:: ::

                                   Εγκώμιο προς Εθνομάρτυρες

Ώ αιώνιοι υπερασπιστές της Δικαιοσύνης των Αθανάτων Θεών! Ώ γενναίοι Εθνομάρτυρες της αληθινής Θρησκείας! Πολεμήσατε το βυζαντινό σκότος με την Αλήθεια και το καθαγιασμένο αίμα σας. Τώρα είστε νεκροί στο σώμα αλλά ελεύθεροι στην ψυχή και το πνεύμα.

Τα παιδιά σας κλαίγανε μπροστά στην πυρά που έστησαν για σας οι ειδωλολάτρες του Τζεσουά. Αλλά εσείς γράψατε το Βιβλίο της Αγάπης. Εσείς είχατε ακλόνητη Πίστη.

Σας είδα να χορεύετε μαινόμενοι για χάρη του Διονύσου. Σας άκουσα να παίζετε την φλογέρα σας συνοδεύοντας τον Πάνα. Η καλωσύνη σας ήταν μισητή στους απίστους. Και έτσι η ημέρα που η μουσική του Ορφέως άρχισε να συνοδεύει τους λυγμούς σας στον Άδη δεν άργησε να έρθει.

Ήπιατε το ποτήρι του μαρτυρικού θανάτου.

Γνώρισα ένα κορίτσι, την Εριφώνη, που όταν σας είδε έτρεξε να σας δώσει λίγο νερό και να σκουπίσει το αίμα από το σώμα σας. Αλλά οι ιερόσυλοι βυζαντινοί υπάνθρωποι την άρπαξαν και την απομάκρυναν. Και η Εριφώνη φώναξε ότι ανυπομονεί να ενωθεί με τους Αθανάτους Θεούς. Και έξαφνα ώρμησε στην πυρά για να καεί μαζί με τον πατέρα της.

Όταν έχω την ευκαιρία θα κάνω αυτούς τους φονιάδες να χορέψουν πάνω στην πυρά της Δικαιοσύνης.

Με τον θάνατό σας σκοτώσατε τον θάνατο των ναζωραίων φονιάδων. Με την Πίστη σας επιβάλλατε τους Ιερούς Νόμους επί των βδελυρών ναζωραίων.

Τα μαρτύρια που σας επέβαλλαν οι ναζωραίοι δεν λύγισαν την Πίστη σας. Οι άθεοι, οι άπιστοι, οι φονιάδες του Ελληνισμού δεν σας παρέκκλιναν από το Ιερό Καθήκον.

Πτύσατε κατάμουτρα τους βυζαντινούς ιεροεξεταστές. Περιφρονήσατε τις απειλές των βυζαντινών αυτοκρατόρων.

Ρίψατε τον εαυτό σας στην θάλασσα των κινδύνων. Απελευθερώσατε το κύμα της Ελευθερίας.     

Οι υποσχέσεις και τα δώρα των ναζωραίων υπανθρώπων σας άφησαν αδιαφόρους. Η ψυχή σας ήταν δοσμένη στους Πατρώους Θεούς και στις Μητρώες Θεές. Διότι με τα βάσανα ολίγων ωρών αποκτήσατε αμέτρητη δόξα.

Σταθήκατε πλάι στους Ήρωες και στους Ιεροφάντες. Είστε ζωντανοί για πάντα στην μνήμη μας διότι υποφέρατε την περιφρόνηση που έδειξαν οι ιερόσυλοι στους Θεούς.

Ο θάνατος για χάρη των Θεών εξασφάλισε την ελπίδα για την σωτηρία του Έθνους. Με τον θάνατό σας νικήσατε τους βεβήλους.

Αφήσατε να ντροπιαστούν όσοι αγωνίζονται για οτιδήποτε άλλο παρά για την Δόξα των Θεών.

Οι άπιστοι δίκασαν και καταδίκασαν το σώμα σας, αλλά εσείς δικάσατε και τιμωρήσατε την ψυχή και το πνεύμα τους. 

Όταν είδατε τις πυρές των απίστων πήγατε κοντά στον τόπο του μαρτυρίου, χωρίς να δειλιάσετε. Τί μέρα και αυτή όταν μέσα στις ψυχές των νέων γενεών Ελλήνων θα αναστηθούν οι κραυγές των Εθνομαρτύρων και θα τους καθοδηγήσουν στην τιμωρία των ενόχων.

