:: ::

              Φωτιά  και τσεκούρι στους προσκυνημένους

Δεν υπάρχει  Έλληνας  σήμερα  που να μην πιστεύει πως είμαστε υπό κατοχή. Υπό την κατοχή του διεθνούς κεφαλαίου και των ντόπιων υποστηρικτών του. Όμως τα κάστρα δεν πέφτουν απέξω. Από μέσα,  κάποιοι βρίσκονται και γίνονται βασιλικότεροι του βασιλέως. Στην Ελλάδα, έχουμε μια ισχυρή -ακόμα και σήμερα παρότι εξασθενεί- ντόπια  ομάδα που κατέχει καίριες θέσεις, στον πολιτικό, οικονομικό, πολιτιστικό, δικαστικό τομέα. Αυτή η ομάδα με χίλιους τρόπους που έχουν ήδη αναλυθεί από άλλους, διοικεί την χώρα κατά τρόπο δικτατορικό.  Έχει ως  μόνο σκοπό την  εξυπηρέτηση ξένων συμφερόντων. Βέβαια για τις «υπηρεσίες» που προσφέρει, παίρνει και τα αντίστοιχα ανταλλάγματα. Έχουν εξασφαλίσει, μέχρι και τα τρισέγγονά τους, σε ‘ασφαλείς’ καταθέσεις και άλλες τοποθετήσεις.

Πως δρούμε –αντιδρούμε- σε αυτή την κατάσταση; Παρακολουθώντας την δική τους τηλεόραση που πάντα προπαγανδίζει το ουσιώδες μήνυμα της πολιτικής τους; Ψηφίζοντας και ελπίζοντας πως  μπορεί ο λαός να  αλλάξει το δικό τους «δημοκρατικό» μηχανισμό εξαπάτησης; Ή πηγαίνοντας στα δικαστήρια όπου  θα δικάσουν σύμφωνα με τους νόμους που  εκείνοι ψήφισαν;  Κανένα από τα μέσα που μας δίνει το σύστημά τους, δεν μας δίνει τη δυνατότητα να καθορίσουμε τη  πορεία μας, ως λαός.

Ότι και αν κάνουμε, πάντα η κατάσταση είναι ίδια. Γιατί; Γιατί έχουμε    από τη μια τον εξωτερικό εχθρό το διεθνές μονοπωλιακό κεφάλαιο που θέλει να διαλύσει όλους τους κοινωνικούς ιστούς και από την άλλη  τα  ντόπια τσιράκια του. Το ένα μας τραυματίζει απέξω. Οι άλλοι  μπαίνουν μέσα στο  αίμα μας και μας  μολύνουν από μέσα. Το διεθνές κεφάλαιο έχει ως στόχο να διαλύσει κάθε τοπική ιδιομορφία, κάθε κοινωνική και Εθνική συνοχή. Η Πέμπτη φάλαγγα όμως, που ανοίγει την κερκόπορτα, είναι αυτή που βοηθάει στην επικράτησή του. 

Που οδηγεί  η κατάσταση; Στη διαγραφή ολόκληρων αιώνων κοινωνικών κατακτήσεων. Στο να γίνουμε δούλοι στις πολυεθνικές και ξένοι στη χώρα μας.  στην στιγμή που ο άνθρωπος,   γίνεται  ένα σύνολο από σάρκα και οστά,  αφού έχουν πάρει άλλοι την  ψυχή  του. Στους χοίρους της μάγισσας Κίρκης. Σε μια Οργουελική κατάσταση.  Οδηγεί στην κατάντια της  Ρωμαϊκής κοινωνίας.

Θέλουμε να ζούμε σε μια κατάσταση κτηνώδους βαρβαρότητας; Αξίζει μια ανθρώπινη ζωή, χωρίς  ελευθερία;  Είναι αυτό που πιστεύουμε  ότι αξίζουμε; Για αυτή  την σκλαβιά,  είναι προορισμένος ο άνθρωπος; Αυτό  θα αφήσουμε ως παρακαταθήκη στα  παιδιά μας;

Πως ξεκινάμε λοιπόν την μάχη για την ανάκτηση του δικαιωμάτων μας; για την ελευθερία  που μας αξίζει; Πως υπερασπιζόμαστε την ανθρώπινη υπόστασή μας;

Λογικό είναι να ξεκινήσουμε  από τον εσωτερικό εχθρό. Μόνο όταν δυναμώσουμε εσωτερικά, θα βρούμε τη δύναμη να αντισταθούμε και στους εξωτερικούς εχθρούς μας. Πρώτα καθαρίζουμε το αίμα μας που μολύνθηκε και που τόσο καιρό,  το αφήσαμε χωρίς καμιά θεραπεία. Μέχρι  που η αρρώστια προχώρησε και χτύπησε όλο το κορμί μας. Και τώρα είμαστε ένα βήμα πριν το θάνατό μας.

