:: ::

                                    Αναρχία και δημοκρατία

Αναρχία ορίζεται η ιδεολογία που δεν ανέχεται καμιά μορφή εξουσίας. Αρχικά αυτός ο όρος φαίνεται ανώδυνος, στην πραγματικότητα όμως αντίκειται στους νόμους της φύσης, και υπονοεί μία χαώδη κατάσταση, στην οποία τα πάντα επιτρέπονται. Στη φύση δεν επιτρέπεται το χάος. Τα πάντα ρυθμίζονται αενάως από τους νόμους, τους φυσικούς νόμους οι οποίοι καθορίζουν την αλληλεπίδραση των όντων. Κάθε στοιχείο της φύσης είναι επιφορτισμένο με ορισμένη λειτουργία. Τα πάντα υπηρετούν τον φυσικό Νόμο. H αναρχία είναι αντίθετη προς την φυσική νομοτέλεια και τον κόσμο ευρύτερα.

Κάποιος θα μπορούσε να ισχυρισθεί πως η αναρχία είναι μια δικαιολογημένη πρακτική έναντι της εξουσίας η οποία πιθανόν να είναι διαφθαρμένη και να μην υπηρετεί το κοινωνικό σύνολο όπως πρέπει. Με αυτή την υπόθεση οι αναρχικοί είναι η αναγκαία εκείνη η ομάδα που συγκρούεται με την διεφθαρμένη εξουσία προς όφελος της κοινωνίας. Αναρχικοί με αυτήν την έννοια είμαστε και οι Έλληνες στην παρούσα κατάσταση καθώς είμαστε αντίθετη με την συγκεκριμένη εξουσία η οποία είναι διεφθαρμένη και δεν υπηρετεί το Έθνος.

Οι Έλληνες τίθενται υπέρ της ύπαρξης κράτους με την προϋπόθεση ό,τι υπηρετεί το Έθνος, αλλιώς αν δεν το υπηρετεί είναι επιτακτική η ανάγκη να χαθεί ή να αλλάξει. Στην ουσία όμως η αναρχία δεν εχθρεύεται την πιθανή διεφθαρμένη εξουσία, αλλά την εξουσία όποια κι αν είναι αυτή. Και αδιάφθορη να είναι η εξουσία και οι φορείς της, για την αναρχία παραμένει άσπονδος εχθρός. Ακόμη άσπονδος εχθρός της αναρχίας είναι η ευνομούμενη Πολιτεία, στην οποία η αναρχία βλέπει έναν δήθεν «ολοκληρωτισμό» ο οποίος απορρέει από την ύπαρξη και την υφή των Νόμων.

Αν ο νόμος επιθυμεί την ομαλή λειτουργία της Πολιτείας, και την ειρηνική συμβίωση των πολιτών, η αναρχία επιθυμεί τα αντίθετα, δηλαδή την αταξική κοινωνία, την κοινωνία χωρίς νόμους και ηθικές επιταγές, η οποία φυσικά τείνει να ομοιάζει με το χάος.

 Ας πάμε στην σχέση δημοκρατίας και αναρχίας. Δημοκρατία είναι η επικράτηση του όχλου. Ενώ η δημοκρατία δεν ενδιαφέρεται για το κοινωνικό σύνολο και το αφήνει στο έλεος των δημαγωγών, η αναρχία ενδιαφέρεται και αγωνίζεται να το στρέψει προς την παρακμή, την σήψη και στον αφανισμό αξιών και ιδανικών. Η δημοκρατία και η αναρχία έχουν κοινούς στόχους, όπως η ασυδοσία και το χάος. Πετυχαίνουν τα ίδια ακριβώς αποτελέσματα, την απογύμνωση του ατόμου από κάθε ηθική αξία, και ιδανικό. Η δημοκρατία ως απλό σύστημα διακυβερνήσεως και τίποτα παραπάνω δεν κατευθύνει την κοινωνία πουθενά, αφήνει την δημιουργία ήθους και αξιών στον όχλο και την μάζα.

