:: ::

             Οι μεγάλες εορτές των ναζωραίων. Τί εορτάζουν τελικά;

«Οι χριστιανοί δεν έχουν τίποτε που να τους ανήκει, εκτός από τα εγκλήματα τους».

Κάρολος Φραγκίσκος Ντυπουά, πρόεδρος του νομοθετικού σώματος της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης 1799

Ο Πλάτων αποκαλεί τον Ήλιο μοναδικό Υιό του Θεού, τα Ιερά Λόγια των Χαλδαίων Νοητικό Πύρ, ο Πυθαγόρας Φωτεινή Διαυγή Ουσία, οι Στωικοί Διάνοια του Διός στο Πύρ του Αιθέρα που εποπτεύει τον Κόσμο. Μιλάνε όλοι για τον Νοητικό Ήλιο όπου ο ορατός Ήλιος αποτελεί την αισθητή εικόνα του, ένα ασώματο Λόγο και ένα Λόγο μέρος του, που ενδύθηκε το σώμα του Ηλίου.

Στον Ύμνο που απευθύνει ο αυτοκράτορας Ιουλιανός περικλείονται όλες οι θεολογικές αρχές της Θρησκείας μας και τα διακριτικά στοιχεία του Νοητικού και του ενσώματου Ήλιου που καπηλεύτηκαν οι ναζωραίοι για να κατασκευάσουν  το μύθο του ενσαρκωμένου Τζεσουά που γεννήθηκε στους κόλπους μιάς παρθένου, που πέθανε και αναστήθηκε.

Η χαρά των ανθρώπων από το πέρασμα του Ηλίου εξ αιτίας των αγαθών που σκορπάει η παρουσία του, αρχίζει στην γέννησή του την Χειμερινή Τροπή και τον Θρίαμβό του στην Εαρινή Ισημερία και συνδέεται με πλήθος εορτών.

Ο θρίαμβος του Ηλίου γίνεται κάθε χρόνο στο Ουράνιο σημείο του Αμνού, το ζώδιο του Κριού, στο οποίο λαμβάνει χώρα η Εαρινή Ισημερία. Οι Τρώες θυσιάζανε την Εαρινή Ισημερία ένα λευκό Αμνό στα μυστήρια του Άττη. Η εορτή αυτή στις 25 Μαρτίου, εορτή χαράς, συμβολίζει την κυριαρχία του Ηλίου Άττη στις μεγάλες νύχτες του χειμώνα. Οι Φρύγες ονομάζουν το βιβλίο της μύησης στα Μυστήρια του Αμνού Αποκάλυψη, και αυτό σύμφωνα με τον αυτοκράτορα Ιουλιανό, διότι τότε ο Ήλιος διέρχεται την γραμμή που τον χωρίζει από τα δικά μας κλίματα και επιμηκύνει την διάρκεια της ημέρας στο ημισφαίριό μας, όταν ο Βασιλιάς Ήλιος περνάει κάτω από την επιρροή του Κριού-Αμνού.

Στα Μυστήρια της Νύχτας ο Όσιρις-Ήλιος κατεβαίνει στον Άδη, ξαναγυρίζει και με την βοήθεια του Ώρου-Απόλλωνος θριαμβεύει κατά του άρχοντος του Ερέβους Τυφώνα-Σέθ, εχθρού του Διός.

Στην Αθήνα και την Σπάρτη εόρταζαν χαρμόσυνες εορτές κατά την πανσέληνο της Άνοιξης την εορτή του Αμνού, την ίδια ημερομηνία που σήμερα οι ναζωραίοι έχουν το πάσχα. Σε όλα τα νησιά της Ελλάδος ετελούντο εορτές συγχαρητηρίων προς τιμήν του Απόλλωνος, νικητή του χειμώνα κατά του Όφεως Πύθωνα, ως ένδειξη χαράς για την Σωτηρία.

Την  25^η Δεκεμβρίου, την χειμερινή τροπή, ο Θεός Βάκχος παριστάνεται με την παιδική του εικόνα, συμβολίζοντας την νέα ημέρα, κατεβαίνει στον Άδη, ανασταίνεται, ενώ στα μυστήρια των Παθών που καλούνται Τιτανικές εορτές της Τέλειας Νύχτας, θυσιάζεται ένας Ταύρος, αφού ο Βάκχος-Ήλιος με την μορφή βοός κομματιάστηκε  από τις Τιτανικές Νύχτες. Ο Θεός Βάκχος προλέγει το μέλλον, κάνει θαύματα, θεραπεύει ασθενείς, ενώ στην παιδική του ηλικία απειλείται να χάσει την ζωή του.

