:: ::

                                             Ποιές Θερμοπύλες;

Όνειρο είδα κάποτε, Όνειρο αληθινό,

Ω! μακρινή, Ζωή μου Ιερή.

Και το’ ζησα στα σπλάχνα μου, αξέχαστη Τιμή,

Αρχαίο Ολύμπιο Παλμό

Αθάνατη Ηρωική Ελληνική Βοή.

... 

Όνειρο είδα κάποτε, Όνειρο αληθινό,

Με Αίμα Αξέχαστων Ανδρών Γραμμένο,

Αίμα για πάντα Ευλογημένο,

Ελλήνων Γόνων Ευγενών-

Αίμα Ηρώων Σπαρτιατών-

Μελάνι Ζωντανό και Τιμημένο,

Στις Θερμοπύλες πιά Θαμμένο,

Όνειρο Ιερό!

Και αναζητώ εδώ πού ζώ,

Στα χρόνια  αυτά τά Πεθαμένα

τόν Έντιμο Νεκρό!…

Εις στα κηρύγματα -

της εκκλησιάς εγκλήματα  - 

με το μαλλί τ’ αρνιού πλεγμένα,

... 

Στα ράφια Ιστορίας μέ δέος φυλαγμένα

Όργια Βίας, Στήλες Ντροπής,

μ’ ολόχρυσα γράμματα γραμμένα-

Μάρτυρες Εξουσιαστές να Μονολογούν

νίκες της ύβρεως να υμνούν

Ολόγυμνες από Τιμή και Σεβασμό-

Ό,τι απομένει της σφαγής-  

όταν η εντιμότητα με τον Εχθρό επλάγιασε

και εις του Σολομώντος τον Ναό,

το Σκότος της Ερήμου, Μίσος και Φθόνο Άγιασε,

κι εγέννησε την Αφιλοτιμία,

συνάμα την Ολέθρια Δειλία.

…

Και αναζητώ εδώ πού ζώ,

Στα χρόνια  αυτά τά Πεθαμένα

τόν Έντιμο Νεκρό!…

…

Τυφλός ο άνθρωπος-Εχθρός στό  Ευγενικό,

Πνεύματα Αρνιά Υποταγμένα,

Στην άλυσο του Ενός θεού πνιγμένα,

Τά Ιδανικά, στου Φόβου τον βωμό χαμένα.

Το Βέλασμα- Σοφία Ποιμνίων- Προσευχή,

Απόρρητη χριστιανική θεολογία- η ΣΦΑΓΗ!

…

Και…Προσδοκώ… 

στόν Κόσμο αυτό να δώ 

στα χρόνια  αυτά τά Πεθαμένα

την Επανάσταση Νεκρών…

στά πρόσωπα τά Παγωμένα!

… 

Και αναρωτώ Εσένα Προδομένε…

Έλληνα Αγαπημένε:

«Πώς να τιμήσω εδώ,

τον, της στάς  Θερμοπύλες, Αγώνα Ιερό,

Αγώνα Τιμημένων,

Ελεύθερων Ελλήνων, 

Ηρώων Ευγενών  Ανδρών;»

Ξύπνα!!! από την νάρκη Έλληνα Σκλαβωμένε.

Του Άνδρα το παράστημα φόρεσε πάλι,

αμίμητος ξανά γίνε στα κάλλη,

Έλληνα Ξεχασμένε-

Αγάπη τής Ψυχής μου-Έλληνα Αφορισμένε,  

Πάλεψε τον Εχθρό!

Στάσου στού Λεωνίδα Πλευρό!

... 

Μαζί με Αυτόν, τον Θαρραλέο, τόν Τολμηρό,

της Σπάρτης Βασιλέα, τόν Ένδοξον Υιόν,

Στάσου περήφανος μαζί μ’ Αυτόν,

του Ηρακλέους Γόνο Θεϊκό,

δίπλα στης Σπάρτης  τον Αμίμητο,

της Σπάρτης τον αθάνατο,

Ήρωα Γαλαξιακό,

Δίπλα στον Λεωνίδα στάσου-της Ήρας θρέμμα Ιερό. 

Έλληνα, Σήκωσε πάλι

εκείνη την Ασπίδα σου την Τρομερή,

ασήκωτο παλαιό ατσάλι -

αντάξιο σύντροφο στού Ήρωα μόνον το πλευρό.

Σήκωσε το ακόντιο Έλληνα εσύ,

... 

Έλληνα! Έλληνα σήκωσε το σπαθί,

Πολέμησε τον Υβριστή,

Πάτησε, Σύντριψε τον Βέβηλο Σταυρό-

Πού Σένα Σταύρωσε,

Την Ιερά σου  Γή που Αιματοκύλησε

Την Ιστορία σου που Κατάστρεψε

και Τους Ναούς Σου που Εσύντριψε.