Η αναρχία όμως δεν μένει παθητική όσον αφορά την μεταλαμπάδευση αξιών, όπως η δημοκρατία, αλλά ενεργεί προς την διάβρωση της ψυχής του ατόμου από αντικοινωνικά αισθήματα, και το καθιστά ένα ον που μπορεί να κάνει ό,τι θέλει χωρίς κάποιο τίμημα. Απορρίπτει το κοινωνικό σύνολο και ο άνθρωπος αποκτά τρόπο σκέψεως εντελώς ωφελιμιστικό και ατομικιστικό.

Η αναρχία αγωνίζεται υπέρ της ηθικής εξαχρείωσης του ατόμου, για να το φέρει έξω από το κοινωνικό σύνολο και να το διαπλάσει όπως εκείνη θέλει. Η σχέση δημοκρατίας και αναρχίας είναι αδελφική. Και οι δύο έχουν κοινό στόχο, αλλά ως ιδεολογίες έχουν διαφορετικό μεν, παρόμοιο δε τρόπο δράσης. Η δημοκρατία μένει αμέτοχη στην ηθική διάπλαση του ατόμου και δεν του εμφυσά καμιά αξία, ενώ η αναρχία ενεργεί και εκριζώνει κάθε ηθική καταβολή, και έμφυτα συναισθήματα όπως ο πατριωτισμός, η θυσία για το κοινό καλό, και το προτρέπει προς την περιφρόνηση της κοινωνίας, και ακόμη στην ίδια την εγκληματικότητα.

Ενδιαφέρον όμως είναι να ανατρέξουμε στα γεγονότα που έγιναν, με αφορμή το θάνατο ανηλίκου, ως την αντιπροσωπευτικότερη εφαρμογή της θεωρίας της αναρχίας, και πανηγυρικής επιβεβαίωσης του ορισμού της που επιθυμεί μια ζούγκλα χωρίς νόμους.

Με αφορμή τον θάνατο ενός ατόμου, ενεργοποιήθηκαν οι παρακρατικές οργανώσεις, τα διάφορα αναρχοειδή, τα παραρτήματα των κέντρων διεθνιστικής δράσης, οι ακραίες ομάδες αντιεξουσιαστών, μαζί με αλλοδαπούς εγκληματίες που είχαν παρεισφρήσει, και άλλα αντικοινωνικά στοιχεία για να διαλύσουν, να καταστρέψουν, να ρημάξουν, να βανδαλίσουν, να κάψουν ολόκληρες πόλεις. Δεν δίστασαν ακόμη να βάλουν φωτιά σε κτήρια με αποτέλεσμα να εγκλωβιστούν πολίτες και να κινδυνεύσουν.

Σχολές και πανεπιστήμια παραδόθηκαν στις φλόγες, με το εσωτερικό τους να είναι συντρίμμια θυμίζοντας επέλαση βαρβάρων. Πράγματι στο όνομα της δημοκρατίας που επικαλούνται καταστρέφουν πανεπιστήμια, δηλαδή τόπους διακίνησης ιδεών. Στο όνομα της δημοκρατίας έκαψαν αυτοκίνητα πολιτών, διέλυσαν καταστήματα ιδιωτών, βανδάλισαν ό,τι εύρισκαν μπροστά τους. Οι πόλεις είχαν παραδοθεί στις φλόγες. Η λαίλαπα της καταστροφής κυρίευσε την Ελλάδα. Όπως επεσήμαναν ορισμένοι ειδικοί, αυτούς τους εγκληματίες που δηλώνουν αναρχικοί τους διακατέχει καταστροφική μανία. Ρήμαζαν την περιουσία αθώων πολιτών. Στο πέρασμα τους κάθε έννοια σεβασμού, αγάπης, και ελευθερίας έχανε την σημασία της. Το λυπηρό όμως είναι ότι η αναρχία μέσω προπαγάνδας, ελκύει ανηλίκους, και εφήβους, οι οποίοι εγκλωβισμένοι στην απραξία τους, αναζητούν τρόπους επανάστασης. Το αποτέλεσμα είναι να ακολουθούν διάφορα αντικοινωνικά στοιχεία προς εκπλήρωση της ανάγκης για επανάσταση.

