:: ::

                             Η Ετυμηγορία των Θεών

Δύο ανθρώπινες πλημμύρες έστειλαν οι Αθάνατοι Θεοί για να δαμάσουν την ανθρώπινη αφροσύνη. Την μια μετά την  άλλη στον χρόνο των Θεών, για να χωρίσουν τους πιστούς από τους ασεβείς.

Πρώτα τους χρισμένους, ανθρώπους φθονερούς και ραδιούργους, που πήραν το όνομά τους από την φανταστική φιγούρα του βασιλιά των εβραίων, μιας ασήμαντης τα χρόνια εκείνα φυλής, χαμένη στην καυτή έρημο, που επεδίωξε να φωτιστεί από τα μεγάλα γεγονότα. Μετά τους υποταγμένους, σκληρότερους και πιο αδίστακτους από τους πρώτους, πού πήραν το όνομα τους από την αμέριστη υποταγή στην ίδια τους την πίστη.

Και τις δύο πλημμύρες ξεκίνησαν δύο χτυπημένοι από την Ιερή Νόσο, ο Σαδουκαίος Σαούλ και ο Καναΐτης Μωάμεθ. Οι ακόλουθοί τους έγραψαν τα λόγια μίσους σε βιβλία που τα επέβαλαν να είναι σεβαστά με την φοβέρα και την ελπίδα. Τα βιβλία τους γίνανε πρόγραμμα πολέμων των ασεβών ενάντια στον Κόσμο των Θεών, για να δοκιμαστεί η Αρχαία Πίστη.

Χωρίσανε τα Έθνη στα δύο. Έγινε αδελφική σφαγή, χωρίστηκε η ήρα από το στάρι. Όταν το αίμα ξεράθηκε πάνω στα χορτάρια, η αθεΐα επικράτησε στην θεοθρέμμονα Γή. Οι γενιές των ευσεβών που φυλάξανε την Πίστη δοξαστήκανε στην μάχη. Τότε οι Θεοί περατώσανε το Έργο. Συνέλεξαν όλες τις ηρωικές ψυχές, ωσάν διαμάντια στον πυθμένα των ποταμών για να γεμίσουν τα Πεδία των Μακάρων από την Λάμψη των Ηρώων.

Τότε οι Θεοί έριξαν το βλέμμα τους στην Γή και είδαν το άθλιο σώμα των λαών, φρενιασμένο να αποκόπτει τις σάρκες του. Μην έχοντας εχθρό πια το εργαλείο της κρίσης, έψαχνε σε όλα τα πέρατα της Γής να βρει αλλόδοξους, να σκοτώσει και όταν τέλειωσε η σοδειά του στράφηκε στον εαυτό του. Το όργανο της κρίσης μισούσε τώρα το ίδιο του το σώμα, βλέποντας ψεγάδια και παρεκκλίσεις. Στράφηκε με μανία στα ίδια του τα μέλη που ονόμασε αιρέσεις ώστε να δικαιολογεί την τυφλότητα  που του έφεραν οι Θεοί. 

Φέρανε στους ασεβείς την άθεη δόξα τους σαν δίκαια Τιμωρία. Η τιμωρία για το έγκλημα τους πληρώθηκε επί μακρόν. Αποστάτες της Μητρικής Θρησκείας, γκρέμισαν τα Ιερά της, χλευάσανε τους Θεούς με την ίδια Θεϊκή γλώσσα που τους δόθηκε κληρονομιά.

Η αχαριστία τους πληρώθηκε στο πολλαπλάσιο. Υποτάχθηκαν στην λατρεία των εικόνων των ίδιων σκεπτομορφών που βασάνιζαν το μυαλό και την ψυχή τους. Βυθίστηκαν στο πιο βαθύ σκοτάδι που μπορεί η άγνοια του ανθρώπου να φτιάξει για ζωή. Λατρέψανε ανθρώπους για θεούς, προσκυνήσανε τον στασιαστή Τυφωέα με ένα άλλο όνομα. Ιδού πως τιμώρησαν οι Θεοί τους ασεβείς, με το ίδιο κάλπικο νόμισμα τους πλήρωσαν.

Πόσες επαναστάσεις κάμαν οι λαοί κατά των χρισμένων και των υποτακτικών, όταν κατάλαβαν το σφάλμα τους; Άθεοι τώρα, πολέμησαν τους ασεβείς, χύσανε το αίμα τους για να εξιλεωθούν και να λευτερωθούν από τον επάρατο ζυγό.