Έλληνα Πολέμησε τον Υβριστή,

Σήκωσε εκ νέου το Σπαθί,

Στάσου στού Λεωνίδα το πλευρό

Πυρπόλησε τον Βέβηλο Σταυρό-

Πού τά Ιερά και τους Θεούς σου

Στους Οχετούς Του Πέταξε,

Καί τους Γονιούς σου

Απάνθρωπα Θανάτωσε,

Που τήν Ελλάδα Στείρεψε,

Τά Φώτα του Πολιτισμού Της Έσβησε,

Το Γένος Σου Κατακρεούργησε,

Κι Εσάς να Αφανίσει Πάλεψε.

Έλληνα Ξεχασμένε ξύπνησε!

Σήκωσε το Σπαθί.

Φέρε στα στήθη σου τον Ηρακλή.

Τον Υβριστή Πολέμησε,

Σύντριψε τον βέβηλο Σταυρό-

Του Έλληνα τον καταχθόνιο εχθρό-

πού όλο το Γένος των Ελλήνων τε Θεών

με Δόλο Βάρβαρο εχτύπησε,  

με Φθόνο ασυμβίβαστο Βεβήλωσε,

καί των Ενδόξων Σπαρτιατών,

στις Θερμοπύλες, Θυσία Ιερή Ατίμασε,

λές και η Μάχη εκείνη άσκοπα είχε γίνει

Το Αίμα τους- Αδικία! Φωτιά!

ω! Πρόγονοί μου Αίμα, Ψυχή, Καρδιά,

Που Τίποτε Δεν Σβήνει.

Σήκωσε πάλι Έλληνα Γόνε, την όμορφη Κεφαλή

Σήκωσε άφοβα την Ιερή,

εκείνη την Ασπίδα σου την Τρομερή,

Σήκωσε τ’ Ακόντιο και  Σπαθί

Για να μην λένε οι γενεές που ’χουν σπαρθεί

απ’ άκρη σ’ άκρη πάνω στην γή,

ότι Αμαχητί απ’ τον εχθρό έχεις Αφανιστεί!

...

Ω! Νέε Έλληνα Πολέμησε!

Τις Θερμοπύλες των Προγόνων σου Δικαίωσε

Η Ώρα του Πολέμου Είναι Τώρα-

... 

Τον Όρκο της Ανδρείας σου Έλληνα κάνε τον Μπόρα.

Το αύριο Σου, ο Εχθρός Σου το  ’σβησε.

Το μέλλον  Σου στην Πάλη Ζεί!

...

Γέννησε μέσα σου τον Ήρωα Πολεμιστή! 

Ώστε να μην λεχθεί ποτές

από τους εξουσιαστές-

νάνους δειλούς και ισχυρούς-

κι απ’ τους Βάρβαρους Λαούς-

αχάριστες γενιές-

πού Εσύ παλαιά Εκπολίτισες-

ότι: «καλώς για πάντα έσβησες!»

...

Να λεν’ αυτοί για τον δικό σου τον χαμό

με δάκρυα ύαινας χωρίς ντροπή και στεναγμό,

όταν θα είναι πιά αργά

για της Ελλάδας τά Παιδιά,

όταν η Γή βογκάει χωρίς Εσέ,

Να λεν’ οι βάρβαροι αυτοί…

οι Νάνοι οι πολλοί…«Χαμαί…»

για αυτούς τους  Άνδρες μας- Ελλήνων Γενιές- 

της Σπάρτης και Βοιωτίας Έλληνες μαχητές,

Ηρακλειδών Αρχαία Γενεά,

και για τον Σπαρτιάτη Λεωνίδα Βασιλιά,

πού για Ελλάδα επόθησαν το πάν να θυσιάσουν

την Πάτρια Ελλάδα Γή

τ’ Ολύμπου Κόρη Ιδανική

Μαζί να ελευθερώσουν:

«άσκοπα πέθαναν αυτοί,

θυσία άχρηστη και μιαρή…

Δεν ήταν ήρωες, δεν γνώριζαν Τιμή.

Καί  των Ελλήνων οι απόγονοι όλοι δειλοί,

Καλά να Πάθουν».

... 

Ω! Έλληνα, Σήκωσε το Κεφάλι

Γίνε ξανά Λιοντάρι!

Γίνε Γολιάθ, Γίγαντας, Παλικάρι,

Στόχευσε στυγερά!

Τόν Ύπουλο Νάνο Δαβίδ φέρε στο χώμα!

Γίνε της Νέμεσις Κοντάρι,

και πάνω σ’ αυτού το πτώμα,

Στήσε τον Όλυμπο Σου πάλι!

και του Δικαίου Σου τά Κάλλη!

Κατάστρεψε τον Βέβηλο Σταυρό!

Ώστε να μην λεχθεί ποτέ

από τον Έλληνα τον Στερνό

με Δάκρυ Ατέλειωτο, Ντροπή και Στεναγμό,

όταν θα είναι πιά αργά

για της Ελλάδας τά Παιδιά,

όταν η Γή βογκάει χωρίς Εσέ:

«Χαμαί…κακόμοιροι και ανάξιοι, σκλάβοι μικροί-

είμαστε οι Έλληνες, μη ικανοί…»

... 

