:: ::

Οδηγίες για την στρατολόγηση μελών της Επαναστατικής Κυβερνήσεως

Όταν προσπαθούμε να στρατολογήσουμε νέα μέλη πρέπει να επικεντρωνόμαστε στον επηρεασμό της συμπεριφοράς, των σκέψεων, και των συναισθημάτων των υποψηφίων.

Σε κάθε επαφή με τους Έλληνες θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε μία σειρά από αρνητικά συναισθήματα και συμπεριφορές που δημιουργούν εμπόδια στην ριζοσπαστικοποίηση των πολιτών. Δεν αρκεί η επαναστατική συνθηματολογία για να εξεγείρει τον Λαό και να τον μετατρέψει σε αφοσιωμένο επαναστάτη.

Η πολιτική μάζα έχει μεγάλη αδράνεια και ο όγκος της κινείται δύσκολα. Αν όμως κινηθεί, τότε δύσκολα σταματά. Για να την κινητοποιήσουμε πρέπει να εφαρμόσουμε συγκεκριμένες αρχές της ομαδικής ψυχολογίας.

Όταν οργανώνουμε μία συγκέντρωση, δεν πρέπει να καταλήγει σε παθητική ακοή των παρευρισκομένων μίας ομιλίας ενός ομιλητού. Διότι μετά την λήξη της συγκεντρώσεως οι πολίτες θα επανέλθουν στην αδράνεια και στην ακινησία.

Στο τρίγωνο σκέψεις-συμπεριφορές-συναισθήματα υπάρχει πάντα μία αρμονική σχέση, ή τουλάχιστον το άτομο αντέχει μέχρι έναν βαθμό δυσαρμονίας. Αν αλλάξει σημαντικά η συμπεριφορά ενός ατόμου, τότε οι σκέψεις και τα συναισθήματα θα ακολουθήσουν για να εναρμονιστούν με την αλλαγή στην συμπεριφορά. Το αντίστοιχο ισχύει αν αλλάξουμε τα συναισθήματα των υποψηφίων μελών, η συμπεριφορά τους και οι σκέψεις τους θα αλλάξουν για να μειώσουν την δυσαρμονία με τα συναισθήματα.

Όταν έρχονται άτομα στις συγκεντρώσεις πρέπει να αναλύουμε το ψυχικό τους φορτίο. Γνωρίζουμε ότι οι περισσότεροι εξ αυτών ενώ δηλώνουν εξαγριωμένοι από την παρούσα πολιτική κατάσταση, εν τούτοις δεν αντιδρούν. Αυτό συχνά οφείλεται στην έλλειψη αυτοπεποιθήσεως, στην φυσική αδράνεια, στην δειλία, στον επηρεασμό από το φιλικό και οικογενειακό περιβάλλον, στον εθισμό στην παθητική στάση, στις ενοχές που του έχει ενσταλάξει το καθεστώς, στο αίσθημα της απελπισίας, στον φόβο του αγνώστου.

Αυτό το μείγμα ιδεών, συμπεριφορών και συναισθημάτων λειτουργεί ως αναισθητικό που παραλύει τον άνθρωπο ακόμη και όταν κινδυνεύει η ζωή του. Γι’ αυτό παρατηρούμε αναντιστοιχία εξωτερικών ερεθισμάτων και αντιδράσεων από τον Λαό. Το καθεστώς κτυπά αλύπητα τον Λαό αλλά ο Λαός δεν αντιδρά άμεσα. Δεν μπορεί να αντιδράσει αυθόρμητα επειδή η αντίδραση είναι κάτι που διδάσκεται. Κάτι που διεγείρεται και συντηρείται από ωργανωμένους προπαγανδιστές. 

Αν η λαϊκή αντίδραση είναι αυθόρμητη, θα εκφραστεί στιγμιαία αλλά μετά θα κατασιγάσει όπως ο παφλασμός των κυμάτων πάνω στα βράχια.

Για να έχουμε τις αντιδράσεις που επιθυμούμε από τα μέλη, πρέπει να προκαλέσουμε ασυμφωνία μεταξύ συμπεριφορών, συναισθημάτων και σκέψεων. Για παράδειγμα σε κάθε συγκέντρωση πρέπει να δίνουμε σε όλους μία εργασία να κάνουν και να απαιτούμε να λειτουργούν όλοι μαζί ως ομάδα. Αυτό θα βοηθήσει να σπάσει ο ατομισμός. Χωρίς να κάνουμε διαλέξεις κατά του ατομισμού, αλλάζοντας την συμπεριφορά τους, τα μέλη θα αντιπαθήσουν την ιδέα του ατομισμού.

