:: ::

    Εθνικός Θρησκευτικός Ολυμπικός Σύλλογος «Ο ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ»

Αναφορά προς το υπουργείον «πολιτισμού»: Κατάστασις των μνημείων του προεβραιοχριστιανικού πολιτισμού της Θεσσαλονίκης και η αδράνεια της διοικήσεως έναντι των συνεχιζομένων εγκλημάτων του εργολαβισμού.

΄Εχει καταστή μακροχρόνιος πληγή διά τήν διατήρησιν καί συντήρησιν τής ίστορικής μνήμης τής πόλεως τών Θεσσαλονικέων ή άσύδοτος δράσις τών έργολάβων πάσης έργολαβίας. Ούτοι έχοντες τήν «ύψηλήν» κάλυψιν έκ μέρους συγκεκριμένου πολιτικού παράγοντος κατά τήν ζοφεράν έκείνην περίοδον τών δεκαετιών τού ΄50, τού ΄60 καί τού ΄70 έλεηλάτησαν τόν ίστορικόν ίστόν τής πόλεως.

΄Επέδραμον κατά τού οίκισμού καί τών πέριξ αύτού άγρών, κραδαίνοντες τό λάβαρον τών κατακτητών τής πρωτοφανούς έκείνης έπινοήσεως τής «άντιπαροχής»! Δηλαδή τής παραδόσεως είς τόν έργολάβον οίκοπέδων καί κτισμάτων, πρός άνέγερσιν τών «κυτίων» τών γνωστών «πολυκατοικιών».

΄Ο έργολάβος πρός έπιτέλεσιν τού «έργου» του πρό ούδενός ώρρωδούσεν. Καί δέν όρρωδεί καί σήμερον. Δέν ήφάνισεν μόνον τά άποτελούντα στολίδια διά τήν άρχιτεκτονικήν δομήν των νεοκλασικά κτίρια τού κέντρου καί τής άνατολικής περιοχής τού οίκισμού, τά όποία άντεκατέστησεν διά τερατουργημάτων έκ τσιμέντου. ΄Εξαφάνισεν διά παντός καί πάν στοιχείον, τό όποίον άνεφέρετο είς τό πλούσιον προεβραιοχριστιανικόν άρχιτεκτονικόν καί καλλιτεχνικόν παρελθόν τής ίστορίας τής Μητροπόλεως τού Μακεδονικού ΄Ελληνισμού.

΄Εξαφάνισεν τό Πάν Ήγουν, πάν άποκαλυπτόμενον, δηλαδή θεμέλια οίκοδομών, οίκιών, δημοσίων καταστημάτων, ύπολείμματα ΄Ίερών, άγαλμάτων ύφίστατο νέαν δήωσιν άπό «πολίτας» τώρα΄ «Έλληνας» μέν, μέ βάρίδια έβραιοχριστιανισμού-μισελληνισμού δέ πεφορτωμένους.

Πάν ό,τι ή σκαπάνη τού ραγιαδίζοντος καί σιωπώντος «έργάτη» έφερεν είς τό φώς τής ήμέρας, τό έτρωγεν ή μάρμαγκα τού άδηφάγου έργολάβου. Ό,τι άπεκαλύπτετο έκ τής έκσκαφής τού έδάφους πρός ρίψιν τών «μπετών», τήν νύκτα έκαλύπτετο διά παχέων στρωμάτων τοιούτων. ΄Η άφαιρείτο. Καί διοχετεύετο άκολούθως είς τήν μαύρην άγοράν τών άρχαιοκαπήλων καί τών ληστών τής πολιτιστικής μας κληρονομίας!

΄Ετσι έπληρώθησαν τά ξένα «μουσεία» ΄Ελληνικών ίστορικών κειμιλίων. Είς τούτο δέν έχει τήν μόνην εύθύνην ό έργολάβος. ΄Εχει καί ό μουλωχτός ψευδοοικοδόμος, ό όποίος έποίει τήν νήσσαν σχετικώς, έναντι άργυρίου τού έπί Κατοχής μαυραγορίτου, ό όποίος παρίστανε μετακατοχικώς τόν έργολάβον. Έχει εύθύνας ό «τεχνικός σύμβουλος» τού έργολάβου. Έχει εύθύνας ό μεταφορεύς τών μπαζών. Έχει εύθύνας ό πολεοδόμος. Έχει εύθύνας ό τοπικός δήμος. Έχει εύθύνας ή νομαρχία. Καί πρό πάντων έχει εύθύνας ό «άρχαιολόγος», ή τοπική «Έφορεία Άρχαιοτήτων». Οί όποίοι δέν έφιλοτιμήθησαν, όταν έπρεπε, νά ξεσηκώσουν τόν κόσμον. Καί τούτο, διότι τά διαπραττόμενα έγκλήματα τής λεηλασίας τών έναπομεινάντων(έστω έν έρειπιώδη καταστάσει εύρισκομένων καί ύποστάντων τήν αίσχράν βεβήλωσιν έκ μέρους τών τά φαιά φορούντων) μνημείων τού Πολιτισμού μας είχον καταστή κοινόν μυστικόν τών παροικούντων τήν Πόλιν τού Δημητρίου Καβείρου Διονύσου.

