:: ::

Ιδεολογική ανάλυση της παρούσης καταστάσεως και τα πολιτικά καθήκοντα των Ελλήνων

Η κρίση που περνά η Ελληνική κοινωνία οφείλεται στην αστάθεια των διανοουμένων. Μιμούμενοι τα πολιτικά πρότυπα εξουσίας του παλαιού καθεστώτος δυσκολεύουν την απορρόφηση επαναστατικών ιδεών από τον Λαό, συντελώντας στην ιδεολογική του ατροφία. Κατ’ επέκταση η οργανωτική δομή της Επαναστάσεως υποφέρει από έλλειψη ισχυρών πυρήνων.

Διεξάγουμε μία αδιάλλακτη πάλη για την συσπείρωση όλων των ανατρεπτικών στοιχείων. Την δεδομένη στιγμή οι επαναστατικές δυνάμεις πρέπει να συγκεντρωθούν στην επαναφορά της δραχμής και στην ανατροπή της κατοχικής κυβερνήσεως Παπανδρέου.

Η καθυστέρηση στην μαζική κινητοποίηση του Λαού απέδειξε τους ισχυρισμούς μας: οι «πατριώτες» ηγέτες δεν θεωρούν το Επαναστατικό Κίνημα ως δάσκαλο του Λαού, και τον Λαό ως μαθητευόμενο. Οι «πατριώτες» αφήνουν τον Λαό πολιτικώς απαίδευτο. Και ύστερα τον κατηγορούν για τις συνέπειες της απαιδευσίας του.

Ο Λαός δεν μπόρεσε μέχρι στιγμής να ανατρέψει την κατοχική κυβέρνηση διότι δεν ξέρει πώς να το κάνει. Είναι πολιτικώς αμόρφωτος. Μειονεκτεί έναντι του κατακτητού σε τεχνικές πολιτικού πολέμου.  

Η οικοδόμηση του επαναστατικού κόμματος γίνεται με καθημερινή πρακτική δουλειά, χωρίς ερασιτεχνισμούς και μεγαλοστομίες.

Ο έλεγχος και η καθοδήγηση του Ελληνικού Λαού στην εκμάθηση της επαναστατικής πάλης θα φέρει θετικά αποτελέσματα σφυρηλατώντας την συνέπεια.  

Η ιδεολογική μας πάλη έχει στόχο να διδάξει και να αναβαθμίσει τις ικανότητες του επαναστατικού κινήματος.

Για να γίνει ανατροπή απαιτείται σκληρή πολιτική δουλειά μέσα στο κίνημα, στον λαό, στους τόπους εργασίας. Η δουλειά θα είναι αποδοτική όταν απομακρύνουμε από τις τάξεις μας τους καιροσκόπους, οι οποίοι αρνούνται την καθημερινή πολιτική εργασία, λόγω τεμπελιάς.

Καθημερινή πολιτική δουλειά σημαίνει σηκώνομαι το πρωί και πάω να δουλέψω για το Επαναστατικό Κίνημα.

Φράσεις, ιδέες, του τύπου «δεν θα γίνουμε επαγγελματίες πολιτικοί, δεν θα ασκήσουμε βία, θα είμαστε ανοικτοί σε όλους, δεν θα διώχνουμε τους αλλοθρήσκους κλπ», αποτελούν κοινωνικά φαινόμενα διαφθοράς και εξαχρειώσεως που το Κίνημά μας οφείλει να καταπολεμήσει αμείλικτα.

Σήμερα έχουμε την τύχη η ριζοσπαστικοποίηση της Ελληνικής κοινωνίας να γίνεται σχεδόν αυτόματα από τον εχθρό, ο οποίος κάνει ό,τι μπορεί για να πυκνώσουν οι Έλληνες τις γραμμές του Επαναστατικού Κινήματος.

Από εμάς ο Λαός ζητά έναν τίμιο, ανοικτό, άνευ όρων πόλεμο ενάντια στους μεταρρυθμιστές του κατοχικού καθεστώτος. Ο Λαός απαιτεί επανάσταση και ολοσχερή ανατροπή του. Όσοι δεν παλεύουν για την ανατροπή του είναι γνήσιοι σύμμαχοι του καθεστώτος.

Αρκετοί προδότες προσπαθούν να αποσυνθέσουν το επαναστατικό κίνημα, να το υπονομεύσουν να το γκρεμίσουν. Η πάλη εναντίον τους είναι ιδεολογική και οργανωτική.

