:: ::

                                               Τί είναι το μίασμα

Υπάρχουν πολλές απόψεις γύρω από το τί είναι το μίασμα. Οι περισσότεροι άνθρωποι συμφωνούν πώς οτιδήποτε βλάπτει ανεπανόρθωτα τον συνάνθρωπό μας είναι μίασμα: φόνος, επιορκία, κλοπή, ψεύδος, κτλ.

Όμως, η Ιερά Ελληνική Γραμματεία χαρακτηρίζει σαν μίασμα κάτι πιό σημαντικό. Μίασμα είναι το να υβρίζει κάποιος τους Θεούς, το να είναι ασεβής απέναντί Τους, το να παραλείπει να θυσιάζει σε Αυτούς που τον προστατεύουν και τον φωτίζουν. Μίασμα είναι η επιορκία, ισάξιο έγκλημα  της ανθρωποκτονίας.

Μιαίνω την κοινωνία όταν καταστρέφω την Φύση η οποία είναι η αποκάλυψη της Θείας παρουσίας. Μιαίνω την οικογένειά μου όταν δεν βοηθώ τον συνάνθρωπό μου να ξεφύγει από την πλάνη και το σκοτάδι των μισανθρωπικών αιρέσεων της ερήμου. Μιαίνω τους φίλους μου όταν τους κρύβω την αλήθεια και την κρατώ για τον εαυτό μου. Μιαίνω τον εαυτό μου όταν ζω μακριά από τους Θεούς και παραλείπω να τους συμβουλεύομαι και να θυσιάζω προς αυτούς τα δέοντα.

Μιαίνω την κοινωνία και τον εαυτό μου όταν παρακούω τις εντολές των Θεών. Όταν Αυτοί κελεύσουν ότι πρέπει να θυσιάσω ακόμα και την ζωή μου υπέρ Βωμών και Εστιών και εγώ το αρνούμαι, αυτό είναι το μεγαλύτερο και πιό επαίσχυντο μίασμα.

Μιαίνω την κοινωνία όταν αρνούμαι να κάνω οικογένεια και πολλά παιδιά. Ακόμη χειρότερα, μιαίνω τα παιδιά μου όταν δεν τους διδάσκω την Θρησκεία των Ελλήνων Προγόνων. Διότι έτσι δείχνουμε ότι δεν αγαπούμε τους Θεούς και συνεπώς φέρνουμε την καταστροφή πάνω μας: Το μίασμα τιμωρείται αυστηρότατα και στην παρούσα ζωή αλλά και στην ζωή μετά θάνατον.

Δεν είναι δυνατόν κάποιος άνθρωπος, ειδικά Έλλην, να αρνείται τους Θεούς και να αρνείται υπακοή εις Αυτούς. Διότι έτσι καταδικάζει τον εαυτό του στο αιώνιο σκότος των μισανθρωπικών αιρέσεων της ερήμου. Ο ανυπάκουος προκαλεί την Θεία Οργή η οποία εμφανίζεται με χίλιους δυό τρόπους. Από αρρώστιες μέχρι κάθε είδους συμφορά που μπορεί να φαντασθεί κάποιος.

Μιαίνουμε το σώμα και την ψυχή μας όταν αρνούμεθα να παιδευτούμε από τα λόγια των Φιλοσόφων, των Ιεροφαντών και πάνω απ’ όλα των Αθανάτων Θεών.

Η πίστη στα λόγια των Σοφών και των Αθανάτων Θεών σημαίνει ότι αποκτάς αυτοπεποίθηση στον εαυτό σου, σημαίνει ότι αποκτάς θρησκευτική και εθνική συνείδηση, ότι γίνεσαι μία ξεχωριστή οντότητα και όχι ένα άβουλο πρόβατο όπως σε θέλουν οι μισανθρωπικές αιρέσεις της ερήμου.

Η πίστη στα λόγια των Σοφών και των Αθανάτων Θεών καθιερώνει μία προσωπική σχέση μαζί Τους. Το άτομο ακολουθεί τον δρόμο προς την Αρετή χωρίς να φοβάται παρεκκλίσεις. Η πίστη στα λόγια των Σοφών και των Αθανάτων Θεών λειτουργεί ως αποτρεπτικό-προληπτικό μέτρο κατά του μιάσματος της αθεΐας.

Εγκλήματα και μιάσματα έναντι των ανθρώπων είναι όπως είπαμε ο φόνος, η κλοπή, ο βιασμός, η συκοφαντία κ.τ.λ. Αλλά στην Ελληνική Θρησκεία προχωρούμε περισσότερο. Πιστεύουμε ότι γινόμαστε εναγείς όταν δεν νοιαζόμαστε για την αρμονία στην κοινωνία που ζούμε. Για παράδειγμα, όταν βλέπουμε σπασμένα Ελληνικά αγάλματα και δεν τα αποκαθιστούμε αυτό λειτουργεί αντιαισθητικά διότι καταγράφεται ως εντύπωση, απορροφάται ως ψυχικό υλικό στο υποσυνείδητο.

Αυτό το μιαρό ψυχικό υλικό επεξεργάζεται από τον εγκέφαλό μας και μετά εμφανίζεται αποκρυσταλλωμένο στις ανήθικες πράξεις μας κατά Θεών και ανθρώπων.

 Τελικά, μιαίνω την κοινωνία όταν δεν ζω σύμφωνα με το Θεϊκό Πρότυπο συμπεριφοράς. Όταν αρνούμαι να συμμετάσχω στο Θείο Σχέδιο για τον Κόσμο.

Όλοι μας έχουμε κάνει λάθη, αλλά η διαφορά ενός εναγούς με έναν ευσεβή είναι ότι ο δεύτερος εξαγνίζεται με τους καθαρμούς της Ελληνικής Θρησκείας.

Στην αρχαιότητα οι Πρόγονοί μας θεωρούσαν το μίασμα τόσο φρικτό που το εξάγνιζαν με αίμα θυσιασμένου ζώου το οποίο απορροφούσε το μίασμα και το έδιωχνε μακριά. Επίσης είχαν τους φαρμακούς, άνθρωποι εγκληματίες οι οποίοι διωκόντουσαν έξω από την πόλη αφού πρώτα τους περιέφεραν από όλους τους δρόμους για να απορροφήσουν το μίασμα που είχε πέσει πάνω στην πόλη.

Μπορεί κάποιος να σκέφτεται ότι δεν είσαι τόσο κακός, όμως αυτό δεν έχει καμμία σημασία, διότι κανείς μας δεν μπορεί να πλησιάσει το τέλειο μέτρο των Θεών. Μόνον οι Θεοί είναι τέλειοι. Εμείς δεν μπορούμε να φτάσουμε καν τα δικά Τους πρότυπα.

Καθημερινά οι άνθρωποι τριγύρω μας, δούλοι της πλάνης και τους σκότους, μιαίνουν το περιβάλλον που ζούμε. Γι’ αυτό πρέπει να κάνουμε συχνά καθαρμούς στις οικίες μας, στα σώματα και την ψυχή μας καθώς και εξαγνισμούς στους ανθρώπους που φέρουν το μίασμα.

Ειρήνη Πεκλάρη - Δαμασίκλεια