Βέβαια είναι αναγκαίο να λεχθεί πως τα αναρχοειδή αποτελούν όργανα του συστήματος, που επιθυμεί την απεμπόληση αξιών, και την παρακμή της κοινωνία και του Έθνους. Είναι πιόνια που υπακούουν στις εντολές της παγκοσμιοποίησης. Είναι γνωστό πως τα ηγετικά στελέχη τέτοιων παρακρατικών οργανώσεων και τα κινήματα τους χρηματοδοτούνται από τον διεθνή σιωνισμό, ο οποίος είναι υπεύθυνος για την λεγόμενη Νέα Τάξη Πραγμάτων. Τα αναρχοειδή επιθυμούν να επιβάλλουν σκοταδιστικές μεθόδους, οι οποίες υπηρετούν ξένα κέντρα που δρουν ανθελληνικά, και υπηρετούν συμφέροντα που εναντιώνονται στο εθνικό και κοινωνικό συμφέρον.

Σημαντικό είναι να ληφθεί υπόψη πως όλες αυτές οι καταστροφές που προκάλεσαν τα αναρχοειδή έγιναν σε δημοκρατικό πολίτευμα. Ορισμένοι λένε πως εκμεταλλεύτηκαν την δημοκρατία για να επιβάλλουν το σκοτάδι της αναρχίας και να καταστρέψουν. Αυτό αποτελεί μια απεγνωσμένη δικαιολογία κάποιων δημοκρατών. Η ίδια η δημοκρατία εμπεριέχει μέσα της την αναρχία. Η δημοκρατία είναι το «νόμιμο» προσωπείο της αναρχίας. Στο όνομα της δημοκρατίας επιχειρούνται αναρχικές πρακτικές. Η δημοκρατία δικαιολογεί κάθε ενέργεια είτε είναι θεμιτή, είτε αφορά βανδαλισμούς και καταστροφές περιουσιών.

Από την άλλη μεριά οι πολιτικάντηδες παρακολουθούν αμέριμνοι τις εξελίξεις. Στη δημοκρατία ουδείς είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του. Τα εγκλήματα συγκεκριμένων ατόμων τα απορροφά ο όχλος. Η απόδοση ευθυνών είναι δύσκολο έως απίθανο.

 Τέλος είναι φανερό πως στις μέρες μας η δημοκρατία τους έδειξε το αληθινό της πρόσωπο. Αν κάποιοι αναρωτηθούν ποιό είναι αυτό, ας θυμηθούν τί παρακολούθησαν στις τηλεοράσεις και ενδεχομένως από κοντά. Πράγματι η δημοκρατία τους είναι η πυρπόληση καταστημάτων, και αυτοκινήτων, η ρίψη εκρηκτικών υλών, ο βανδαλισμός, η καταστροφή και γενικότερα η αποσύνθεση της κοινωνίας. Για άλλη μια φορά η δημοκρατία τους αποδύθηκε το ψεύτικο προσωπείο της, και μας έδειξε τί ακριβώς είναι, και ποιούς προστατεύει.

Η σήψη και η κοινωνική αποτελμάτωση είναι απόδειξη της ανικανότητας της δημοκρατίας η οποία οδηγεί σε νοσογόνα κατάσταση. Αναρχία προκαλεί η δημοκρατία επειδή ακριβώς δικαιολογεί κάθε απάνθρωπη πρακτική όπως η διάλυση κάθε έννοιας νομιμότητας που ζήσαμε.

