:: ::

          Το καθήκον των Εθνών μπροστά στην Ισλαμική απειλή

Σήμερα ζούμε άλλη μια σύρραξη στην Μέση Ανατολή. Ως κάτοικοι της Ευρώπης την ζούμε από μακριά, χάριν των φυσικών αποστάσεων που μας χωρίζουν από την φλέγουσα εμπόλεμη ζώνη. Εξαιτίας της αποστάσεως που μας χωρίζει, διαμορφώνουμε μια περισσότερο ή λιγώτερο ενεργητική στάση από αυτήν την πόλωση.

Είναι άλλη η στάση του κατοίκου της Γερμανίας και της Αγγλίας, που τον χωρίζει μία ολόκληρη ήπειρος, και άλλη του κατοίκου της Ελλάδος, που τον χωρίζει μόνο η Μεσόγειος. Το είδαμε άλλωστε με τα γεγονότα στην Σερβία, στην Αλβανία και στο Κοσσυφοπέδιο.

Πάραυτα οι συνέπειες αυτής της συρράξεως, εξ αιτίας του γεωπολιτικού ενδιαφέροντος της περιοχής, βασισμένου κυρίως στην εξάρτηση της Δύσεως από τα πετρελαϊκά κοιτάσματα και τις διόδους μεταφοράς, δεν μπορεί να αφήσει κανέναν αδιάφορο, όπου και αν διαμένει.

Είναι πράγματι λυπηρό, χωρίς κανένα ίχνος υποκριτικού ανθρωπισμού, άνθρωποι και από τις δύο αντιμαχόμενες παρατάξεις να χάνουν την ζωή τους, μαχόμενοι για τα πιστεύω ή την ύπαρξή τους, και την ίδια στιγμή, η στάση των τρίτων είτε η φιλειρηνική είτε η φιλοπόλεμη, να εξαρτάται τόσο πολύ από την τιμή των καυσίμων για τα βενζινοκίνητα οχήματά τους.

Η κυρίαρχη στάση στους λαούς της Δύσεως είναι ασφαλώς η φιλειρηνική. Λέμε ασφαλώς, διότι είτε η βία του πολέμου είτε οι οικονομικές συνέπειες της, συντελούν σε αυτήν. Ασφαλώς, διότι ούτε οι εμπλεκόμενοι λαοί επιθυμούν την βία του πολέμου, αφού για διαφορετικούς λόγους, είτε αναγκάζονται είτε σέρνονται σε αυτήν την επιλογή, επιζητώντες μια κοινώς αποδεκτή ειρήνη. Μια ειρήνη ανεκτή!

Θα εστιάσουμε όμως στην στάση των ιθυνόντων της Δύσεως που υποστηρίζουν αυτήν την νέα αποδεκτή ειρήνη, την νέα Μέση Ανατολή όπως τελευταία ονομάζεται. Μια ειρήνη, άνευ των αιτιών του πολέμου και της ορθής μεθόδου επιλύσεως των διαφορών μεταξύ Ισραήλ και Αραβικών εθνών.

Αυτή η στάση αποτυπώθηκε στην πρόσφατη συνέντευξη τύπου, που έδωσαν από κοινού ο Αμερικανός πρόεδρος Μπούς και ο Βρετανός ομόλογός του πρωθυπουργός Μπλαίρ στην Ουάσιγκτον. Σε αυτήν την συνέντευξη ο πρόεδρος των Η.Π.Α.δεν εξέφρασε παρά την γνωστή θέση, της ανάγκης εκκαθαρίσεως των εστιών της Χεζμπολάχ από τον Νότιο Λίβανο και την εξεύρεση καταλλήλου διεθνούς στρατιωτικής δυνάμεως, ΝΑΤΟ ή Ο.Η.Ε. ώστε να διασφαλίσουν την ειρήνη. Όλα αυτά ασφαλώς μετά την επιτυχή έκβαση των Ισραηλινών επιχειρήσεων.