Ούτε όμως τότε οι άθεοι θυμήθηκαν τους Θεούς τους και την υπακοή στους Νόμους τη Φύσεως. Η έπαρσή τους μεγαλύτερη της μετάνοιάς τους, τους καταδίκασε να ζουν μαζί με τους άλλοτε σφαγείς τους και δυνάστες. Οι Θεοί αφήσανε λαούς και τυράννους λαβωμένους, να υποφέρουν μαζί το μίσος τους μέχρι να κάψουν θυμίαμα στους βωμούς που με συντριμμένη καρδιά θα χτίσουν οι ίδιοι. Ιδού η δίκαια Τιμωρία.

Και μαζευτήκανε οι ποταμοί αίματος και χυθήκανε σε λίμνες μία για κάθε έθνος να κολυμπήσει, έως ότου μετανοήσει! Και όταν έπαψε η μάχη των κατασκευασμένων θεών με τις ιδεολογίες των άθεων, οι Θεοί άναψαν μια ακόμα, ως μάθημα.

Οι άθεοι υλιστές στραφήκαν στην Φύση, αυτήν λάτρεψαν μα όχι τους Θεούς. Στραφήκαν προς την μία μόνη Θεία Μητέρα, σε μια ύστατη ιδεοληψία να μην δεχτούνε τους Θεούς ακόμα στις καρδιές τους.

Ο πόλεμος ξεκίνησε. Δύο μεγάλα στρατόπεδα, με όπλα φονικά, μέρα με την μέρα πλησίαζε η καταστροφή, το κακό να γιγαντώνει. Το τέλος ήρθε με ένα νεύμα των Θεών για να σωθεί ο κόσμος, και άφησε τους εμπόλεμους ρημαγμένους. Οι ασεβείς με τον κατασκευασμένο θεό χάσανε τους μεγάλους αριθμούς τους, σαν λύκοι χωρίς δόντια αφήνονται να υποφέρουν. Δεν τους εξαλείφουν οι Θεοί με ένα νεύμα, ενώ δύνανται. Διότι είναι έργο των ανθρώπων να επιστρέψουν στους Θεούς που αρνήθηκαν. Η αληθινή Πίστη δεν χαρίζεται, αλλά κερδίζεται και κληρονομείται στις γενιές που θέλουν να ευτυχήσουν.

Πόσα λίγα ζητούν οι Θεοί από τους ανθρώπους για την δική τους ευτυχία! Όμως όπως δεν τους καταστρέφουν, δεν μπορούν να τους δώσουν άλλο χρόνο, η εποχή του σημείου του Ιχθύος εξέπνευσε και η Ανάγκη ορίζει να μην παραβαίνουν ούτε οι Θεοί τον Νόμο.

Τώρα οι άθεοι δέχονται τα πλήγματα από τις εμπροσθοφυλακές των Εθνών που επιστρέφουν στην Ιερότητα. Έρχεται η Ημέρα, η Ημέρα η Ιερή που το Φώς του Σείριου φώτιζε το πρόσωπο της Προμάχου Αθηνάς στον Παρθενώνα.

Αυτήν την ημέρα με τα λάβαρα των Θεών οι λαοί θα δώσουν μάχη Ιερή για να προλάβουν τον Χρόνο που όρισε η Ανάγκη, μάχη νικηφόρα, για να μην αφανιστούν από προσώπου Γής στο τέλος του Σημείου. Μάχη να προσλάβουν τους Θεούς στις καρδιές τους μόνο με τις δικές τους δυνάμεις.

 Όταν ο Ήλιος σταθεί για τρείς ημέρες στον Ουρανό, σαν πλάστιγγα να γείρει από την μια ή από την άλλη, την Σωτηρία ή τον Όλεθρο, που Θέλησε ο Ύψιστος των Θεών, ο Ύπατος Επόπτης Ζεύς, η ανθρωπότητα θα γνωρίσει την Θεία Ετυμηγορία.

Αν είναι να χαθεί και αυτή η ταλαίπωρη γενιά του σιδήρου, στην φωτιά των σεισμών, στα νερά που θα ξεπλύνουν την ασέβεια και την μνήμη, ας είναι…

Έσσεται Ημαρ

Μεγιστίας - Δωδωναίος Κήρυξ

2η Λήγοντος μηνός Μεταγειτνιώνος, έτους 2786 μετά πρώτην Ολυμπιάδα