Θαλής ο Μιλήσιος

9η Μεσούντος μηνός Ποσειδεώνος, έτους 2784 μετά πρώτην Ολυμπιάδα

Σχόλιο εκ της συντάξεως:

Είναι λυπηρό να αναμασώνται οι προπαγανδιστικές πομφόλυγες των ναζωραίων και των ισλαμιστών για την «Νέα Τάξη Πραγμάτων» και την δήθεν παγκόσμια κυριαρχία του σιωνισμού.

Αν μελετήσει κάποιος ξένα συγγράμματα και ξένες ιστοσελίδες, θα διαπιστώσει ότι τα τελευταία 20 χρόνια τρεις εθνότητες αποκτούν παγκόσμια ισχύ: οι κινέζοι, οι άραβες και οι ινδοί. Επιπροσθέτως αν μελετήσει κάποιος έντυπα εβραϊκών οργανώσεων, θα διαπιστώσει ότι οι εβραϊκές κοινότητες της Δύσεως υποφέρουν από μεικτούς γάμους που καταστρέφουν την εθνική τους συνοχή και υπογεννητικότητα που έχει μειώσει κατά 50% την ζωτικότητα των εβραϊκών κοινοτήτων στον Δυτικό κόσμο.

Σε ό,τι αφορά την δήθεν υπερδύναμη των εβραίων στον τραπεζικό και οικονομικό τομέα, είναι γνωστό ότι οι μεγαλύτεροι μέτοχοι σε τράπεζες στον κόσμο είναι ασιάτες και άραβες, και όχι εβραίοι. Αποτελεί ασύγγνωστο αμέλεια το να παραβλέπει κάποιος την διαρκώς αυξανομένη παγκόσμια ισχύ του κινεζικού και αραβικού ιμπεριαλισμού, και συγχρόνως να διογκώνει την διαρκώς μειουμένη ισχύ των εβραίων.

Επιπλέον μέσα στο κράτος του Ισραήλ αρκετοί εβραίοι διανοούμενοι μιλούν για μετα-σιωνιστικό κράτος, δηλαδή ζητούν ο εβραϊκός εθνικισμός να σταματήσει να είναι η επίσημη ιδεολογία του Ισραήλ και να απο-εβραιοποιηθεί το ισραηλινό κράτος. Αρκετοί σιωνιστές διαπιστώνουν σημαντική υποχώρηση του σιωνισμού ως κυριάρχου ιδεολογίας μεταξύ της εβραϊκής νεολαίας.

Συνεπώς καλό θα ήταν να μην αποδίδωνται στους εβραίους δυνάμεις που δεν κατέχουν, διότι έτσι δημιουργούνται αυτοεκπληρούμενες προφητείες.

Όσοι εκτοξεύουν κατηγορίες κατά εβραίων για πραγματικές ή φανταστικές παγκόσμιες συνωμοσίες, δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να προδίδουν την δική τους αδυναμία για κατοχή εξουσίας.

Αντιθέτως θα ήταν πολύ ευτυχές να κατηγορούσαν οι εβραίοι τους Έλληνες και τον Ελληνισμό για παγκόσμιες συνωμοσίες, για έλεγχο του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος κλπ, κλπ. Θα μας δημιουργούσαν αυτοεκπληρούμενες προφητείες. Οι Έλληνες θα άκουγαν αυτές τις κατηγορίες και θα κατανοούσαν ότι το έθνος τους είναι προορισμένο για παγκόσμια κυριαρχία, και θα έκαναν πραγματικότητα τις εβραϊκές φημολογίες.

Αν παρ’ όλα αυτά υπάρχουν «σιωνιστικοί» δάκτυλοι πίσω από τα πρόσφατα γεγονότα, αυτό δεν αποδεικνύει την δύναμη του σιωνισμού αλλά την αδυναμία του Ελληνισμού.