Το καθήκον μας σήμερα ως οικοδόμοι του Επαναστατικού Κινήματος που θα αρθεί στο ύψος των ιστορικών καθηκόντων του, και θα φθάσει στο εξελικτικό στάδιο της ανατροπής των τυράννων, είναι να πείσουμε τον Λαό να αφομοιώνει ταχύτερα τα διδάγματα της καθημερινής επαναστατικής πάλης.

Δεν θα κουραστούμε να επαναλαμβάνουμε ότι η επαναστατική πάλη αγκαλιάζει όλους τους τομείς. Οικονομικό,  πολιτικό, θρησκευτικό, πολιτιστικό, δημογραφικό, στρατιωτικό. Όσοι περιορίζονται σε οικονομικά αιτήματα, περιορίζουν την πάλη σε στενά περιθώρια. Στην ουσία βοηθούν το καθεστώς να παραμείνει στην εξουσία, αλλάζοντας μόνον τους διαχειριστές της καταστάσεως, εφ’ όσον υποσχεθούν διαφορετικό μείγμα οικονομικής πολιτικής.

Το επαναστατικό καθήκον του Λαού είναι να μάθει γρήγορα την τέχνη της εξεγέρσεως. Η επανάσταση μοιάζει με την εκμάθηση μίας γλώσσης. Καθημερινώς μαθαίνεις νέες λέξεις και συνθέτεις δυσκολώτερα νοήματα.

Κυριότερη κατάκτηση της Επαναστάσεώς μας είναι απόκτηση πείρας στην μαζική πάλη. Εκατομμύρια Ελλήνων γαλουχούνται με την πεποίθηση ότι για να επέλθει οιαδήποτε βελτίωση στην κατάσταση τους χρειάζεται απαραίτητα η Επανάσταση. Επανάσταση ή κατοχή. Δεν υπάρχει ενδιάμεσος δρόμος.

Το δικό μας χρέος είναι να προετοιμάσουμε όσο το δυνατόν καλύτερα τον Λαό για αυτό τον πόλεμο. Εκπαιδεύουμε τον Λαό για μία νέα ανοικτή επαναστατική πάλη μέσω ενός δικτύου οργανωτικών πυρήνων.

Αλλά καθώς η Επανάσταση φουντώνει νέα εμπόδια και νέες ευκαιρίες παρουσιάζονται στον δρόμο για την Ελευθερία. Πρέπει να επεξεργαστούμε νέες μορφές πάλης. Η επεξεργασία οργανωτικών και τακτικών μεθόδων θα απορροφήσει στο άμεσο μέλλον αρκετή από την ενέργειά των ηγετών. 

 Μέσα από όλες τις δοκιμασίες που θα βρούμε εμπρός μας ο Λαός θα δείξει ότι είναι έτοιμος για επαναστατικό αγώνα. Θα δείξει ηρωισμό, όπως στο παρελθόν, όταν νίκησε τους ισχυρότερους κατακτητές. Και θα μπορέσει να νικήσει πολλές φορές ακόμη.

 Αυτές τις ημέρες ένα νέο καθήκον ορθώνεται. Έχουμε εμπρός μας το ιερό καθήκον του ιδεολογικού τσακίσματος των αναθεωρητών και των καιροσκόπων, οι οποίοι αποκοιμίζουν τον Λαό συμμετέχοντας στις εκλογές του εχθρού.

Επανάσταση σημαίνει καθημερινή πρακτική δουλειά και όχι συμμετοχή στις εκλογές του κατακτητού. Η εκδήλωση της επαναστατικής πάλης πρέπει να γίνεται με τις πιό διαφορετικές, αναπάντεχες και εξελιγμένες μορφές.

Ο Λαός θα ανατρέψει τους κατακτητές μόνον αν μάθει από έμπειρους επαναστάτες την επαναστατική δουλειά, συστηματικώς, αδιακόπως, και σχεδιασμένως στις δυσκολώτερες συνθήκες. Διότι με κάθε επαναστατική ενέργεια ο Λαός σφυρηλατεί την εθνική του συνείδηση.

Οι μεταρρυθμιστές έχουν καχεκτική, μειωμένη εθνική συνείδηση και παρασέρνουν τα πιό ασταθή λαϊκά στοιχεία μαζί τους. Έχοντας μειωμένη αντίληψη του πολιτικού αγώνος δεν αντιλαμβάνονται ότι ο κατακτητής, με κάθε του ενέργεια εις βάρος του Ελληνικού Λαού διδάσκει, ενδυναμώνει, συσπειρώνει τις γραμμές και την αγανάκτηση των επαναστατών.

