η κεφαλαιακή αυτάρκεια θα επιτευχθεί όταν αποκτήσουμε εθνικό χαρτονόμισμα κερδίζοντας την ανεξαρτησία μας από τις διεθνείς αγορές κεφαλαίου.

Σε καθημερινή βάση πρέπει να δολιοφθείρουμε το νόμισμα των κατακτητών. Πρέπει να συμπήξουμε συμμαχία με όλους τους εχθρούς του ευρώ και να διαλύσουμε το νεοβυζαντινό έκτρωμα των Βρυξελλών.

Ελλήνων Πολιτεία

http://taygetos.wordpress.com