:: ::

                                   Η ομαδοποίηση του εχθρού

Η σύγκρουση ταυτοτήτων, δηλαδή το πώς ομαδοποιούνται οι εχθροί των Ελλήνων αποτελεί ζήτημα στρατηγικής σημασίας. Και αυτό διότι από την ομαδοποίηση των εχθρών μας πολλές φορές θα κριθεί εκ των προτέρων η νίκη στον πόλεμο.

Οι ναζωραίοι κατακτητές, όταν ήθελαν να σφάξουν τους Έλληνες, αμέσως έκαναν έκκληση στα πατριωτικά αισθήματα των Ελλήνων και άλλαζαν το δίπολο Έλληνες-ναζωραίοι και το έκαναν Έλληνες-Τούρκοι ή Έλληνες-Αλβανοί. Τί πράττουν οι Έλληνες σε αυτή την περίπτωση;

Ποτέ μα ποτέ δεν αφήνουμε να γίνει ομαδοποίηση κατά έθνη, ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΧΑΜΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ. Στην ομαδοποίηση και στην σύγκρουση κατά έθνη, για παράδειγμα Έλληνες-Βούλγαροι, ακόμη και αν νικήσουμε τους Βουλγάρους θα ηττηθούμε από μία πολυάριθμη εθνότητα, πχ. Ρώσσοι.

Οι Έλληνες πάντα εμφανίζονται ως θρησκευτική κοινότητα, και αμέσως διασπούν τον εχθρό, π.χ. σε αλβανούς ναζωραίους, σε αλβανούς κομμουνιστές, σε αλβανούς εθνικούς στο θρήσκευμα, σε φυλετικές φατρίες, σε αλβανούς εθνικιστές, σε αλβανούς δεξιούς/αριστερούς/κεντρώους, σε αλβανίδες και αλβανούς, σε αλβανούς διεθνιστές και σε αλβανούς πατριώτες.

 Η διάσπαση της εθνικής ταυτότητος του εχθρού βοηθά την συμμαχία με παράλληλους δεσμούς. Για παράδειγμα σε μία σύγκρουση Ελλήνων με ελληνόφωνους ναζωραίους, οι ναζωραίοι σίγουρα θα ζητήσουν βοήθεια από σλάβους ναζωραίους. Οι Έλληνες πρέπει να προλάβουν να μετατρέψουν αυτή την σύγκρουση σε εμφύλια διαμάχη στο έδαφος των σλάβων με το να συμμαχήσουν με όλες τις πιθανές ομαδοποιήσεις σλάβων εναντίον της θρησκευτικής ταυτότητος των ναζωραίων.

Έχει αποδειχτεί ιστορικώς ότι η μειοψηφία που υπερτερεί σε μία κοινωνία ταυτίζει τα συμφέροντά της με τα εθνικά συμφέροντα. Το ίδιο κάνουν συνεχώς οι ναζωραίοι στην υπόδουλη Ελλάδα. Όποτε ανέρχεται στην επιφάνεια το ζήτημα της συγκρούσεως Ελλήνων και ναζωραίων, μιλούν για δήθεν για εξωτερικούς κινδύνους(Τούρκοι, Αλβανοί κλπ), ταυτίζοντας τον εαυτό τους με το Έθνος. Αυτόν τον αντιπερισπασμό οι Έλληνες δεν τον αντιμετωπίζουν ακόμη με την δέουσα δεξιοτεχνία.

Αν οι Έλληνες πέσουν στην παγίδα και αποδεχτούν την ομαδοποίηση Έλληνες-Αλβανοί ή Έλληνες-Τούρκοι, θα είναι ωσάν να μην θεωρούν πιά τους ναζωραίους κατακτητές εξωτερικό εχθρό της Πατρίδος. Και αμέσως τους βαπτίζουν συμμάχους, ενώ θεωρούν τους Τούρκους εξωτερικό εχθρό.

Αυτό το πρόβλημα έχει εμφανιστεί πολλές φορές στην ιστορία και η Ελληνική απάντηση πρέπει να είναι ότι ναζωραίοι και προδότες πήραν τα όπλα για να σφάξουν τους Έλληνες και όχι να πολεμήσουν τους Τούρκους. Για την Πατρίδα πολεμά όποιος πολεμά τους ναζωραίους. Αν οι Τούρκοι πολεμούν κατά των ναζωραίων τότε πολεμούν υπέρ της Πατρίδος μας.

Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι οι ναζωραίοι είναι οι εξωτερικοί εχθροί της Πατρίδος. Δεν είναι δυνατόν να παρουσιάζωνται Έλληνες και να λένε ότι θα συμμαχήσουν με τους ναζωραίους κατά των Τούρκων. Οι ναζωραίοι πάντοτε συμμαχούσαν με τους εχθρούς των Ελλήνων, και κυρίως με τους Τούρκους. Το ζήτημα δεν είναι αν θα συμμαχήσουν οι Έλληνες με εχθρούς των ναζωραίων, αλλά ποιός θα προλάβει να συμμαχήσει με τον εχθρό του εχθρού του.

Όλοι αυτοί οι ανόητοι που λένε να συμμαχήσουμε με τους ναζωραίους κατά των Τούρκων ή είναι αφελείς ή δεν ξέρουν ότι οι ναζωραίοι συμμάχησαν και θα συμμαχήσουν με τους Τούρκους κατά των Ελλήνων.

Κατά την διάρκεια της λεγομένης «τουρκοκρατίας» οι ναζωραίοι κατακτητές είχαν προσλάβει Τούρκους στρατιώτες και δια σφαγών κρατούσαν υποταγμένους τους Έλληνες.

Επρόκειτο για χριστιανοκρατία με την βοήθεια Τούρκων στρατιωτών, και όχι για τουρκοκρατία με την βοήθεια χριστιανών παπάδων. 

Το σίγουρο είναι ότι θα συμμαχήσουν οι ναζωραίοι με τους Τούρκους εναντίον των Ελλήνων, άρα οι Έλληνες πρέπει να έχουν προλάβει να κλείσουν συμμαχίες με όλους τους εχθρούς των ναζωραίων, πριν είναι αργά.

Όταν οι Έλληνες αντιμετωπίζουν τους ισλαμιστές, δεν πρέπει να αφήνουν να γίνει θρησκευτική ομαδοποίηση του τύπου Έλληνες στο θρήσκευμα κατά ισλαμιστών.

Εν τοιαύτη περιπτώσει φέρνουμε στην επιφάνεια τις εθνότητες μέσα στο Ισλάμ(Άραβες, Πέρσες, Αιγύπτιοι, Ινδοί, Μογγόλοι), φέρνουμε στην επιφάνεια τις φυλές μέσα στο Ισλάμ(υπάρχουν λευκοί, κίτρινοι και μαύροι ισλαμιστές), φέρνουμε σε σύγκρουση τους εθνικιστές κατά διεθνιστών ισλαμιστών, και οποιαδήποτε άλλη ομαδοποίηση μπορεί να έρθει στην επιφάνεια για να διασπάσει τους ισλαμιστές.

Στην περίπτωση που οι ελληνόφωνοι ναζωραίοι προσπαθήσουν να μας ρίξουν στην παγίδα να συνταχθούμε μαζί τους, εφ’ όσον είμαστε εκτός εξουσίας, αμέσως συντασσόμαστε με τις ξένες εθνότητες κατά ναζωραίων. Αλλιώς είμαστε χαμένοι ως Έθνος.

Στην περίπτωση που έχουμε την εξουσία, τα πράγματα αλλάζουν. Διασπάμε τους τις ξένες εθνότητες σε πολλές ομαδοποιήσεις και προκαλούμε εμφύλιες διαμάχες. Πάντως ακόμη και στην περίπτωση που κατέχουμε την εξουσία, αποφεύγουμε την ομαδοποίηση κατά έθνη, πχ Έλληνες-Αλβανοί. Διότι είμαστε πρώτα απ’ όλα θρησκευτική και όχι εθνική κοινότητα.

Δεν αναγνωρίζουμε τους ναζωραίους ως μέλη του Ελληνικού Έθνους. Θέλει πολλή επεξεργασία η στάση των Ελλήνων σε αυτά τα ζητήματα διότι θα τα αντιμετωπίζουν συνεχώς.

Το πρόβλημα με την ομαδοποίηση του εχθρού που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες το έχουν όλοι. Τώρα κυρίως οι ισλαμιστές, παλαιότερα οι κομμουνιστές.

Οι ισλαμιστές φέρνοντας στην επιφάνεια την διεθνιστική θρησκευτική τους ταυτότητα για να την αντιπαρατάξουν στην Δύση, είναι υποχρεωμένοι να καταπνίξουν τις εθνικές και φυλετικές ταυτότητες. Άρα οι φυλετικές και εθνικές ταυτότητες υποχρεώνονται να έρθουν σε δεύτερη μοίρα για να συνενωθούν υπό το Ισλάμ οι φυλές και τα έθνη.

Το ίδιο έκαναν οι ναζωραίοι στους Έλληνες αλλά αντιστρόφως. Προσπαθούσαν να αναδείξουν την εθνική ταυτότητα για να καταπνίξουν την Ελληνική θρησκευτική ταυτότητα.