Ο Λαός δεν θα βρει διέξοδο στα προβλήματά του έξω από τον Επαναστατικό Αγώνα που διαπαιδαγωγεί και οργανώνει. Έξω από την Επανάσταση δεν υπάρχει μέσον αντιστάσεως στον κατακτητή.

Η ιδεολογική επίθεση των Επαναστατών πρέπει να στραφεί σε δύο μέτωπα. Τόσο ενάντια στον αναθεωρητισμό και στον καιροσκοπισμό, όσο ενάντια στον δογματισμό και στον σεχταρισμό.

Καθημερινώς ανακύπτουν ζητήματα θεωρίας, στρατηγικής, και τακτικής της Επαναστάσεως. Τα εμπόδια θα υπερβληθούν κρατώντας αδιάλλακτη στάση εναντίον όσων μιλούν για ακομμματική πάλη.

Αποτελεί καταισχύνη το σόφισμα ωρισμένων ότι επειδή πρόδωσαν την Ελλάδα συγκεκριμένα κόμματα, άρα όλοι οι κομματικοί σχηματισμοί είναι αναξιόπιστοι. Το σόφισμα είναι ύπουλο. Προκαλεί σύγχυση στον Λαό υποβάλλοντάς του την ιδέα ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση στην σημερινή πολιτική κατάσταση.

Στην Επανάσταση που βιώνουμε σήμερα ο ισχυρότερος αντίπαλος είναι η αμφιβολία για την νικηφόρα έκβαση του Αγώνος. Η παθητικότητα και η έλλειψη αυτοπεποιθήσεως ωρισμένων λαϊκών στρωμάτων. Εκεί πρέπει να εστιάσουν τα μέλη των επαναστατικών πυρήνων. Τα μέλη τους να διδάσκωνται από την πείρα της Επαναστάσεως, και να διδάσκουν στον Λαό την νικηφόρα επαναστατική πάλη.

Ο ερασιτεχνικός και αποσπασματικός τρόπος δουλειάς μέσα στον Λαό καταρρακώνει το Επαναστατικό Κίνημα. Δεν ανεβάζει το επίπεδο πρακτικής δουλειάς σε σημείο οι επαναστατικές επιχειρήσεις εναντίον του κατοχικού καθεστώτος να λάβουν μορφή γενικής επιθέσεως.

 Η ερασιτεχνική ενασχόληση με την πολιτική είναι αυτή που εισάγει στις τάξεις του Επαναστατικού Κινήματος διαλυτικές απόψεις. Την στιγμή που ως έθνος αντιμετωπίζουμε τον κίνδυνο αφανισμού όχι από την Τουρκία αλλά από την πολιτική αφομοίωση της ιμπεριαλιστικής Ευρωπαϊκής Ενώσεως, εμφανίζονται δήθεν αντίπαλοι του Μνημονίου, οι οποίοι όμως δεν λένε τίποτε για έξοδο από την Ε.Ε. Δεν καλούν τον Λαό σε γενικό συναγερμό και αδιάλλακτη πάλη ενάντια στην πολιτική μας αφομοίωση από ξένες πολιτικές οντότητες.

Ακόμη και αν αυτή την στιγμή διεγράφετο εξ ολοκλήρου το Ελληνικό χρέος, ακόμη και αν επανέρχοντο οι μισθοί και οι συντάξεις στα προηγούμενα επίπεδα, ο κίνδυνος πολιτικής αφομοιώσεως του Ελληνικού Έθνους από το ομοσπονδιακό κράτος των Βρυξελλών αποτελεί μέγα κίνδυνο για την ύπαρξή μας.

Επομένως η ανατροπή της κατοχικής κυβερνήσεως δεν μπορεί να αποτελεί το μέγιστο αλλά τον ελάχιστο στόχο της Ελληνικής Επαναστάσεως που ήδη άρχισε να μεταλαμπαδεύεται στην Γαλλία και σε άλλες χώρες της Ευρώπης.

Θα επισημαίνουμε διαρκώς τον κίνδυνο της μεταρρυθμίσεως το καθεστώτος. Κινδυνεύουμε να διώξουμε τους Έλληνες μακριά από τον Ελληνισμό, αφαιρώντας ή υποβιβάζοντας τις απαιτήσεις μας.

 Ιφικράτης

8η Λήγοντος μηνός Πυανεψιώνος, έτους 2786 μετά πρώτην Ολυμπιάδα