:: ::

               Βάρβαροι προσβάλλουν την Ελληνική κουλτούρα

Προσφάτως επισκέφθηκα με φίλους ένα εστιατόριο της Αθήνας. Υποτίθεται ότι προσέφερε Ελληνικά και βιολογικά εδέσματα. Καθήσαμε και παραγγείλαμε. Αλλά όταν έφθασε η παραγγελία, η θλίψη πλημμύρισε όλη την παρέα. Ένας πακιστανός μάγειρας ετοίμασε και έφερε τα εδέσματα...

Ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της οργής. Πληρώσαμε αμέσως και αναχωρήσαμε, χωρίς να φάμε. Ήταν μία απρόκλητη επίθεση στην Ελληνική κουλτούρα. Το εστιατόριο δεν έδειξε κανέναν σεβασμό στην Ελληνική διαφορετικότητα.

Ήταν απεχθές το θέαμα. Ένας μη-Έλλην που αγνοεί τελείως την Ελληνική Παράδοση, είναι ανίκανος να ετοιμάσει ελληνικό φαγητό για Έλληνες.

Ο εστιάτωρ αγνοούσε τους νόμους της οικογενειακής καθαρότητος. Δεν ήξερε ότι τα τρόφιμα προσφέρονται μέσα σε Ελληνικά σκεύη, ζωγραφισμένα με ελληνικά σύμβολα. Το κατάστημά του δεν είχε ελληνική μουσική.

Ο χώρος του εστιατορίου δεν ήταν κατάλληλα διαρρυθμισμένος και αρωματισμένος ώστε να αναδεικνύει το μέγιστο ενεργειακό πεδίο. Οι ονομασίες των εδεσμάτων στον κατάλογο δεν ήταν στην αρχαία Ελληνική γλώσσα. Ο οινοχόος και το λοιπό προσωπικό του εστιατορίου δεν φορούσαν Ελληνικές παραδοσιακές ενδυμασίες.

 Όταν ρωτήσαμε αν τα τρόφιμα εμπεριέχουν συντηρητικά ή ορμόνες, δεν ήξερε να απαντήσει. Δεν ήξερε καν αν τα υλικά των εδεσμάτων ήταν ελληνικής προελεύσεως.

Στην ερώτηση, αν διοργανώνει φιλοσοφικά συμπόσια στο κατάστημά του, έδωσε αρνητική απάντηση. Και πώς ήταν δυνατόν άλλωστε; Στην διακόσμηση του καταστήματος δεν υπήρχε τίποτε το Ελληνικό, ούτε ένα γλυπτό, ούτε μία ελληνική ζωγραφιά.

Στο κατάστημά του δεν είχε καλέσει ποτέ ένα παραδοσιακό συγκρότημα με ελληνικούς χορούς.

Τα υποτιθέμενα ελληνικά γλυκά, όπως τα παρουσίαζε στον τιμοκατάλογο, ήταν παρασκευασμένα με ζάχαρη. Ο εστιάτωρ αγνοούσε ότι τα ελληνικά γλυκά παρασκευάζονται με μέλι ή πετιμέζι, και ποτέ με ζάχαρη.

Παραξενεύθηκε όταν του είπαμε να φέρει και ωρισμένα εδέσματα που δεν θα τα αγγίξει κανείς, ως προσφορά στους Θεούς.

Πριν ετοιμαστεί το γεύμα προσευχηθήκαμε στους Θεούς, ευχόμενοι υγεία και ευδαιμονία. Αλλά το περιβάλλον ήταν τόσο ξένο, που η ευχή θα μετετρέπετο σε κατάρα.

Τα ονόματα του προσωπικού του εστιατορίου ήταν μη-Ελληνικά. Το εσωτερικό του καταστήματος δεν είχε ούτε ένα λουλούδι για δείγμα ώστε να θυμίζει κάτι από Ελληνική Φύση.

Το αλκοόλ που προσέφερε δεν ήταν ελληνικής προελεύσεως.

Μετά από αυτή την άθλια εικόνα, όταν ήρθε και ο ξένος μάγειρας να μας προσφέρει τα εδέσματα, εξοργιστήκαμε. Πώς θα ήταν δυνατόν ένας μη-Έλλην να κατανοεί τις διατροφικές και πολιτιστικές ανάγκες των Ελλήνων; εκτός και αν αφομοιωθεί πλήρως στον Ελληνισμό, απαρνούμενος τελείως την δική του κουλτούρα.

Ο συγκεκριμένος καταστηματάρχης αγνοούσε ότι η ώρα του γεύματος για τους Έλληνες είναι ένα τελετουργικό. Μία ιεροπραξία δια της οποίας σφυρηλατείται η πολιτιστική και βιολογική συνέχεια του Έθνους.

Η ώρα του γεύματος δεν περικλείει μόνον την κατανάλωση τροφής. Πρόκειται για ένα ολόκληρο τελετουργικό. Όπως μας δίδαξαν οι Πρόγονοί μας, η προετοιμασία της τροφής, είναι ένας μηχανισμός πνευματικής καθαρότητος.

Όποιος δεν καταναλώνει καθαρή τροφή, πάσχει από πνευματική ακαθαρσία.

Η στοιχειώδης γνώση των νόμων της οικογενειακής και πνευματικής καθαρότητος, πρέπει να καταστεί υποχρεωτική από τους εστιάτορες, αν θέλουν να συνεχίσουν να έχουν Έλληνες πελάτες.

Αλκαίος

3η Λήγοντος μηνός Μεταγειτνιώνος, έτους 2786 μετά πρώτην Ολυμπιάδα