:: ::

                Ο προστατευτικός κύκλος της Δικαιοσύνης

Πώς πατάσσουν την εγκληματικότητα οι Ελληνικές Κοινότητες; Πώς δημιουργούν μία ατμόσφαιρα δεκτική στην συντριβή της ατιμωρησίας; Τέτοια ερωτήματα πολιορκούν καθημερινώς τους ηγέτες των Ελληνικών Κοινοτήτων καθώς η εγκληματικότητα διογκώνεται.

Το μυστικό έγκειται στην εφαρμογή μίας στρατηγικής συλλογικής ασφαλείας που τιμωρεί το έγκλημα πριν διαπραχθεί. Οι οργανώσεις μας δημιουργούν έναν προστατευτικό κύκλο γύρω από το θύμα, σε όλες τις κοινωνικές σφαίρες: πανεπιστήμιο, δικαστήρια, εφημερίδες, σχολεία, διαδηλώσεις, κινηματογράφο.

Πριν διαπραχθεί ένα έγκλημα εις βάρος Ελλήνων, ένας προστατευτικός κύκλος ατόμων και οργανώσεων φυλάσσει το υποψήφιο θύμα. Γίνεται αγώνας δρόμου να αποτραπεί το έγκλημα.

Στις νομικές σχολές στο μάθημα του ποινικού δικαίου διδάσκουμε την υπεροχή της Ελληνικής επιβιώσεως. Απαξιώνουμε κάθε έννοια αναμορφώσεως του εγκληματία. Προέχει η επιβίωση του συνόλου. Σκοπός της ποινικής τιμωρίας είναι η αποτροπή νέων εγκλημάτων και η αποκατάσταση του θύματος. Το ποινικό δίκαιο εστιάζει το προστατευτικό του ενδιαφέρον στην κοινωνία. Ποτέ στον εγκληματία.

Οι Ελληνικές ανθρωπιστικές οργανώσεις πριν ή κατά την διάρκεια της δίκης εξαπολύουν διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες για να προστατεύσουν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Τα θύματα απαιτούν προστασία. Οι εγκληματίες θα πληρώσουν για τις πράξεις τους. Τα ανθρώπινα δικαιώματα συνδέονται αποκλειστικώς με τα θύματα. Κάθε οργάνωση που προσπαθεί να υπερασπιστεί τους εγκληματίες καταδιώκεται ως υποθάλπουσα το έγκλημα.

Όσοι δικηγόροι αναλαμβάνουν υποθέσεις με ειδεχθείς εγκληματίες καλούν τον πελάτη τους να δώσει κάθε βοήθεια στις διωκτικές αρχές άλλως τιμωρούνται ως συναυτουργοί στο έγκλημα. Τοποθετούνται στην ίδια μοίρα με τον εγκληματία.

Απαγορεύεται η επίκληση του ακαταλόγιστου λόγω ψυχιατρικών προβλημάτων. Αν κάποιος δικηγόρος επικαλεστεί ότι ο πελάτης του πάσχει από ψυχιατρικά προβλήματα και επομένως δεν πρέπει να πάει φυλακή, τιμωρείται ο δικηγόρος, ο ψυχίατρος και ο δικαστής που θα αναγνωρίσει ακαταλόγιστο στον εγκληματία. Υπέχουν ευθύνες έναντι της κοινωνίας για τις αποφάσεις τους.

Αν κάποιος δικαστής ή ψυχίατρος απελευθερώσει έναν εγκληματία επειδή τον θεωρεί ακίνδυνο για την κοινωνία, υπογράφει ένα έγγραφο που τον καθιστά εγγυητή σε περίπτωση υποτροπής του εγκληματία. Είτε συλληφθεί είτε όχι ο εγκληματίας, όσοι τον άφησαν ελεύθερο δικάζονται στην θέση του, και τιμωρούνται για τα εγκλήματά του, επειδή είχαν υπογράψει ως εγγυητές ότι είναι ακίνδυνος.

Οι Ελληνικές Κοινότητες αδιαφορούν για την ζωή του εγκληματία. Επικεντρώνονται στην επιβίωση των μελών τους. Προέχει η δική τους ζωή. Ποτέ του εγκληματία.

Γυρίζονται τηλεοπτικές σειρές όπου υποδεικνύεται πώς λειτουργεί ένα Ελληνικό αστυνομικό τμήμα. Η πρώτη σκηνή μίας αστυνομικής σειράς δείχνει έναν αστυνομικό να ξεκινά την βάρδια του κολλώντας μία αφίσα σε έναν δημόσιο χώρο με έναν απαγχονισμένο παιδεραστή και την δήλωσή του, «Δεν αξίζω να ζω, απαγχονίστε με».