Στις 6 Ιανουαρίου στον Ναό του Βάκχου στην Άνδρο, εορτάζετο το Θαύμα των Τριών Υδρίων όπου το νερό έγινε κρασί στον ναό του, την ίδια μέρα που οι ναζωραίοι, συμπτωματικά πάντα, γιορτάζουν τον γάμο της Κανά. Ο Βάκχος καλείται Υιός του Θεού, και Σωτήρ ενώ οι μυημένοι στα Μυστήριά του περίμεναν την Δεύτερη παρουσία του, όπου θα ξανάπαιρνε την διακυβέρνηση του Σύμπαντος και ο άνθρωπος θα επέστρεφε στην προτέρα ευτυχία του.

Σε αρχαιότερους θρύλους παρουσιάζεται η Περσεφόνη να είναι η μητέρα του στους έρωτές της με τον Υπέρτατο Θεό μεταμορφωμένο σε Όφι. Ο Βάκχος τότε παρουσιάζεται με κέρατα ταύρου, γιατί κάθε φορά που ο Ήλιος ευθυγραμμίζεται με τον Όφι του Φθινοπώρου, ανατέλλει και ο Ταύρος της Άνοιξης με τις τροφούς του Υάδες, τα άστρα γύρω από τον αστερισμό του Λαμπαδία του Ταύρου. Η Θεά Δήμητρα η Ουράνια Παρθένα παίρνει τότε την θέση της μητέρας του διότι προΐσταται της γέννησής του.

Ο Θεός Άδωνις συμβολίζει τον Ήλιο της εποχής της Άνοιξης με την μορφή ενός άνδρα σπάνιας ομορφιάς που ενώ ζει τον έρωτα με την Θεά έφορο της ομορφιάς, χάνει την ζωή του στο κυνήγι, και τους έξι χειμερινούς μήνες ζει με την μητέρα του Βάκχου Περσεφόνη, για να αναστηθεί τους έξι καλοκαιρινούς μήνες και να φέρει την Ζωή. Η πένθιμη πομπή του Άδωνι στην Αλεξάνδρεια αλλά και στην Αθήνα, γινόταν στον Ναό του Σωτήρα, ή Θεού Αμνού. Ο Ορφέας αποκαλεί τον Άδωνι Θεό με χίλια ονόματα, που το φως του ανάβει και σβήνει με την περιστροφή των Ωρών, άλλοτε  χαμηλώνει στα Τάρταρα και άλλοτε ανεβαίνει στον Όλυμπο, φέρνοντας θερμότητα που ευνοεί την καρποφορία.

Το νεκρικό κρεβάτι του Άδωνη γεμάτο από αρώματα, άνθη και γλυκά δίπλα στη Θεά του Έρωτα και της Άνοιξης Αφροδίτη, στηνόταν στις 25 Μαρτίου, όπου  θρηνούσαν στις πένθιμες τελετές προς τιμήν όσων είχε υποφέρει μέχρι τον θάνατό του.

Η πένθιμη περιφορά στην Αλεξάνδρεια γινότανε με κάθε επισημότητα ενώ στο Άργος οι γυναίκες κλαίγανε πάνω στον τάφο του, ενώ η πένθιμη τελετή του Επιταφίου γινότανε στο Ναΐδριο του Θεού Σωτήρα ή Θεού Αμνού, με το όνομα του Σωτήρα. Μετά τον καλούσαν με άσματα να ενδώσει στις ευχές των θνητών και τέλος ψάλλονταν ευχές για την επάνοδό του στην Ζωή.

Βλέπουμε ότι οι ναζωραίοι δεν έχουν τίποτε στην θεολογία τους που να τους ανήκει.

Κάθε μεταφυσική ιδέα που έχει κάποια αξία είναι κλεμμένη και αλλοιωμένη ώστε να παραπλανεί τους νόμιμους ιδιοκτήτες της. Το δόγμα της χριστιανικής αγίας τριάδας, του πατρός, του υιού και του πνεύματος που ζωοποιεί τα πάντα, βρίσκεται στην Ορφική Θεολογία αυτούσιο, ενώ ο Μακρόβιος διασώζει μια Αληθινή Τριάδα της Θεολογίας, με την Δημιουργό Παγκόσμια Ψυχή, εκ της οποίας εκπορεύεται η Διάνοια Νους από όπου γεννιέται ο Λόγος.