Το ίδιο έκαναν και οι σοσιαλφασίστες κατά των διεθνιστών μπολσεβίκων στα χρόνια του Λένιν. Στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο οι διεθνιστές μπολσεβίκοι υπό τον Λένιν καλούσαν τον Ρωσσικό λαό να μην πολεμήσει κατά των αδελφών Γερμανών προλεταρίων, αλλά οι προλετάριοι να κτυπήσουν ενωμένοι τους καπιταλιστές και των δύο χωρών.

Αντιθέτως οι σοσιαλφασίστες της Ρωσσίας συμμάχησαν με τους Ρώσσους καπιταλιστές, κατέπνιξαν την ταξική τους ταυτότητα, και κτύπησαν τους Γερμανούς αντιμετωπίζοντάς τους ως εθνότητα. Ο Λένιν πολύ σωστά είπε ότι οι καπιταλιστές των δύο χωρών βαπτίζουν τον ληστρικό τους πόλεμο ως εθνικό, για να παρασύρουν την εργατική τάξη των δύο χωρών σε λουτρό αίματος. Οι Ρώσσοι σοσιαλφασίστες δεν τον άκουσαν και τον απομόνωσαν.

Το αντίστροφο έγινε επί Στάλιν. Ενώ οι Γερμανοί ναζί έλεγαν ότι κτύπαγαν τον κομμουνισμό και όχι τους Ρώσσους, ο Στάλιν πολύ έξυπνα δήλωσε ότι δεν πρόκειται για αντικομμουνιστικό πόλεμο αλλά για εθνικό πόλεμο κατά της Ρωσσίας. Έτσι ενώ οι Ρώσσοι πολίτες μισούσαν τον κομμουνισμό, εξαπατημένοι από την κομμουνιστική προπαγάνδα συμμάχησαν με τους κομμουνιστές και σκοτώθηκαν όχι για την πατρίδα τους αλλά για την σωτηρία του κομμουνισμού.

Αλλά και οι ναζί προσπάθησαν να εξαπατήσουν τους Σλάβους. Ενώ έλεγαν στους Ουκρανούς πατριώτες να συμμαχήσουν μαζί τους κατά των κομμουνιστών τελικά οι ναζί τους σκότωσαν αποδεικνύοντας ότι και αυτοί έλεγαν ψέμματα. Ο πόλεμός τους είχε και αντισλαβικά ελατήρια, όχι μόνον αντικομμουνιστικά.

Τα ίδια έγιναν και επί Γαλλικής επαναστάσεως όπου οι Γάλλοι αστοί έφεραν στην επιφάνεια την αστικοδημοκρατική ταυτότητα, την οποία πρώτα ύψωσαν πάνω από την εθνική ταυτότητα και ύστερα την ταύτισαν μαζί της. Έτσι η σύγκρουση Γάλλων-Γερμανών στα χρόνια της Γαλλικής επαναστάσεως μετετράπη σε σύγκρουση Γάλλων δημοκρατών κατά Γερμανών φεουδαρχών, με συμμάχους τους Γερμανούς δημοκράτες.

Οι Γάλλοι δημοκράτες πολύ έξυπνα μετέτρεψαν την εσωτερική τους διαμάχη σε διεθνή πόλεμο. Τα ξένα στρατεύματα που προσπάθησαν να επαναφέρουν το μοναρχικό καθεστώς στην επαναστατημένη Γαλλία, οι Γάλλοι δημοκράτες τα αποκάλεσαν μοναρχικά και ζήτησαν την βοήθεια των δημοκρατών μέσα απ’ όλες τις ξένες χώρες.

Να πόσο πολύ βοήθησε αυτή η ομαδοποίηση(δημοκράτες-μοναρχικοί) τον επαναστατικό αγώνα των Γάλλων αστών, διότι βρήκε δημοκρατικούς συμμάχους μέσα σε όλα τα έθνη.

Στην δική μας περίπτωση τα πράγματα είναι πιό πολύπλοκα, διότι είμαστε εκτός εξουσίας και πρέπει να λύσουμε αυτό το πρόβλημα την στιγμή που οι ναζωραίοι καθορίζουν το ποιός είναι εχθρός των Ελλήνων. Οι ναζωραίοι θα προσπαθήσουν να πουν ότι οι εχθροί τους είναι εχθροί των Ελλήνων. 

Οι ναζωραίοι κατακτητές θα αλλάξουν ομαδοποίηση και από Έλλην κατά ναζωραίου θα το κάνουν Έλλην κατά Αλβανού, ώστε να υποβιβάσουν την θρησκευτική ταυτότητα και να ταυτίσουν τον εαυτό τους με τους Έλληνες.