Το ενδιαφέρον όμως εστιάζεται στην ομιλία του Βρετανού πρωθυπουργού Μπλαίρ. Και αυτό διότι αποτελεί μια σπάνια ομιλία πολιτικού, που δεν διαβάζει από κείμενο, ούτε έχει κρυσταλλωμένες απόψεις που προσπαθεί να τις διαδώσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Σε όλη την μακροσκελή ομιλία του, που και ο πρόεδρος Μπούς άκουγε με έντονο ενδιαφέρον, έδειχνε καθαρά ότι είχε εμβαθύνει στα αίτια της ισλαμικής εξεγέρσεως, του επεκτατισμού, στις ρίζες της τρομοκρατίας, όπως την ορίζει η Δύση. Προσπαθούσε να δέσει τα επιχειρήματά του προκειμένου να εκφράσει μια πεποίθηση, και να βρει τις κατάλληλες λέξεις προκειμένου να αναλύσει ένα τόσο βαθύ θέμα. Η ομιλία του έδειχνε φανερά την ενημέρωση που είχε προηγηθεί από τους κρατικούς συμβούλους του σε θέματα αμύνης και ειδικούς σε θέματα τρομοκρατίας και ισλάμ.

Χάριν αυτού του λόγου, από το στόμα του Βρετανού πρωθυπουργού, διαγνώσαμε ότι οι ηγέτες της Δύσεως αντιλαμβάνονται την στρατιωτική δύναμη να επιβάλλει τους όρους της στο Ισλάμ, και την αναγνώριση της ισχύος της Ισλαμικής προπαγάνδας, που πάντα κατά τα λεγόμενα του πρωθυπουργού Μπλαίρ, προέρχεται από μια διαστροφή του Ισλάμ! Τέλος επεσήμανε την ανάγκη αγώνος κατά αυτής της ιδεολογίας.

Μας προξένησε πραγματικά λύπη, η διαπίστωση ότι η Δύση, σε επίπεδο κυβερνήσεων, έχει ακόμη πολλά χρόνια να διανύσει μέχρι να συνειδητοποιήσει πόσο μακριά βρίσκεται από την επίλυση του Ισλαμικού ζητήματος και των συνεπειών του.

Θέλοντας λοιπόν να βοηθήσουμε τον Μπλαίρ στην σκέψη του, επισημαίνουμε κάποια ουσιαστικά σημεία.

Η ιδεολογική αντιπαράθεση με το Ισλάμ, έστω και με τον εσφαλμένο διαχωρισμό του σε καλό ή κακό είναι αδύνατο να γίνει από εκφραστές του όποιου χριστιανικού δόγματος. Ουδείς χριστιανός, καθολικός, προτεστάντης, ορθόδοξος, μορμόνος ή ό,τι άλλο δεν πληροί την αναγκαία προϋπόθεση της αντικειμενικότητος, ώστε να πείσει και τον πιο ήπιο μουσουλμάνο να μην υιοθετήσει την ιδεολογία και την πρακτική των φανατικών θρησκευτικών του ηγετών. Η ταυτότητά  του ως χριστιανού δεν είναι αμερόληπτη και για τον μέσο ισλαμιστή αποτελεί στην καλυτέρα των περιπτώσεων έναν σταυροφόρο εισβολέα, ένα ξεθωριασμένο αλλά πάντα κόκκινο πανί!

Αφού λοιπόν η Δύση επιμένει σε αυτόν τον διαχωρισμό του ηπίου καλού Ισλάμ και του φονταμενταλιστικού, θα πρέπει να γνωρίσει ότι το «ειρηνικό» Ισλάμ θα είναι απόφαση αποκλειστικώς και μόνον των ιδίων των φονταμενταλιστών. Των ίδιων πνευματικών ηγετών που αυτοί θα κρίνουν αν ήρθε ο καιρός για παύση του ισλαμικού επεκτατισμού. Κάθε άλλη ερμηνεία, δεν έχει μέχρι σήμερα καταφέρει να καθυστερήσει την ισλαμική επεκτατικότητα, τα ίδια δηλαδή παραγγέλματα και εντολές επεκτάσεως του Ισλάμ που βρίσκονται μέσα στο Κοράνι.

Αφού λοιπόν η Δύση αναγνωρίζει την ανάγκη ιδεολογικής μάχης κατά της ισλαμικής προπαγάνδας και επιχειρεί να επαναλάβει τον επιτυχημένο ιδεολογικό αγώνα που έκανε κατά του κομμουνισμού, θα πρέπει να προσθέσει στον συλλογισμό της μερικά γεγονότα.