Μία ομάδα εξειδικευμένων αστυνομικών γράφει νουβέλες όπου καταπνίγωνται τα εγκληματικά ένστικτα ενός κατά συρροήν δολοφόνου. Στην τηλεοπτική σειρά, ένας κατά συρροήν δολοφόνος κάθεται εμπρός σε έναν καθρέφτη και μονολογεί ότι είναι ένας τέρας. Βλέπει όνειρα όπου ο πατέρας του τον καλεί να αυτοκτονήσει. Όταν συλλαμβάνεται, η μητέρα του παρουσιάζεται στην τηλεόραση και τον καλεί να βοηθήσει την κοινωνία να απαλλαγεί από την παρουσία του. Η τηλεοπτική σειρά δείχνει τον δολοφόνο εξαγριωμένο να επιτίθεται σε κάποιους δημοσιογράφους λέγωντας ότι αυτοί τον αποκτήνωσαν με τις προσπάθειές τους για κατάργηση της θανατικής ποινής.

Προβάλλονται ταινίες που παρουσιάζουν ως τέρατα όσους δικαστές απελευθερώνουν εγκληματίες με αναστολή. Προβάλλονται ταινίες με κεντρική ιδέα την θεία δίκη, συγγενείς δικαστών δολοφονούνται από απελευθερωθέντες εγκληματίες.  

Οι πολιτικοί ηγέτες των Ελληνικών Κοινοτήτων υποστηρίζουν την θανατική ποινή για την ταχύτερη αποσυμφόρηση των φυλακών. Ο αριθμός των φυλακισμένων μειώνεται επειδή η θανατική ποινή αποτρέπει την εγκληματικότητα. Ο αριθμός των εισερχομένων στις φυλακές μειώνεται διότι φοβούνται την εσχάτη των ποινών.

Πριν ξεκινήσει η πραγματική δίκη ξεκινά μία άλλη δίκη, εκτός δικαστηρίου, όσων υπερασπίζουν τους εγκληματίες. Δικηγόροι, φίλοι, συγγενείς του εγκληματία, ταυτίζονται με ανθρωπόμορφα τέρατα. Η εκτός δικαστηρίου δίκη, διεξάγεται με εντατικό ρυθμό. Δημοσιογράφοι, ανθρωπιστικές οργανώσεις εξαπολύουν συναισθηματικό πόλεμο με φωτογραφίες του θύματος γεμάτες αίματα. Οι δικηγόροι του εγκληματία κατηγορούνται ότι τα χέρια τους έχουν βαφτεί με το αίμα του θύματος.

Οι Έλληνες διανοούμενοι ισχυρίζονται ότι το έγκλημα κατά του θύματος ισοδυναμεί με έγκλημα κατά της δημοκρατίας.

Διατείνονται ότι όποιος δείχνει έλεος στους δολοφόνους, δολοφονεί για δεύτερη φορά το αθώο θύμα.

Γράφουν ότι κινδυνεύει η δημοκρατία από την ατιμωρησία των εγκληματιών. Και ότι όσοι δικαστές δεν επιβάλλουν την θανατική ποινή στους εγκληματίες, θανατώνουν την δημοκρατία.

Λένε ότι ο νομικός πολιτισμός δεν επιτρέπει την βαρβαρότητα και την αποκτήνωση. Δεν επιτρέπει να χάνωνται αθώες ζωές. Κατηγορούν την πολιτεία ότι δολοφονεί αθώους πολίτες δια της παραλείψεως θανατώσεως των κακούργων.  

Αποκαλούν βρυκόλακες όσους αισθάνονται λύπη για την θανατική καταδίκη εγκληματιών, επειδή αυτοί διεγείρονται όταν ρέει άφθονο το αίμα αθώων πολιτών από θανατηφόρα πλήγματα κακούργων.    

Σε κάθε γειτονιά η αστυνομία καλεί τους πολιτοφύλακες σε βοήθεια. Τους προτρέπει να αναλάβουν ενεργό δράση στην πρόληψη και καταστολή του εγκλήματος. Η ηγεσία της αστυνομίας καταδιώκει όσους διανοουμένους καταφέρονται εναντίον της αυτοάμυνας και της αυτοδικίας.

Η Ελληνική Κοινότητα διοχετεύει στο διαδίκτυο εικόνες με εγκληματίες που αυτοεξευτελίζονται. Αυτοαποκαλούνται ανθρώπινα σκουπίδια, και ζητούν την αμείλικτη τιμωρία τους από την κοινωνία.  

Στα δημοτικά σχολεία τα Ελληνόπουλα μαθαίνουν να παίζουν σχεδιάζοντας αγχόνες για εγκληματίες. Παίζουν ηλεκτρονικά παιχνίδια με ρόλους εκδικητών που εξοντώνουν εγκληματίες.  

Στα πανεπιστήμια οι θεωρίες διδάσκουν ότι για την εγκληματικότητα φταίνε όσοι διανοούμενοι αναζητούν ευθύνες για την παραβατική συμπεριφορά στην κοινωνία αντί στον εγκληματία.