Οι Έλληνες πρέπει να πράττουν συνεχώς το αντίστροφο. Όποτε οι ναζωραίοι ομαδοποιούν κατά μήκος εθνικών ταυτοτήτων, οι Έλληνες πρέπει να ομαδοποιούν κατά μήκος θρησκευτικών ή άλλων υπερεθνικών ή υποεθνικών ταυτοτήτων.

Η αλλαγή ομαδοποιήσεως από τους ναζωραίους κατακτητές ελαφρύνει την πίεση που ασκείται πάνω τους. Οι Έλληνες πρέπει να αυξάνουν την πίεση λέγοντες ότι οι ναζωραίοι παρουσιάζουν τους Αλβανούς ως εχθρούς των Ελλήνων, ενώ είναι εχθροί των ναζωραίων και σύμμαχοι των Ελλήνων. Ή μπορούν να υποστηρίξουν ότι υπάρχουν πολλοί Αλβανοί που είναι ναζωραίοι άρα και οι Αλβανοί ναζωραίοι είναι εχθροί των Ελλήνων.   

Επιπλέον οι Έλληνες θα ήταν ηλίθιοι και προδότες αν πολεμήσουν υπέρ των ναζωραίων σε έναν πόλεμο Ελλήνων-Αλβανών, σύμφωνα με την ομαδοποίηση των ναζωραίων. Διότι δεν θα πολεμούσαν υπέρ αλλά κατά των Ελλήνων. Θα πολεμούσαν κατά των Ελλήνων και υπέρ των σφαγέων του Ελληνισμού.

Αν νικήσουν οι ναζωραίοι σε έναν τέτοιο πόλεμο θα σφάξουν τους Έλληνες. Αν  οι ναζωραίοι ηττηθούν θα συμμαχήσουν με τους Αλβανούς και πάλι θα σφάξουν τους Έλληνες από κοινού, όπως κάνουν αιώνες τώρα.

Άρα είτε νικήσουν οι ναζωραίοι είτε ηττηθούν σε έναν πόλεμο με βάση την δική τους ομαδοποίηση, πχ Έλληνες-Τούρκοι, θα σφάξουν τους Έλληνες. Το σωστό είναι πάντα, ανά τους αιώνες, οι Έλληνες να συμμαχούν με όλους τους εχθρούς των ναζωραίων.

Αν ως Έλληνες αποδεχθούμε την ομαδοποίηση Έλληνες-Αλβανοί, σύμφωνα με τα κριτήρια των ναζωραίων, τότε αποδεχόμαστε σιωπηρώς ότι πολεμάμε για τα γεωγραφικά σύνορα των ναζωραίων. Δηλαδή προδίδουμε και εγκαταλείπουμε τις θέσεις μάχης για την προστασία των Ελληνικών πολιτιστικών και θρησκευτικών συνόρων.

Δεν επιτρέπεται να μας καθορίζει ο ναζωραίος κατά μήκος ποίας γραμμής θα πολεμήσουμε. Η ομαδοποίηση του εχθρού, η ταυτότητα του εχθρού, εμπεριέχει και το είδος των συνόρων για τα οποία πολεμάμε: σύνορα πολιτιστικά, θρησκευτικά, φυλετικά, πολιτικά, οικονομικά, γεωγραφικά, κτλ.

Ο Έλλην, ποτέ μα ποτέ δεν αντιμετωπίζει το αντίπαλο έθνος ή τον όποιο εχθρό σε ένα δίπολο π.χ. Ρώσσοι κατά Ελλήνων. Ποτέ. Πάντοτε ο Έλλην αντιμετωπίζει τους εχθρούς του κρυπτόμενος πίσω από διεθνιστικές ταυτότητες. Εμφανιζόμενος άλλοτε ως κομμουνιστής, άλλοτε ως καπιταλιστής, άλλοτε ως άθεος, άλλοτε ως χριστιανός, άλλοτε ως αστός δημοκράτης κατά φεουδαρχών, άλλοτε ως μουσουλμάνος, κλπ. Ποτέ γυμνός. Πάντα κρυπτόμενος πίσω από διεθνιστικές ταυτότητες ώστε να μην γίνεται ομαδοποίηση με τον εχθρό κατά έθνη.  

Ο Έλλην πυκνώνει τις τάξεις του συμμαχώντας με κομμάτια του εχθρικού πληθυσμού, μέσω διεθνιστικών ιδεολογιών.

Αναξιμένης

1η Ισταμένου μηνός Μουνυχιώνος, έτους 2781 μετά πρώτην Ολυμπιάδα