Η αντικομμουνιστική προπαγάνδα στο σύνολο των μορφών, των πρακτικών και των μέσων που μεταχειρίστηκε στα χρόνια του ψυχρού πολέμου, έσωσε την Δύση από την κομμουνιστική ιδεολογική άλωση, αλλά επέφερα πενιχρά αποτελέσματα στις χώρες κυριαρχίας του Ανατολικού Μπλόκ, που κατέρρευσε μόνο από αδυναμία επιλύσεως εγγενών εσωτερικών προβλημάτων.

Στην εποχή της δημοκρατικής ανοχής και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων(ειδικά του θρησκευτικού δικαιώματος που αποτελεί ανθρώπινο και απαραβίαστο ατομικό δικαίωμα επικυρωμένο με Διεθνείς Συνθήκες Δικαίου), το ίδιο εγχείρημα φαίνεται απείρως δυσκολότερο ακόμα και στο έδαφος της Δύσεως, πόσο μάλλον στο έδαφος του Ισλάμ!

Η ιδεολογική αντιπαράθεση τέτοιου τύπου στα μουσουλμανικά έθνη αποτελεί μια χίμαιρα με εξασφαλισμένη την αποτυχία.

Πέραν του βασικού σφάλματος περί «καλού και κακού Ισλάμ», που επιτρέπει την ρίζωση σε ευρωπαϊκό έδαφος άλλης μίας μισαλλοδόξου ιδεολογίας, και τον εποικισμό αλλοφύλων που την ασπάζονται, πέραν της κακώς νοουμένης δημοκρατίας που ανέχεται μη-ανεκτικές αντιδημοκρατικές ιδεολογίες να φυτρώνουν και να αναπτύσσωνται στους κόλπους της, το βασικότερο σφάλμα παραμένει η χριστιανική ταυτότητα των κυβερνήσεων στην Ευρώπη.

Ενώ μόνο το 1/4 του ευρωπαϊκού πληθυσμού παραμένει χριστιανικό, ενώ το υπόλοιπο είτε κρατά αποστάσεις, είτε μισεί τον χριστιανισμό, είτε έχει επιστρέψει στις παραδοσιακές Προγονικές Εθνικές Θρησκείες, οι κυβερνήσεις στελεχωμένες από τους παλαιοτέρους χριστιανούς κατακτητές, εκφράζουν τα εξουσιαστικά του συμφέροντα, και διατηρούν τον χριστιανικό κλήρο στην νομή της εξουσίας. Το ουσιαστικότερο μειονέκτημα αντιμετωπίσεως του Ισλάμ, ειδικά στο έδαφος του, είναι ακριβώς αυτή η εγγενής αδυναμία των κυβερνήσεων της Δύσεως να αποβάλλουν την χριστιανική ταυτότητα.

Αν δεν αλλάξουν αυτά τα δεδομένα, το μέλλον  Ισλάμ και Δύσεως είναι προδιαγεγραμμένο. Θα είναι το ίδιο με την ιστορία της χριστιανικής κατακτήσεως, της διαβρώσεως και ενσωματώσεως ισλαμικών στοιχείων στον Ευρωπαϊκό κορμό και κοινωνικό ιστό.

Σε αυτήν την περίπτωση, η Ισλαμική ιδεολογική εισβολή θα επιφέρει επαναστάσεις και κοινωνικές κατακτήσεις, σε μια καταρρέουσα χριστιανική Δύση, με συνέπεια την Ισλαμική κατάκτηση και επιβολή. Το Ισλάμ δεν μπορεί να πνιγεί μέσα από οικονομικά αδιέξοδα όπως ο κομμουνισμός, αφού το θεοκρατικό μοντέλο διακυβερνήσεως έχει όλες τις συνθήκες αναπτύξεως όμοιες με αυτές των φεουδαρχικών μοντέλων της μεσαιωνικής Δύσεως, και δεν εγκαταλείπει τον οικουμενικό διεθνή χαρακτήρα που επιτρέπει την επέκταση και εκμετάλλευση γειτονικών χωρών και κατά συνέπεια πλουτοπαραγωγικών πηγών.

Αυτό λοιπόν που διαφεύγει από τον συλλογισμό του Βρετανού πρωθυπουργού, είναι η ιστορική γνώση της χριστιανικής κατακτήσεως, έξω από την χριστιανική φιλολογία της παραχαράξεως της ιστορίας. Η ιδεολογική μάχη κατά του Ισλάμ είναι πρωτίστως μάχη κατά του χριστιανισμού, που απαγορεύει εκ φύσεως αυτήν την αντιπαράθεση, παρά μόνο ως επανάληψη των σταυροφοριών, σε ιδεολογικό επίπεδο.

