:: ::

                                      Ο ναζωραίος δράκουλας

Όταν οι Πρόγονοί μας γνώρισαν την χριστιανική σκέψη έμειναν έκπληκτοι από τις αποκρουστικές αντιλήψεις και την ανηθικότητά της. Ο Κέλσος στο «κατά χριστιανών» είναι συντριπτικός. Σήμερα στην εποχή της τεχνολογίας ερχόμαστε αντιμέτωποι με τις ίδιες και απαράλλακτες δεισιδαιμονίες των ναζωραίων, ίσως διότι οι ναζωραίοι θέλουν να μας πείσουν ότι είναι οι ίδιοι και απαράλλαχτοι ναζωραίοι της ερήμου και της ακριδοφαγίας.

Με μια εκπληκτική αναίδεια και την αρωγή της δημοσιότητος του υποτελούς στο δόγμα τους ρωμέϊκου ψευδοκράτους, οι ναζωραίοι διαφημίζουν ένα νέο «θαύμα» στην προσφιλή κατηγορία της λειψανολατρίας. Κάποιος μοναχός που υποτίθεται θάφτηκε πριν 15 χρόνια, κατά την εκταφή βρέθηκε σε άφθαρτη από τον χρόνο κατάσταση!

Ως Έλληνες θρησκευτές κρίνοντες το συμβάν από αμερόληπτη επιστημονική σκοπιά δηλώνουμε ότι τα τεχνάσματα των ναζωραίων κληρικών ήταν γνωστά στους Αιγυπτίους που ταρίχευαν τους νεκρούς με χρήση ασηπτικών ουσιών, εδώ και 4.000 χρόνια! Η διατήρηση του σώματος των νεκρών με χρήση ειδικών χημικών ουσιών ήταν γνωστή και στους κομμουνιστές όταν βαλσάμωσαν το σώμα του Λένιν το «1924». Μήπως ο κομμουνιστής Λένιν και οι Αιγύπτιοι Φαραώ είναι χριστιανοί «άγιοι» επειδή τα σώματά τους έχουν διατηρηθεί σε καλή κατάσταση;    

Κατηγορούμε τους ναζωραίους κληρικούς για υλιστικές σκοπιμότητες με σκοπό την άντληση νέων δωρεών από τους εξαπατημένους πιστούς. Όμως θα επικεντρωθούμε στο χριστιανικό φαντασιακό, στην ναζωραϊκή σκέψη.

Θεολογικώς, ένα πτώμα είναι απλά ένα σώμα, και όχι άνθρωπος αφού μετά τον θάνατο η ψυχή του έχει αναχωρήσει. Ένα σώμα που για τις ανάγκες του βίου του κατανάλωσε από την φύση αέρα, νερό και τροφή σαφώς με τον θάνατο οφείλει να αποδώσει στην Μητέρα Γη όλα τα συστατικά για την διατήρησή της. Η αφθαρσία του σώματος αποσκοπεί σε ένα ακραίο εγωισμό. Αποτελεί άρνηση να ακολουθηθούν οι φυσικοί Nόμοι και ουσιαστικά καταλήγει στην προσωπολατρεία.

Πέραν τούτου, το γεγονός της διατηρήσεως ενός σώματος τί θα μπορούσε να διδάξει στον ήδη υλιστή ναζωραίο παρά την αναγωγή σε αξία του ίδιου του τομαριού του.

Ποιό το όφελος από ένα σώμα για τον ίδιο τον τεθνεώτα πέραν της μελλοντικής του χρήσεως; Θέλει ο εν λόγω μοναχός να το χρησιμοποιήσει στο μέλλον, ή το διατηρεί για μια μελλοντική ανάσταση νεκρών; Aν συμβαίνει το δεύτερο τότε θα έπρεπε αυτή η αφθαρσία να ήταν ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Ειδάλλως η προσδοκωμένη ανάσταση θα απαρτιζόταν από μια παρέα, όχι μεγαλύτερη από μία ποδοσφαιρική ομάδα σύμφωνα με ανάλογες περιπτώσεις που κατά καιρούς οι ναζωραίοι έχουν στο παρελθόν προβάλλει τόσο πεισματικώς.

Αν συμβαίνει όμως το πρώτο, και η αφθαρσία του νεκρού σώματος είναι θαύμα, τότε μια επιστροφή στην ζωή έστω και περιοδικώς όπως ο γνωστός πρίγκιπας Βλάντιτς των Καρπαθίων ο γνωστός μας Δράκουλας από το πατρώνυμο της οικογένειας του, θα ήταν ένα ακόμα μεγαλύτερο θαύμα.

Ο συνδυασμός των δύο αυτών χριστιανικών αντιλήψεων, αυτό της αφθαρσίας ενός νεκρού σώματος και του δόγματος της νεκραναστάσεως, δεν επιβεβαιώνει παρά μόνο ότι τα γνωστά αμερικάνικα έργα με τα ζόμπι, που οι ναζωραίοι παράγουν συνεχώς, είναι το χριστιανικό προσδοκώμενο! Ακόμη περισσότερο ο δράκουλας των Καρπαθίων αποτελεί το πρότυπο του «αγίου» για την σκέψη των ναζωραίων.

Ρωτάμε λοιπόν ευθέως τους ναζωραίους κληρικούς σε αυτόν τον Ιερό Τόπο των Αθανάτων Θεών, μήπως προσπαθούνε να πείσουν τους πιστούς των να λατρεύουν δράκουλες «αγίους» που θα βγαίνουν την νύχτα να καταδιώκουν απίστους;

Αν αυτό είναι το βαθύτερο νόημα της χριστιανικής «αγάπης», τότε γιατί δεν παραδέχονται δημοσίως ότι το Ον που λατρεύουν είναι ο σατανάς ενώ τα προβαλλόμενα πρόσωπα δεν είναι παρά οι κομπάρσοι στην σκευωρία των;

Μήπως τελικά θα μας αναγκάσουν να προμηθευτούμε ασημένιες σφαίρες, σκόρδα και σφήνες αν δεν προσχωρήσουμε στην πίστη του ελλαδικού δράκουλα;

Βησσαρίων

11η Λήγοντος μηνός Ελαφηβολιώνος, έτους 2782 μετά πρώτην Ολυμπιάδα