:: ::

                                                    EURO «2004»

Ο αρχαίος επίσκυρος που έπαιζαν οι πρόγονοί μας μπορεί να έχει περισσότερες ομοιότητες με το σημερινό ράγκμπυ όμως δεν παύει να αποτελεί την απαρχή του ποδοσφαίρου ως αθλήματος. Όπως κάθε άθλημα έτσι και ο επίσκυρος σηματοδοτεί την μίμηση των Θείων Έργων στο ανθρώπινο επίπεδο. Το Έργο των Θεών, η διατήρηση της Τάξης έναντι του Χάους, ο αρμονικός Κόσμος έναντι της αταξίας, συμβολίζεται μέσα από τα παιχνίδια και τα αθλήματα που το αναπαριστούν.

Η ομαδικότητα μαζί με την θεαματικότητα του ποδοσφαίρου καταφέρνουν να συγκεντρώσουν την προσοχή ολόκληρων λαών και να εκφράσουν τα πάθη και τις προσδοκίες τους. 

Ο ενθουσιασμός, η εμψυχωμένη στάση και η πειθαρχία της Ελληνικής ομάδος, σταθερά χαρακτηριστικά κάθε νικηφόρου φάλαγγος, κατάφερε να επικρατήσει έναντι ομάδων τεραστίου διαμετρήματος. Η ανατροπή αυτή στα παγκόσμια αθλητικά χρονικά έδειξε τί μπορεί να πετύχει το Ελληνικό Έθνος όταν δεν διχάζεται από τις χριστιανικές παράγκες των συλλόγων και τις χριστιανόδουλες πολιτικές μερίδες που το βασανίζουν.

Το Έθνος πανηγύρισε θριαμβικά έξω από την ναζωραϊκή μέγγενη και πέταξε στο περιθώριο τους ιουδαιοκινούμενους δεσμώτες του για 25 μέρες. Σύσσωμος ο διεθνής Τύπος εκφράζοντας τις προσδοκίες των λαών για μια ηγέτιδα ελεύθερη Ελλάδα μάς έθεσε στον Όλυμπο. «Οι Αετοί του Διός», «Οι Ήρωες του Ρεχάγκελ» , «οι 11 Ολύμπιοι», «ο Δίας και οι Κεραυνοί του», «Ωραίοι ως Έλληνες» αλλά και ο εγχώριος Τύπος παρασυρμένος από το ρεύμα μιας ενθουσιώδους χαράς κραύγασε: «Αν δεν υπήρχαν οι Θεοί θα έπρεπε να τους ανακαλύψουμε, μας ανεβάσατε στον Όλυμπο, αφήστε μας εκεί.» Οι τίτλοι φέραν στην επιφάνεια την αθέλητα κρυμμένη Ελληνική ψυχή που στενάζει κάτω από την χριστιανική μιζέρια. «Γκρεμίστε τα τείχη Ρεχάγκελ Ηρακλή αλλά και Ιτε παίδες Ελλήνων Ελληνική Οδύσσεια» κ.α.

Η πολιτική ηγεσία με στερεότυπες τυπικές δηλώσεις στην αρχή, αναγκάστηκε κατόπιν να παραστεί στον τελικό παρασυρμένη από το εθνικό πρόσταγμα. Η ναζωραϊκή εκκλησία σε μια απελπισμένη προσπάθεια να ξαναμαντρώσει στην δυστυχία το ποίμνιο, πήρε εντολή να παρίσταται με εκπροσώπους της στους αγώνες για να καπηλευτεί τις νίκες. Ανερυθρίαστα οι πολέμιοι του αθλητισμού, οι διώκτες των Ολυμπιάδων, οι εχθροί της γυμναστικής και κάθε σωματικής εκδήλωσης, δηλώναν ότι ευχόντουσαν αυτοί τις νίκες. Ο τούρκος υπήκοος βαρθολομαίος ο άνθιμος και ο παρασκευαΐδης, μπήκαν στον χορό της διαρπαγής του τροπαίου από του δικαιούχους του.

Σε μια γελοία προσπάθεια ζητήσαν από το επαναστατημένο Έθνος να ευχαριστήσει αυτούς και τον αντιαθλητικό ερημικό ψευδοθεό τους για τις περίτρανες νίκες. Ένα ψευδοθεό που σε ολόκληρη την «θεόπνευστη» γραφή του δεν κάνει νύξη για τον αθλητισμό παρά μόνο για να τον αφορίσει. Ένα ψευδοθεό που αν ήξερε το σχήμα της μπάλας θα έπαιζε όπως πάντα μόνος του. Ένα ψευδοθεό που από την μοναχική του κερκίδα καταριέται κάθε εκδήλωση χαράς και γιορτής. Σε αυτόν δεήθηκαν οι πένθιμοι παπάδες που ξέρουν μόνο να σταυροκοπιούνται φοβισμένα και να μετράνε τον χρυσό των υπόδουλων Ελλήνων.

 Δεν θέλουμε θλιμμένους στην γιορτή μας. Ο χριστιανισμός πενθεί για την νίκη περήφανων Ελλήνων. Ο χριστιανισμός έχασε αίφνης το σύνολο του δυστυχισμένου και καταρρακωμένου ποιμνίου. Τρομαγμένος θα προσπαθήσει να βρει τώρα ένα αθλητή ψευδοθεό ερμηνεύοντας πάντα αλληγορικά τα κείμενά του. Θα βγάλει τους περιθωριακούς του παπάδες στις αλάνες για να μας πείσει για το κοσμικό του πρόσωπο. Θα κάνει αποτίμηση αποδίδοντας την νίκη σε «θέλημα θεού» για να αποχυμώσει το Έθνος ώστε να μην επαναλάβει τον άθλο και στην κοινωνία. Θα ψελλίσει, θα φωνάξει, θα ρεζιλευτεί, θα χάσει.

Το κοιμισμένο Έθνος ήρθε σε επαφή με τους Φίλιους Νικηφόρους Αθλοθέτες Θεούς του. Το Έθνος απέστρεψε το βλέμμα από την Ιερουσαλήμ και το έστρεψε στον Όλυμπο.

Οι Έλληνες επιστρέφουν κραυγάζοντας τον ύμνο της προδομένης Επανάστασης του 1821! 

Δέξιππος

Κοινωνικός Αγωνιστής των Πατρώων Θεών και Μητρώων Θεαινών

5η Ισταμένου μηνός Εκατομβαιώνος, έτους 2780 μετά πρώτην Ολυμπιάδα