Έχοντας συγκεκριμένο κώδικα συμπεριφοράς, τα μέλη μαθαίνουν να βλέπουν τον εαυτό τους ξεχωριστό από τους άλλους. Η διαφορετική ενδυμασία, η αλλαγή ονόματος, θα βοηθήσουν να δημιουργηθεί μία κουλτούρα αλληλεγγύης, και ένας μανιχαϊστικός τρόπος σκέψεως «εμείς εναντίον αυτών». (Πόσο ανόητοι φαντάζουν όσοι σήμερα κατηγορούν τον Λαό ότι δεν αντιδρά στα εξοντωτικά μέτρα που επιβάλλει η κατοχική κυβέρνηση, αλλά την ίδια στιγμή δεν απαιτούν από τον Λαό να αλλάξει τα ονόματά του σε αρχαία Ελληνικά ώστε να διαφοροποιηθεί από τον κατακτητή. Ούτε απαιτούν από τον Λαό να φέρει στα ενδύματά του αρχαία Ελληνικά σύμβολα, ώστε να δημιουργηθεί μία διαχωριστική γραμμή με τον κατακτητή).

Μία κακή συμπεριφορά αποδυναμώνεται όταν συνδέσουμε μαζί της ένα αρνητικό συναίσθημα. Και μία καλή συμπεριφορά ενδυναμώνεται όταν συνδέσουμε μαζί της μία συναισθηματική επιβράβευση. Όσα μέλη αδιαφορούν για την επαναστατική κυβέρνηση, θα τιμωρούνται μόνοι τους, αποδεχόμενοι ότι το αξίζουν. Θα αυτοεξευτελίζονται δημοσίως. Θα δημοσιεύουν ότι δεν έπραξαν όσα υποσχέθηκαν. Αντιθέτως όσα μέλη πραγματοποιούν τις υποσχέσεις τους, θα προάγωνται στην ιεραρχία, άμεσα.

Όποιο μέλος αρνείται να ακολουθήσει την ομάδα θα καθίσταται δακτυλοδεικτούμενος ώστε να ντρέπεται. Θα αποκαλείται δημοσίως εγωιστής.

Κάθε φορά που εισβάλλει μέσα στο μυαλό ενός μέλους η δειλία, η αναποφασιστικότητα, η αμφιβολία, θα ενεργοποιούμε μηχανισμούς αναχαιτίσεως των αρνητικών σκέψεων. Ένα μέλος της επαναστατικής κυβερνήσεως πρέπει να χειραγωγεί τις δικές του διαδικασίες σκέψεως. Και να διαχειρίζεται τα δικά του συναισθήματα.

Πολύ βασική τεχνική στην αλλαγή του τρόπου σκέψεως των μελών αποτελεί ο έλεγχος των λέξεων. Κάθε λέξη, όρος, έννοια, στην πολιτική, στην ηθική, στην οικονομία, στην θρησκεία, πρέπει να ορίζεται από εμάς και ποτέ από τον κατακτητή. Αν επιτρέπουμε στον κατακτητή να καθορίζει το περιεχόμενο των όρων και των εννοιών, θα ελέγχει και το μυαλό μας. Αν ελέγχουμε εμείς το περιεχόμενο των όρων μία ημέρα θα ελέγξουμε το μυαλό των κατακτητών.

Για να δημιουργήσουμε αφοσιωμένα μέλη, πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε τα συναισθήματα των ανθρώπων. Η αγάπη ως συναίσθημα θα διοχετεύεται προς την ομάδα, προς τους εκτός ομάδος θα διοχετεύεται αρνητισμός. Η αφοσίωση ως συναίσθημα θα διοχετεύεται προς τους ανωτέρους στην ιεραρχία της επαναστατικής κυβερνήσεως, προς τους εκτός ομάδος θα διοχετεύεται ένα αίσθημα ανταρσίας.

Ο κώδικας ηθικής μας πρέπει να διαπερνά όλα τα μέλη, απαιτώντας να διαγράψουν τον κώδικα ηθικής του εχθρού. Ό,τι θεωρεί ως έγκλημα ο εχθρός, εμείς το θεωρούμε ως τιμωρία. Και ό,τι θεωρεί ο εχθρός ως τιμωρία, εμείς το θεωρούμε ως έγκλημα.