Δύο ΄Ιερά τής πόλεως, ό Ναός τής ΄Αφροδίτης παρά τήν Πλατείαν ΄Αντιγονιδών Θεσσαλονίκης, καί τό Θέατρον παρά τήν όδόν Θαλού, άποκαλυφθέντα έν μέρει μετά τάς έκσκαφάς τών έργολάβων καί τών συνεργατών των πρός άνέγερσιν πολυκατοικιών καί εύρόντα εύήκοα ώτα μετά τών ίθυνόντων τού «υπουργείου πολιτισμού» «διεσώθησαν» μέν, πλήν όμως παραμένουν έντός τών άσφυκτικών πλαισίων-ντουβαρίων τών παρακειμένων πολυκατοικιακών τερατουργημάτων καί έχουν μετατραπή είς σκουπιδοτόπους.

Τά δέ Μεγάλα ΄Ιερά μας, ώς τών Διοσκούρων, τού ΄Ηρακλέους καί τής ΄Αρτέμιδος, καταστραφέντα άπό τούς μελανηφόρους μετά τό 392 μ.΄Α.Τ.(μετά΄Απολλώνιον Τυανέα), κατελήφθησαν άκολούθως άπό τούς όθωμανούς. Οί όποίοι διά τού οίκοδομικού αύτών ύλικού άνήγειρον άντιστοίχως τά χαμάμ τού «Παραδείσου», τού Αλκαζάρ καί τών Βέϊκων(άνθοπωλεία)!

Καί σήμερον κατήντησεν ή πόλις νά άνακαινίζη, δαπανώσα πολλά έκατομμύρια εύρέων, ούσιαστικώς νά άνακατασκευάζη τά ώς άνω όθωμανικά «λουτρά»! Καί νά παραμελή παντελώς διά τήν άνάδειξιν τού μακραίωνος΄Ελληνικού ίστορικού της παραλθόντος, διά τής σαρώσεως πάντων τών όθνείων, ξένων πρός αύτήν κατασκευασμάτων, είτε τών κατακτητών όθωμανών, είτε τών «κατακτητών» έργολάβων τού Ύπεργολάβου τών Βραχωδών Οίκοπέδων τής Φιλοθέης Άττικής!

Τούτο δέν είναι έθνικόν κατάντημα; Δυστυχώς καί έν προκειμένω, δυνάμεθα νά είπωμεν ότι ή διοίκησις τών δήμων, των νομαρχιών, ή πρωθυπουργία, ή ύπουργία Δημοσίων ΄Εργων, ή ύπουργία Οίκισμού(έκτός τού άοιδίμου ΄Αντωνίου  Τρίτση)  καί ή ύπουργία Πολιτισμού άσκούνται μεταπολεμικώς άπό τούς πλέον άπολιτίστους.

΄Ελπίζομεν οί τοπικοί φορείς τής πόλεως κάποτε νά συναισθανθούν τό κακόν τό όποίον συνεχίζεται νά διαπράττεται είς αύτήν καί ν’ άνακρούσουν πρύμναν.

΄Αποτελεί άθλιότητα ή παράδοσίς μας είς τούς ύπούλους έκείνους σκοτεινούς κύκλους τών πολυπολιτισμικών συμφερόντων, οί όποίοι θέλουν νά μετατρέψουν τήν Μακεδονικήν μητρόπολιν είς μέγα χωρίον τών βαλκανίων καί τών χαχαμίκων έπηλύδων αύτής.

Έπί τού θέματος ό «ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ» θέλει προσεχώς πραγματοποιήσει ήμερίδα, είς τήν όποίαν δύνανται νά λάβουν μέρους σύλλογικοί φορείς καί πρόσωπα, τά όποία δέν έμπαίζουν τά πάτρια καί δεδηλωμένως έχουν κηρυχθή ύπέρ τής ΄Ελληνικής Θρησκευτικότητος.

Διά τόν Εθνικόν Θρησκευτικόν Ολυμπικόν Σύλλογον «ο Δευκαλίων» Θεσσαλονίκης

Βασίλειος ΠΕΛΑΣΓΟΣ-Γούσιος

Δικηγόρος, Θεσσαλονίκη, 20-4-«2009»