:: ::

Ένας Έλληνας και ένας ναζωραίος προσπαθούν να διαβούν το ποτάμι

Κάποτε ένας ναζωραίος στεκόταν στην μία όχθη ενός ποταμού και ήθελε να περάσει απέναντι. Επειδή δεν γνώριζε κολύμβηση, ζήτησε από έναν Έλληνα που έτυχε να βρίσκεται παραδίπλα, να τον κουβαλήσει στην πλάτη του και να τον περάσει απέναντι.

«Είσαι τρελλός;», του απάντησε ο Έλληνας. «Αν σε κουβαλήσω στην πλάτη μου, θα με μαχαιρώσεις καθώς θα κολυμπώ, και θα πνιγώ στο ποτάμι. Οι Ιεροφάντες μάς έχουν διδάξει να μην σας έχουμε εμπιστοσύνη».

«Μα αγαπητέ μου Έλληνα, τί πράγματα είναι αυτά που λες τώρα! Με προσβάλλεις. Πρώτα απ’ όλα αν σε μαχαιρώσω, θα πνιγείς εσύ, και μαζί σου θα πνιγώ και εγώ. Γιατί λοιπόν να σου κάνω τέτοιο κακό;», είπε ο ναζωραίος χαμογελώντας πονηρά.

Ο Έλληνας δεν ήθελε να παραβεί τις εντολές των Ιεροφαντών, αλλά εκεί γύρω ευρισκόντουσαν κάποιοι δήθεν ανθρωπιστές που πίεζαν τον Έλληνα να κάνει μία καλή πράξη και να παρακούσει τους Ιεροφάντες.

«Εντάξει», είπε ο Έλληνας αισθανόμενος κοινωνική πίεση, «ανέβα στην πλάτη μου να σε μεταφέρω απέναντι».

Ο ναζωραίος ανέβηκε στην πλάτη του Έλληνος και άρχισαν να διασχίζουν το ποτάμι, αλλά μόλις έφθασαν στο μέσον του ποταμού το δολοφονικό ένστικτο του ναζωραίου έγινε πολύ ισχυρό. Ο ναζωραίος βγάζει ένα στιλέτο από την τσέπη του και το καρφώνει στην πλάτη του Έλληνος.

Καθώς η πληγή του Έλληνος αιμορραγούσε ακατάσχετα, και καθώς και οι δύο άρχισαν να βυθίζωνται προς τον πάτο του ποταμού, ρώτησε τον ναζωραίο:

«Γιατί το έκανες; Είπες ότι δεν θα με μαχαίρωνες πισώπλατα διότι και οι δύο θα πνιγόμασταν. Ορίστε τώρα, θα πνιγούμε και οι δύο. Πού είναι η λογική σε αυτή σου την πράξη;».

Και ο ναζωραίος απάντησε, «Μα αγαπητέ μου Έλληνα, δεν έχει σχέση με την λογική αυτό που έκανα. Δεν είναι δικό μου λάθος, έτσι είναι η φύση μου».

Ένας Ιεροφάντης έτυχε να περνά από εκείνο το σημείο μαζί με τους μαθητές του. Βλέποντας το περιστατικό είπε στους μαθητές του:

«Υπάρχουν ωρισμένα πλάσματα που όσο καλό τους κάνεις, τόσο περισσότερο εξαγριώνονται και σου κάνουν μεγαλύτερο κακό. Η φύση τους είναι τέτοια που η καλωσύνη προς αυτά έχει άκρως αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που προσδοκούμε. Αλλοίμονο σε όποιον λησμονεί την κακία των ναζωραίων. Αλλοίμονο σε όποιον πιστεύει περισσότερο αυτά που του λένε τα αυτιά του, από αυτά που του λένε τα μάτια του. Ο πνιγμένος Αδελφός μας ήξερε ποιόν κουβαλούσε στην πλάτη του, τον είχαμε προειδοποιήσει. Ο θάνατός του θα παραμείνει ως ζωντανό παράδειγμα προς τους άλλους Έλληνες για να μην εμπιστεύωνται τους ναζωραίους, και να απεχθάνωνται τους μισέλληνες που παριστάνουν τους ανθρωπιστές».