Η θραύση του χριστιανικού ζυγού, είναι αυτή που θα επιτρέψει στα Ελεύθερα Θρησκευόμενα Έθνη, στα Έθνη των Ελευθέρων Προγονικών Θρησκειών, να ενισχύσουν τον Αραβικό λαό να αποβάλλει και αυτός με την σειρά του τον Ισλαμικό ζυγό και να επανέρθει στην ανεκτική, εθνική Σεβάσμια παράδοση, εγκαταλείποντας έτσι τον φανατισμό της διαδόσεως μιας τυφλής πίστεως σε κάθε τι που κινείται με δύο πόδια πάνω στην γη. Από μόνη της η αποτίναξη του χριστιανισμού, θα οδηγήσει στο πολίτευμα της Δημοκρατίας των Πολιτών που θα ανέχεται ό,τι την αγαπά, και θα  εξολοθρεύει οιονδήποτε στέκει εμπόδιο στον δρόμο της!

Η ευθύνη για την σωτηρία της Δύσεως από την επανάκτηση της ισχύος που κατείχε η χριστιανική μεσαιωνική εξουσία, δεν βρίσκεται στους άθεους υλιστές και τεχνοκράτες, οι οποίοι πληρώνουν φόρους για την συντήρηση στην εξουσία του χριστιανισμού και θεωρούνται από τους ισλαμιστές ως διεφθαρμένοι.

Δεν βρίσκεται στους χριστιανούς κατακτητές και υπόδουλους στην ιουδαιογενή, μισητή από το Ισλάμ, αίρεση των σταυροφόρων χριστιανών. Δεν βρίσκεται ούτε στην (κακώς) ανεκτική κοινοβουλευτική δημοκρατία, η οποία δίνει ελευθερία σε ό,τι την μισεί μέχρι να παρανομήσει.

Η ευθύνη για την σωτηρία της Δύσεως και των κεκτημένων της, βρίσκεται στους γηγενείς λαούς της Ευρώπης που αγωνίζονται για την επαναφορά των Προγονικών Ηθών και Τρόπων, τον σεβασμό στους Θεούς και στις Θεές που χάρισαν με καλοσύνη τον Πολιτισμό στο ανθρώπινο γένος και δεν ζητήσανε τίποτε για αντάλλαγμα παρά την τήρηση των δώρων τους, και αυτό για χάρη και προς όφελος των ανθρώπων!

Ζητάμε από όλους τους πιστούς στους Αρχαίους Προγονικούς Τρόπους να απαιτήσουν με κάθε μέσο την πολιτική εξουσία, για την επαναφορά των Δημοκρατικών Πολιτευμάτων που διδάξανε οι Θεοί μας, και την ανάληψη πρωτοβουλίας για την άμυνα και επίθεση κατά της ισλαμικής λαίλαπας, που ακολουθεί τώρα την χριστιανική και απειλεί να γενοκτονήσει την Ευρωπαϊκή λευκή φυλή, να την υποδουλώσει και να την επαναφέρει στον ισλαμικό μεσαίωνα!

Λαοί της Ευρώπης, επαναστατήστε για την επαναφορά της ένθεης Δημοκρατίας. Αντιτάξτε τις Εθνικές Θρησκείες στο πηγαίο ανθρώπινο θρησκευτικό αίσθημα. Πολεμήστε τον μισαλλόδοξο ιουδαιογενή μονοθεϊσμό, όποια μορφή και αν παίρνει, χριστιανική ή μωαμεθανική. Αφήστε την εβραϊκή μυθολογία στους Εβραίους όπου ανήκει.

Για την σωτηρία μας, για την σωτηρία των παιδιών μας, από άλλη μια βαριά τυραννία, για την απαλλαγή από το κτηνώδες χριστιανικό εφεύρημα του καπιταλισμού, για την σωτηρία της Γης από τον βιασμό της, για την επαναφορά της Ισονομίας, Ισοπολιτείας, Ισηγορίας, για την Δημοκρατία, για την Δικαιοσύνη των Θεών, επαναστατήστε!

Δέξιππος

2α Ισταμένου μηνός Μεταγειτνιώνος, έτους 2782 μετά πρώτην Ολυμπιάδα