Για να διατηρήσουμε την συνοχή των μελών της κυβερνήσεως, τα μέλη θα περνούν από υποχρεωτικές περιόδους στην εκμάθηση νέων συμπεριφορών, σκέψεων και συναισθημάτων. Θα απαγορεύεται τα μέλη να κριτικάρουν άλλα μέλη ή τους ανωτέρους στην ιεραρχία. Υποχρεωτικώς, για ό,τι λάθος συμβαίνει, τα μέλη θα κατηγορούν τον εαυτό τους. Θα μάθουν να σπάνε τον φαύλο κύκλο της διχόνοιας δια της εσωτερικεύσεως της κατηγορίας. Θα κατηγορούν με πάθος τον εαυτό τους, ώστε να αγωνίζωνται διαρκώς να βελτιώσουν την αποδοτικότητά τους.

Σε κάθε μέλος θα ενσταλάζεται ενοχή όταν δεν ενεργεί όσο επιτρέπουν οι δυνατότητές του. Τα μέλη θα βρίσκωνται σε συνεχή ανισορροπία. Δεν υπάρχουν καλά και κακά μέλη. Την μία στιγμή θα εξυψώνωνται για μία σπουδαία πράξη και την άλλη θα κατηγορούνται για μία βαρύτατη αμέλεια.

Όλα τα μέλη θα υποχρεούνται να αποκαλύπτουν δημοσίως τα παλαιά πολιτικά τους αμαρτήματα, ώστε να μην υπάρχει διέξοδος αποφυγής των ευθυνών τους.

Τα μέλη θα κατηχούνται ώστε να ενσωματώσουν την άποψη ότι αν εγκαταλείψουν την επαναστατική κυβέρνηση, θα καταστραφούν. Θα αυτοκτονήσουν πολιτικώς. Θα προκαλέσουν κακό στην οικογένειά τους. Δεν υπάρχει ασφάλεια έξω από την επαναστατική κυβέρνηση.

Για να προετοιμάσουμε τα μέλη μας για ριζοσπαστική δράση, πρώτα απ’ όλα η αντίληψή τους για την πραγματικότητα πρέπει να θρυμματιστεί. Ο αποπροσανατολισμός θα τα βοηθήσει να αποκοπούν συναισθηματικώς από το κατοχικό καθεστώς. Τα συστήματα εννοιολογικής αναφοράς που βοηθούν τα άτομα να συνεννοούνται με το περιβάλλον τους πρέπει να γκρεμιστούν ολοσχερώς. Με το να καταστρέφουμε την αντίληψη για την πραγματικότητα, αφοπλίζουμε τις φυσικές άμυνες που έχει κάθε άτομο μπροστά στις επαναστατικές αλλαγές.

Τα μέλη πρέπει να δέχωνται έναν καταιγισμό συναισθημάτων που θα εναλλάσσωνται σε ένταση και πολιτικότητα(από αρνητικό σε θετικό), σε ρυθμό πολύ μεγαλύτερο απ’ ό,τι μπορεί να χωνέψει ο ανθρώπινος ψυχισμός. Το αποτέλεσμα θα είναι ένα αίσθημα κατακυριεύσεως. Αισθανόμενα τα μέλη έναν συναισθηματικό κατακλυσμό, το μυαλό τους σταματά να ελέγχει το επαναστατικό υλικό που εισέρχεται στον ψυχισμό τους, και διευκολύνει την ριζοσπαστικοποίηση του εγώ.

Η εγκατάσταση νέων ηθών και αντιλήψεων ύστερα γίνεται ευκολώτερη. Έχοντας διαγράψει τις αντεπαναστατικές προκαταλήψεις, τα μέλη θα μπορούν να απορροφήσουν τις επαναστατικές ιδέες γρήγορα.

Για να ενισχυθεί η νέα, επαναστατική ταυτότητα, όλα τα μέλη θα σπιλώνουν τον παλαιό τους εαυτό, όπως σπιλώνουν το κατοχικό καθεστώς. Το χειρότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί σε ένα μέλος είναι να συμπεριφέρεται σαν να είναι ο παλιός του εαυτός. Η ευτυχία για ένα μέλος είναι να αυτοπροσδιορίζεται και να εκφράζεται μέσα από την νέα επαναστατική ταυτότητα που απέκτησε.