Ο Μακρόβιος ανακαλεί τις τρεις πρώτες αρχές σε μια ενότητα που είναι ο Υπέρτατος Θεός. Η Ενότητα, γνωστή με την Δελφική Ρήση «ο Ζεύς είναι Ένα», είναι αρχέτυπη της πρώτης αιτίας που διαφυλάττεται αδιαίρετη μέχρι το πνεύμα που εμψυχώνει αυτόν τον Κόσμο.

 Ο Πρόκλος στα σχόλια του για την θεολογία του Πλάτωνος θεωρεί τον Ήλιο ως Θεό μη γεννηθέντα και Θεό γεννηθέντα. Ως Αδημιούργητος βασιλεύει επί των σωμάτων ως γεννημένος ως μέρος των κυβερνωμένων όντων, οι γνωστές δύο φύσεις-υποστάσεις του Τζεσουά.

Οι προσωποποιήσεις δεν σταματάνε στην θεολογία και τα τελετουργικά αλλά συνεχίζονται με την ίδια μέθοδο και στις αγιοποιήσεις και το μαρτυρολόγια, των τριών πρώτων αιώνων όπου η απάτη θα υποχρέωνε τον καθένα να κοκκινίσει από ντροπή για την κατρακύλα του ανθρώπινου είδους στην αίρεση των ναζωραίων.

Ο Διόνυσος λατρευόταν με το επίθετο Ελευθερεύς και ιδρυτής των Μυστηρίων του. Προς τιμήν του γίνονται δύο εορτές, μία την άνοιξη και η άλλη την εποχή του τρυγητού. Προς τιμήν του Δημητρίου, βασιλιά της Μακεδονίας, προστέθηκε και άλλη μια ημέρα. Οι ναζωραίοι σε αυτές τις μέρες κατασκεύασαν τρεις αγίους, τον άγιο Διονύσιο, τον άγιο Ελευθέριο, και τον άγιο Δημήτριο «μάρτυρα» της Θεσσαλονίκης που «θανάτωσε» ο Μαξιμιανός.

Το ίδιο σενάριο που ολοκληρώνει την απάτη την αποκαλύπτει ταυτόχρονα, αφού σύμφωνα με αυτό ο Μαξιμιανός θανάτωσε τον Δημήτριο μετά από συνεχόμενες κρίσεις απελπισίας για τον θάνατο του Λυαίου, ενώ Λυαίος και Δημήτριος είναι μερικά από τα ονόματα του Διόνυσου ή Βάκχου όπως ήταν γνωστός στην ανατολή. Μια μέρα πριν, την 7η Οκτωβρίου, οι ναζωραίοι «φυτέψανε» και την εορτή του αγίου Βάκχου «μάρτυρα» της ανατολής!

Ο Βάκχος νυμφεύτηκε την νύμφη Αύρα, ώστε να «μαρτυρήσει» με την σειρά η «αγία Αύρα»…Στους Ρωμαϊκούς Ειδούς κάθε 15η των μηνών Μαρτίου, Μαΐου, Ιουλίου και Οκτωβρίου και κάθε 13η των άλλων μηνών, βρίσκεται και μια «αγία Ίδα».

Στις 8 Νοεμβρίου, την ημέρα όπου τα λείψανα του εραστή της Φαίδρας και γιου του Θησέα Ιππόλυτου, μεταφέρονται από τον Κίμωνα στην Αθήνα, οι ναζωραίοι εορτάζουν την εορτή των αγίων λειψάνων του μάρτυρα Ιππόλυτου.

Τον χριστιανισμό ως αίρεση του Μιθραϊσμού, δεν αρνηθήκανε μεγάλοι απολογητές του όπως ο Τερτυλλιανός. Οι ναζωραίοι προσεύχονταν γυρισμένοι στον Ήλιο, όπως και οι ναοί τους, ενώ η κύρια εορταστική μέρα ήταν η μέρα του Ηλίου-Κυριακή. Οι πιο μορφωμένοι ναζωραίοι γνωρίζανε καλά αυτήν την σχέση παραδεχόμενοι ότι ο Τζεσουά είναι μια αντιγραφή του Μίθρα, πράγμα που πιστοποιούν οι Κύριλλος, Λέοντας και Θεοδώρητος. Τόσο γνωστό ήταν αυτό ώστε προκειμένου να κοινωνήσουν οι προσήλυτοι ναζωραίοι έπρεπε να απαρνηθούν ότι Τζεσουά και Ήλιος συνδέονται. Δύο χριστιανικές αιρέσεις που έχουν επιβιώσει στην ανατολή θεωρούνται λάτρεις του Ήλιου, ενώ οι γνωστικοί και οι βασιλικοί δίνουν στον Τζεσουά το όνομα ΙΑΟ με 365 Αιώνες, το ίδιο όνομα πού έδινε το Μαντείο της Κλάρου στον Ήλιο.