Συνεχώς δείχνονται ρεπορτάζ με άτομα που όταν ήταν ανήλικοι τους βίασαν ή τους κακοποίησαν κάποιοι ενήλικοι. Τα συγκεκριμένα θύματα ορκίζονται εκδίκηση εναντίον όσων κακοποιούν μικρά παιδιά. Εκφράζουν την πεποίθηση ότι η δική τους κακοποίηση δεν αποτελεί άλλοθι για να κακοποιούν και αυτοί με την σειρά τους μικρά παιδιά. Τουναντίον, αποτελεί κίνητρο για να καταδιώκουν με περισσότερη οργή και αγανάκτηση όσους εγκληματίες κακοποιούν παιδιά.

Οι πρώην κατάδικοι δεν γίνονται δεκτοί από καμμία Ελληνική Κοινότητα. Η μοναδική διέξοδος επιβιώσεως για αυτούς είναι να κερδίζουν το ψωμί τους καταδιώκοντας εγκληματίες.

Οι ήρωες στα κόμικς είναι απλοί πολίτες που σκοτώνουν χωρίς αναστολή τους κακοποιούς που θέτουν σε κίνδυνο την ασφάλεια στην γειτονιά τους.

Κάθε Ελληνική Κοινότητα διαθέτει μία ιστοσελίδα όπου αναφέρονται συνεχώς κατορθώματα πολιτών στην πρόληψη και καταστολή της εγκληματικότητος. Οι λαϊκοί δικαστές ανακρίνουν, δικάζουν και καταδικάζουν εγκληματίες με συνοπτικές διαδικασίες. Προσλαμβάνουν εκτελεστές για να εκτελέσουν την ποινή. Το κόστος της απονομής δικαιοσύνης επωμίζεται η οικογένεια του καταδικασθέντος εγκληματία.

Ο υποψήφιος εγκληματίας βλέπει, ακούει, αισθάνεται γύρω του μία ηλεκτρισμένη εχθρική ατμόσφαιρα. Οι πάντες και τα πάντα τον παρακολουθούν. Καταδιώκουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά του. Τον κάνουν να αισθάνεται ενοχή, πριν διαπράξει κάποιο έγκλημα. Βλέπει ταινίες, αφίσες, βιβλία, άρθρα, ρεπορτάζ, φωτογραφίες, θεατρικά έργα όπου όλη η κοινωνία είναι εναντίον του χωρίς να έχει προλάβει να εγκληματήσει. Βλέπει σε μία τηλεοπτική σειρά μία μητέρα ενός εγκληματία να θέλει να ξεκοιλιάσει τον γιό της. Βλέπει τις ανθρωπιστικές οργανώσεις να ζητούν τον θάνατό του προκειμένου να προστατευθούν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ακούει ότι μετανοημένοι εγκληματίες τον καταδιώκουν. Δεν υπάρχει πουθενά χώρος να κρυφτεί. Ούτε μέσα στην φαντασία του. Ούτε νοερώς δεν τον αφήνει η κοινωνία να διαπράξει το έγκλημα του. Ονειρεύεται ότι πάει να βιάσει μία γυναίκα αλλά παραλύει, τον λούζει κρύος ιδρώτας. Λιποθυμά. Μόνη διέξοδος η αυτοκτονία ή η υποταγή στην κοινωνία.

Ο προστατευτικός κύκλος της Δικαιοσύνης αποτελείται από ένα πλέγμα ιδεών που διώκει προληπτικώς το έγκλημα και καταδιώκει την ατιμωρησία. Ένας ολόκληρος στρατός ειδικών καλλιεργεί την εκδίκηση. Την εξυφαίνει. Της προσφέρει ελπίδα, γνώσεις, ευκαιρίες και νομιμοποίηση στην συνείδηση του κόσμου.

Η τιμωρία του εγκλήματος αρχίζει πολύ πριν διαπραχθεί. Αρχίζει με την τιμωρία λέξεων, συναισθημάτων και συμπεριφορών μέσα από βιβλία, άρθρα, μυθιστορήματα, εικόνες, ομαδικά παιχνίδια, τραγούδια, κόμικς, ρεπορτάζ, τηλεοπτικές σειρές.

Όσες δίκες αφορούν διαπραχθέντα εγκλήματα, ενέχουν το στοιχείο της ήττας. Η Ελληνική Κοινότητα έχει ήδη υποστεί το πλήγμα. Οι πραγματικές δίκες διεξάγονται στις πανεπιστημιακές έδρες και στις τηλεοπτικές σειρές. Πριν διαπραχθεί το έγκλημα.

Χαρώνδας

8η Μεσούντος μηνός Μουνυχιώνος, έτους 2786 μετά πρώτην Ολυμπιάδα