Οι συνεργάτες του εχθρού, είναι εχθροί μας. Και ποιοι είναι οι συνεργάτες που μας έχουν καταδικάσει σε θάνατο ως κοινωνία; Οι πολιτικοί που διαμόρφωσαν το σημερινό σκηνικό. Οι  ‘κρατικοδίαιτοι’ επιχειρηματίες που συνεργάζονται με το Ελληνικό κράτος και που αγκαλιά με τους πολιτικούς μοιράζονται χρήματα του Ελληνικού λαού. Οι δικαστές που δικάζουν σύμφωνα με την τσέπη του διάδικου. Οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ που έχουν τα μέσα Μ.Ε. μόνο και μόνο για να παίρνουν κρατικές δουλειές. Οι δημοσιογράφοι που κατακεραυνώνουν  όποιον είναι ενάντια στο σύστημα. Η «υψηλή διανόηση» που βάλθηκε να «αφαιρέσει» οτιδήποτε Ελληνικό από τη ζωή  και την ψυχή μας. και βέβαια,  όσοι τους υποστηρίζουν, αφού και αυτοί επιλέγουν να  γλείφουν ένα κοκαλάκι εξουσίας.

Για όλους αυτούς, ένας τρόπος μόνο αντιμετώπισης απομένει. Το σύνθημα του ηγέτη της επανάστασης του 21. Του  θρυλικού Γέρου του Μωριά. «Φωτιά  και τσεκούρι στους προσκυνημένους». Όταν η επανάσταση κινδύνευε, όταν το γένος  αφανιζόταν, τότε μόνο οι τολμηρές αποφάσεις  θα είχαν αποτέλεσμα.   Όσα χωριά ήταν με το  μέρος του εχθρού, δέχτηκαν τις επιθέσεις των παλικαριών του Κολοκοτρώνη. Οι «προσκυνημένοι» απαγχονίζονταν και παρέμειναν στην πλατεία του χωριού για παραδειγματισμό. Μπορεί η μέθοδος να μην φαίνεται και πολύ «δημοκρατική», αλλά είναι η μόνη που σε ακραίες συνθήκες μπορεί να δώσει διέξοδο. Ήταν  τότε ακραίες οι συνθήκες.  Είναι και τώρα.

Τότε το Έθνος ήταν και τυπικά υπόδουλο. Τώρα οδηγείται στην πλήρη υποδούλωση, με τη συνεργασία των «προσκυνημένων». Δεν είναι οι μειωμένοι μισθοί, οι πετσοκομμένες συντάξεις, οι δουλειές που χάνονται. Αυτά ίσως θα μπορούσαν  κάποτε να   διορθωθούν. Όχι. Είναι η ανθρώπινη υπόσταση που κινδυνεύει. Είναι τα Ελληνικά ιδεώδη που διακυβεύονται. Είμαστε στο χείλος μιας  Εθνικής, πολιτιστικής και ανθρωπιστικής καταστροφής.

Όταν πεθαίνεις ως κοινωνία, δεν έχεις την πολυτέλεια να παραμείνεις στον τύπο. Τότε εκείνο που πρωτεύει  να σωθεί είναι η κοινωνία. Το σώμα πρέπει να σωθεί, όχι τα αρρωστημένα κύτταρα. Αν δεν διώξουμε, χωρίς έλεος τα καρκινικά κύτταρα, ο καρκίνος οδηγεί στο θάνατό μας.

Για αυτό, όπου δούμε κάποιον από την παραπάνω ολιγαρχία, ας συμπεριφερθούμε, όπως αξίζει σε προσκυνημένους. Ας κρίνει η συνείδηση  του καθενός, πως θα συμπεριφερθεί. Και ας ελπίσουμε πως κάποιοι, θα έχουν τη δύναμη, να πάρουν την επανάσταση στα χέρια τους και να πράξουν, ακριβώς ό,τι και ο Κολοκοτρώνης. Θα προσφέρουν  μέγιστη υπηρεσία στην κοινωνία.

Ας το κάνουμε όμως. Τώρα. Δεν υπάρχει, ούτε μια ώρα για χάσιμο.  Κάθε μέρα διαπραγματεύονται με τους ξένους, ποιο κομμάτι του Ελληνισμού θα παραδώσουν. Φύγαμε από το πρώτο μνημόνιο,  και από τα επόμενα.  Τώρα πάμε σε αλλαγή του νομικού πλαισίου, όλου του χρέους. Αν περάσει, καταδικαζόμαστε  να ζήσουμε ως ζόμπι εμείς και οι επόμενες γενιές. Άψυχα σώματα που θα περιφέρουμε πάνω στη γη. Δουλεύοντας για τα διεστραμμένα μυαλά και τις μαύρες ψυχές των παγκόσμιων αφεντάδων.

Τώρα είναι η ώρα για δράση. Αύριο θα είναι πολύ αργά. Όταν ο άνθρωπος είναι άρρωστος, τότε τον βοηθάς. Όχι όταν πεθάνει.

Και ο τρόπος, είναι ένας και μόνος. «Φωτιά  και τσεκούρι στους προσκυνημένους». Τώρα.

ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ

Ε.Ε.Α.