Ο άγιος Ιερώνυμος λυσσάει όταν στον υποτιθέμενο τόπο γέννησης του Τζεσουά, την Βηθλεέμ ή αλλιώς οίκο του σίτου, προηγείται η γέννηση του Μίθρα και του Άδωνη.

Στην λατρεία του Μίθρα που γεννιέται σε μια σπηλιά στην Σφαίρα των Μάγων ο Μίθρας λεγότανε χριστός, διότι το μεσονύκτιο της 25^η Δεκεμβρίου το ζώδιο που ανέτελλε στον ορίζοντα στην ανατολική παρυφή του ήταν η Παρθένος. Κατά την κοίμηση της θεοτόκου, την εποχή δηλαδή της σύνδεσης της μητέρας με το παιδί της, ο Ήλιος την περιβάλλει με την πυρά του ευθυγραμιζόμενος με αυτήν.

Δεν χρειάζεται να αποδείξουμε την ανυπαρξία του Τζεσουά ως ιστορικού προσώπου από την ανυπαρξία ιστορικών στοιχείων αφού μόνο η θεμελιώδης αντίφαση του σκοπού του στην ιστορία την φανερώνει πέραν πάσης αμφιβολίας. Και αυτός ο σκοπός είναι ένας νικητής του πρίγκιπα του σκότους, να επανορθώσει το προπατορικό αμάρτημα, ένα λάθος της γνώσης του κακού από την συλλογή του απαγορευμένου μήλου από τους πρωτοπλάστους.

Ο Αυγουστίνος, ο Μενονίδης ο σοφότερος ραββίνος, ο Φίλων, ο Ωριγένης συμφωνούν πως ο μύθος του Αδάμ και της Εύας, του όφι και του γήινου παραδείσου, είναι αλληγορική επινόηση, που θα βρούμε ακριβέστερα στην γένεση των Περσών παρά στην γένεση των Εβραίων που αποτελεί αντιγραφή.

Ένας μύθος που προσπαθεί να συνδεθεί με την ιστορία, μια αλληγορική επινόηση με ένα πραγματικό γεγονός που αποτελεί και λύση του. Ένα παράλογο σενάριο που η κληρονομική αμαρτία του αλληγορικού μύθου, θα συγχωρεθεί όταν οι άνθρωποι θα έχουν διαπράξει ένα έγκλημα απείρως μεγαλύτερο απ’ αυτό της θεοκτονίας του λυτρωτή τους. 

Η χριστιανική εξέγερση εκδηλώθηκε με τον εμπρησμό της Ρώμης και ολοκληρώθηκε με το πραξικόπημα του καιροσκόπου Κωνσταντίνου. Οι ναζωραίοι κατά την μακρά σκοτεινή περίοδο της κυριαρχίας τους, που άρχισε με τον ιερόσυλο Κωνσταντίνο και συνεχίζεται ακόμα και στις μέρες μας, εορτάζουν έναν ιστορικά ανύπαρκτο μεσσία με τους αποστόλους του και τους κατασκευασμένους από την εξουσία του κλήρου μάρτυρες της πίστης του, με την πρόφαση των ποινικών διώξεων που άσκησε εναντίον τους η Ρωμαϊκή Αρχή.

Έκτοτε λαμβάνει μια άνευ προηγούμενου διαχρονική απάτη, όπου Μιθραϊκά τελετουργικά μαζί με αλλοιωμένη Ελληνική Θεολογία και Τελετές, που σταδιακά ιδιοποιήθηκαν οι ηγέτες της αιρέσεως των ναζωραίων, αναμειγνύονται ώστε να συνθέσουν τις προσωποποιήσεις Ηλιακών μύθων στο συμπίλημα των Ευαγγελίων.

Μεγιστίας-Δωδωναίος Κήρυξ

2α Μεσούντος μηνός Γαμηλιώνος, έτους 2783 μετά πρώτην Ολυμπιάδα