«Ποιός θα μας διαχωρίσει από τους Θεούς; Μήπως οι πυρές των ιεροσύλων; Ποτέ. Η Πίστη στους Θεούς είναι πιό δυνατή από τις πυρές των βεβήλων», κραύγαζαν οι Εθνομάρτυρες.

Αλλά μήπως οι διώξεις, οι σφαγές, τα βασανιστήρια, η πείνα, οι αρρώστιες, ο θάνατος, σας χώρισαν από τους Θεούς; Όχι. Σας έφεραν εγγύτερα, όπως ήδη γνωρίζατε. Κατακτήσατε τους Ουρανούς και τις ψυχές των βεβήλων για χάρη των Θεών.

Το Κτήνος έτρεμε μπροστά σας καθώς δοξάζατε τους Θεούς.

Οι βυζαντινοί αυτοκράτορες σάς έφερναν σιδηροδέσμιους μπροστά τους και σας καλούσαν να προσκυνήσετε το εσταυρωμένο Κτήνος. Αλλά εσείς δηλώνατε συνεχώς, «Αναγνωρίζουμε μόνον τους Αληθινούς Θεούς και Αυτούς σεβόμαστε. Δεν προσκυνάμε είδωλα». Και μετά από αυτά τα λόγια σάς έριχναν στην πυρά. Αλλά τα πρόσωπά σας έλαμπαν από χαρά.

Κάποιοι πήγαν να προσκυνήσουν το εσταυρωμένο Κτήνος και ο γενναίος Εθνομάρτυρας Πορφύριος τους είπε, «Πού πηγαίνετε; Προτιμάτε την αιώνια ατίμωση μπροστά στους Θεούς ή την προσωρινή περιφρόνηση των βεβήλων;».

Και τότε του έκοψαν την γλώσσα. Αλλά η Θεά Αθηνά έκανε το θαύμα της. Ο Εθνομάρτυρας συνέχισε να μιλά και χωρίς την γλώσσα του. Μιλούσε με την γλώσσα της ψυχής την οποία κινούσε η Αθηνά. Η Θεά δεν ήθελε να διακόψει τον ενθαρρυντικό του λόγο διότι μιλούσε εξ ονόματός της.

Καθώς οι ναζωραίοι έκαιγαν ζωντανούς τους Εθνομάρτυρες σε σιγανή φωτιά, οι καπνοί από τα σώματά τους ανέβαιναν στους Ουρανούς και σχημάτιζαν δάφνινα στεφάνια θριάμβου που ανήκαν σε αυτούς τους κατακτητές της Δικαιοσύνης.

Περιφρονήσατε τον θάνατο και τις κακουχίες ώστε σήμερα εμείς οι απόγονοί σας να συνεχίζουμε την ζωή μας πέρα από αυτόν τον έκφυλο κόσμο, κοντά στους Αθανάτους Θεούς.    

Δεν φοβηθήκατε ώ γενναίοι Εθνομάρτυρες τις πυρές που ήταν προσωρινές, αλλά τις αιώνιες φλόγες της θεϊκής τιμωρίας. Και εμείς δεν φοβόμαστε την προσωρινή και ανθρώπινη τιμωρία, αλλά την αιωνία και θεϊκή τιμωρία.

Χαρήκατε που κριθήκατε άξιοι από τους Θεούς να εισαχθείτε στην στρατιά των Εθνομαρτύρων και να χύσετε το αίμα για την σωτηρία του Έθνους.

Εγώ τώρα στέκομαι και μιλώ μαζί σας ώστε κάποια στιγμή να με κάνετε συμμέτοχη των συμφορών σας. Διότι όποιος δεν παίρνει μερίδιο στις συμφορές δεν παίρνει μερίδιο στην σωτηρία.

Τα χώματα και οι πέτρες καθημερινά ποτίζονται με το αίμα σας ώστε να κραυγάζουν ελεύθερα ότι είναι Ελληνικές.

Οι ναζωραίοι σας ρώταγαν συνεχώς, «Αν προσκυνήσεις το Κτήνος και γίνεις βρυκόλακας όπως εμείς, τότε θα σε ελευθερώσουμε». Και εσείς απαντούσατε, «Ποτέ, ποτέ, ποτέ. Οι Θεοί είναι Ανίκητοι».

Οι Εθνομάρτυρες προτίμησαν τον δρόμο των Θεών και όχι του Κτήνους.

Ωκυρρόη, Ιέρεια της Προμάχου Αθηνάς

10η Μεσούντος μηνός Ανθεστηριώνος, έτους 2781 μετά πρώτην Ολυμπιάδα