Ό,τι ανταγωνίζεται την Επανάσταση, φίλοι, οικογένεια, ενδιαφέροντα, εργασία, πρέπει να εξοβελιστεί από την ζωή των μελών. Η ριζοσπαστικοποίηση των μελών της Επαναστάσεως θα μεταδοθεί δια της μιμήσεως ανωτέρων στελεχών. Τα κατώτερα μέλη θα μιμούνται τον τρόπο σκέψεως και  συμπεριφοράς των ανωτέρων.

Η βασική αρχή της Επαναστάσεως είναι η ψυχική κάθαρση. Όλα τα μέλη υποχρεούνται να εγκαταλείψουν τις παλαιές αντιλήψεις, συναισθήματα, συμπεριφορές. Καλούνται να εμφανιστούν στον κόσμο ως νέοι άνθρωποι, με νέα ταυτότητα. Με ένα σύνολο αντιλήψεων που θα τους διαχωρίζει αυτομάτως από το παρελθόν και από τους αντιπάλους της Επαναστάσεως.

Η ηθική των μελών της Επαναστατικής Κυβερνήσεως δεν μπορεί παρά να απορρίπτει ο,τιδήποτε θεωρεί ηθικό το παλαιό καθεστώς. Τα όρια της ηθικής των εχθρών σκιαγραφούν την νέα ανηθικότητα.

Στην καθημερινή εκπαίδευση των μελών μας, πρέπει να στοχεύουμε στην αποσάθρωση όλων των παλαιών σκέψεων, συναισθημάτων, συμπεριφορών. Κάθε πολιτική ενέργεια που κάνουμε πρέπει να σχεδιάζεται και να αξιολογείται από αυτή την σκοπιά. Άλλαξε κάτι στον ψυχικό κόσμο των μελών; Άλλαξε τις εντυπώσεις, τις συνήθειες, άλλαξε τον τρόπο σκέψεως; Αν ναι, τότε είναι επιτυχημένη πολιτική ενέργεια.

Κάθε μέρα πρέπει να διοχετεύουμε έναν χείμαρρο νέων συναισθημάτων, μαζί με νέες συμπεριφορές και σκέψεις, και να σφυροκοπούμε την λαϊκή ψυχή ώστε να ατσαλώσει και να σταθεί επάξια στις ορμητικές περιδινήσεις της Επαναστάσεως.

Η μεγαλύτερη ανοησία που διαπράττουν τα εξωκοινοβουλευτικά κόμματα, είναι να εκδηλώνουν την συμμετοχή τους στις εκλογές του κατακτητού, και ύστερα να απογοητεύωνται από την αποχή του Λαού.

Αντί να χαίρωνται που ο Λαός απορρίπτει το κατοχικό καθεστώς, τα εξωκοινοβουλευτικά κόμματα προσπαθούν να ενισχύσουν τους δεσμούς του Λαού με το κατοχικό καθεστώς. Δεν κατανοούν ούτε απλά μαθήματα ομαδικής ψυχολογίας.

Το πρώτο μάθημα ομαδικής ψυχολογίας διδάσκει ότι όσες φορές και αν σου πει κάποιος ότι είσαι υπό κατοχή, όσες φορές και αν το ακούς καθημερινώς από εφημερίδες και κανάλια, αλλά την ίδια στιγμή πηγαίνεις εθισμένος και ψηφίζεις στις εκλογές των κατακτητών, τότε η ασυμφωνία που υπάρχει μεταξύ συμπεριφοράς και ιδέας, θα μειωθεί αλλάζοντας την ιδέα. Ενώ συνειδητά πιστεύεις ότι είσαι υπό κατοχή και πρέπει να αμυνθείς, υποσυνείδητα λες, «ας περιμένω, κάτι μπορεί να αλλάξει».

Αυτή η αλλαγή στην ιδέα προήλθε επειδή δεν άλλαξε η συμπεριφορά. Η ιδέα της επαναστάσεως κατεστάλη μέσα στο υποσυνείδητο διότι έπρεπε να εναρμονιστεί με την εξωτερική συμπεριφορά του ατόμου, δηλαδή με την συμμετοχή του στις κάλπες του κατοχικού καθεστώτος.