Οι Θερμοπύλες και η Ελλάδα-

Ολύμπια Θεία Δάδα-

Ελεύθερη κάποτε Γή-

με Αίμα ιερό, Ανδρών Θεών, κάποτε ποτισμένη,

Θυσία θα Παραμείνει Αιώνια Αδικημένη!

Εμείς Ελλήνων απόγονοι όλοι Δειλοί

αμαχητί εις τους εχθρούς τις παραδώσαμε,

Ελλήνων Γή για πάντα Χαμένη.

Τους Ένδοξους στις Θερμοπύλες-γέννα ιερή-

Εμείς τά Τέκνα τους, Αυτούς Προδώσαμε.

...

Ω! Έλληνα, γίνε ήρωας πάλι,

Στών Τριακοσίων Σπαρτιατών

των Βοιωτών και Θεσπιών την Πάλη, 

σε εκείνων των Ανδρών τά Κάλλη

στάσου Ισάξιος

και της Θυσίας τους Αντάξιος!

... 

Δόξασε Έλληνα την Γή πού σένα Γέννησε-

την Θεϊκή Ολύμπια Γή-Ελλάδα Ιερή-

που στ’ όνομα της χριστιανικής αγάπης έσβησε…

-αιματηρή προγόνων σου Οδύνη-

Η Πάτρια Γή Έλληνα σε Καλεί…

Ύπουλα έχει, από τους πάντες, προδοθεί!

Την Ύστατη Μάχη τώρα Δίνει…

…

Θύμα η Μητρίδα Γη στον Εξευτελισμό,

Φίδι στον κόρφο της Ιεχωβικό-

έκτρωμα από την Ασιατική Ορδή-

η Ελλάδα σκλάβα  Κρατουμένη

ψυχή αιώνες Βιασμένη…

μόνη αιμορραγεί,

έτσι άμοιρα Καταδικασμένη

στον Δόλο και Μανία,

στην Πρόληψη και Δεισιδαιμονία

ποιμένων χριστιανών,

και βάρβαρων εξουσιών…

…

Παιδιά, της Ελλάδας παιδιά,

αθάνατων γενιά,

ελπίδα από σάς η  Ελλάδα ζητεί…

…

Σήκωσε Έλληνα και πάλι την Φωνή σου

και του Πολέμου την Κραυγή

την θεία ορμή σου,

ύψωσε προς τον Ουρανό!

Κάλεσε πίσω τον Άρη τον Θεό!

Μολών Λαβέ φώναξε με Οργή!

Την Ιερή Παλλάδα Τρομερή

κάλεσε πλάι σου να Σταθεί!

Αντίστροφα γύρνα το μοιραίο  

τάραξε πάλι το Αιγαίο,

και των Ελλήνων την καμένη Γή,

πόλεμο πάλι Έλληνα να Ορίσεις-

και την σφαγή των Ήσυχων Αρνιών να Σταματήσεις! 

Ω! Έλληνα μην αργήσεις!

Ω! Ελλάδα-Μήτρα Φιλοτίμων Ανδρών-

Ω! Σπάρτη πανέμορφη Μητέρα μου Ιερή

Ω! Ένδοξη Αξέχαστη Λέαινα Τρομερή

Του Βασιλέα Λεωνίδα και τών Τριακοσίων σου Υιών

Ω! Λακεδαιμόνα Γή,

Ω! Βοιωτία μου Τρανή,

Είθε οι Έλληνες Εσάς Προγόνους να Τιμήσουν-

και την Πατρίδα Γή- πού αιώνες Σκύβει,

εμπρός σε Βάρβαρους Λαούς

ξένους Μονάρχες Τύραννους και Μοχθηρούς θεούς-

καί ύστατη μάχη τώρα δίνει,

είθε οι  Έλληνες να Ελευθερώσουν,

την Μάχη Σας στις Θερμοπύλες την Ηρωική

μέσα στο Αίμα τους να ξανανιώσουν.

Να Μιμηθούν εκείνη την παλαιά Σας Εποχή

όταν η Ανδρεία ήτανε Δόξα, Σκέψη, Τιμή,

και οι Έλληνες με μια Φωνή,

θυσίαζαν αδίστακτα ζωή,

Ελλάδα και Πανέμορφη Σπάρτη Ελεύθερες πάντα να ’ναι,

οι Βάρβαροι, Ελλήνων Γη ποτέ να μην πατάνε!

…

Ω! Έλληνα ...Μην λησμονήσεις!

Τούς Θερμοπυλομάχους Αδελφούς Σου Να Τιμήσεις!

Των Ήσυχων Αρνιών την ανελέητη Σφαγή να Σταματήσεις! 

Ω! Έλληνα μην αργήσεις!

Το αύριο Σου το  ’σβησε ο Εχθρός-

ο Μαμωνάς ψευδοθεός.

Τον Όρκο της Ανδρείας σου Έλληνα κάνε τον Μπόρα.

Το μέλλον  Σου στην Πάλη Ζεί!

«Μολών Λαβέ» φώναξε με Ορμή!

Η Ώρα του Πολέμου Είναι Τώρα-

Προμηθέα Πυθία