Για να ενισχυθεί η ιδέα της ανατροπής του κατοχικού καθεστώτος, χρειάζεται καθημερινή πρακτική εξάσκηση. Όσες φορές και αν ακούσει ο Λαός ότι το καθεστώς του πίνει το αίμα με τους φόρους, αν ο Λαός εθιστεί στο να πληρώνει φόρους, θα εθιστεί στην αφαίμαξη.

Η αλλαγή στην συμπεριφορά του Λαού δεν μπορεί να προέλθει κάνοντας το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά: συμμετέχοντας στις εκλογές του εχθρού. Αν κάνεις το ίδιο πράγμα συνεχώς, θα ανακυκλώνεις τις ίδιες ιδέες, επομένως θα λαμβάνεις το ίδιο αποτέλεσμα.

Τα μέλη μας πρέπει να εθιστούν στην πολιτική ανυπακοή. Πρέπει να εθιστούν στην αντιστροφή των ηθικών αξιών. Πρέπει να εθιστούν να βλέπουν άσπρο εκεί που ο κατακτητής βλέπει μαύρο. Τέτοιου είδους αλλαγή στον ψυχισμό απαιτεί καθημερινή εξάσκηση για να μετατραπούν οι επαναστατικές ιδέες σε επαναστατική πράξη.

Υπάρχει ένα διάσημο ψυχολογικό πείραμα. Φοιτητές ενός πανεπιστημίου χωρίστηκαν σε δύο ομάδες. Η μία ομάδα παρίστανε τους κρατούμενους σε φυλακές, και η άλλη ομάδα τους δεσμοφύλακες. Στόχος του πειράματος ήταν να αξιολογηθούν οι όποιες αλλαγές στην συμπεριφορά των φοιτητών. Για να υπάρχει αληθοφάνεια στο πείραμα, οι δύο ομάδες ντύθηκαν με ρούχα δεσμοφυλάκων και κρατουμένων αντιστοίχως, και η ομάδα των κρατουμένων κλείστηκε πίσω από κάγκελα φυλακής.

Μετά από λίγες ημέρες η ομάδα των κρατουμένων άρχισε να αισθάνεται ως ομάδα κακοποιών, να εχθρεύεται την ομάδα των δεσμοφυλάκων και να δημιουργεί πραγματική ένταση. Οι δεσμοφύλακες-φοιτητές είχαν απορροφήσει πλήρως τον ρόλο τους και απειλούσαν με πραγματικές τιμωρίες τους κρατουμένους-φοιτητές.

Το συγκεκριμένο πείραμα αποδεικνύει την επίδραση στον ψυχισμό που έχει ένας ρόλος. Το αυτό συμβαίνει και στα μέλη μας. Πρέπει να ενσωματώσουν πλήρως ότι είναι μέλη της Επαναστατικής Κυβερνήσεως και όχι ενός κοινοβουλευτικού κόμματος, και συνεδριάζουν για να εκδώσουν διαταγές. Νομοθετούν και αναλαμβάνουν όλες τις λειτουργίες του κράτους αψηφώντας τις εντολές των κατακτητών. Με αυτό τον τρόπο ο Λαός αλλάζει την στάση του από παθητική σε ενεργητική. Εκπαιδεύεται μέσα από τεράστιες δυσκολίες να παίρνει στα χέρια του το μέλλον του. Αρχίζει και συμπεριφέρεται ως άρχων αντί ως δούλος.

Τα υποψήφια μέλη της Επαναστατικής Κυβερνήσεως πρέπει να εκπαιδεύωνται καθημερινώς σε πραγματικούς ή εικονικούς ρόλους δικαστών, υπουργών, διοικητών, βουλευτών, πολιτοφυλάκων, ώστε να εθίσουν το μυαλό τους στο να παίρνει πρωτοβουλίες αντί να αφήνουν την πρωτοβουλία κινήσεων στον κατακτητή.

Η επαναστατική διάθεση είναι πάνω απ’ όλα μία κοσμοαντίληψη, μία στάση ζωής. Και μαθαίνεται με καθημερινή εξάσκηση. Πρέπει να απομακρύνουμε τον Λαό από το να ακούει τους ανοήτους εξωκοινοβουλευτικούς ψευδοπατριώτες ηγέτες που τον διδάσκουν να κάνει τα ίδια και τα ίδια πράγματα(συμμετοχή στις εκλογές του κατοχικού καθεστώτος). Δεν κάνουν τίποτε άλλο αυτοί οι προδότες της Επαναστάσεως από το να εθίζουν τον Λαό στην σκλαβιά.