:: ::

                               Ο Δημοσιογράφος!

«Στην αρχή γεννήθηκε το Χάος, κι έπειτα η πλατύστηθη Γαία παντοτινός και ασφαλής τόπος των Αθανάτων που εξουσιάζουν τις χιονισμένες κορφές του Ολύμπου και τα σκοτεινά Τάρταρα στα βάθη της γης με τους πλατείς δρόμους. Μετά ο Δημοσιογράφος, που είναι ο ωραιότερος και σοφότερος ανάμεσα στους Αθάνατους Θεούς, που λύνει τα μέλη όλων των Θεών και των ανθρώπων και δαμάζει στα στήθια την καρδιά και τον νου.

Εκείνος είναι η κορωνίδα της Δημιουργίας, ο Υπέρτατος Κριτής των Πάντων θνητών τε και Αθανάτων. Κατέχει την Γνώση στην ολότητά της. Το νου του δεν τον θολώνουν η αμφιβολία και η άγνοια που τυραννούν τους απλούς θνητούς. Η ίδια η Γαία του χάρισε Γνώμη ακλόνητη, απόσταγμα συμπαντικής Αλήθειας.

Λέγεται ότι την μέρα που γεννήθηκε, τρόμος κατέλαβε τους απανταχού σοφούς. Συγκλονισμένοι από το κάλλος και την Σοφία του, προσκύνησαν το θείο βρέφος και απέθεσαν στα πόδια του το δικαίωμα του λόγου.

Μόνον Εκείνος θα είχε πια την ελευθερία να μιλά, μόνον Εκείνος μπορεί να κατέχει την Γνώση και να εκφέρει άποψη. Από τότε οι θνητοί προσκυνούν τον Δημοσιογράφο και περιμένουν από τα χείλη του να ακούσουν την αλήθεια!»

Απόσπασμα από την Θεογονία του Ησιόδου 

Το παραπάνω απόσπασμα της Ησιόδειας Θεογονίας αποκαλύπτει την ιερή καταγωγή του Δημοσιογράφου. Προικισμένος με θεία χάρη από την αρχή του χρόνου, αποτελεί δώρο εκ Θεού για τις ανθρώπινες κοινωνίες. Μάλιστα, με την έλευση του χριστιανισμού, ο Θεός για να ανταμείψει τον άνθρωπο, που πολύ αγάπησε, φρόντισε να πληθύνει τον Δημοσιογράφο δημιουργώντας πολλαπλές εκφάνσεις της υπάρξεώς του. Πρόκειται για εκφάνσεις της ίδιας ιερής αρχικής οντότητος, τις οποίες καλούμε σήμερα «οι Δημοσιογράφοι»!

Ποιος από εμάς δεν έχει θαυμάσει το εύρος των γνώσεων που έχει κάθε Δημοσιογράφος. Εμβριθής αναλυτής επί παντός θέματος, έχει την αυτοπεποίθηση και τις βάσεις να κρίνει και να κατακεραυνώσει κάθε ασήμαντο θνητό, που νόμιζε ότι η μελέτη ή η εμπειρία μπορούσαν να τον καταστήσουν ισάξιο της θείας χάριτος που Εκείνος κατέχει.

Οι Δημοσιογράφοι είναι στις κοινωνίες των ανθρώπων σαν τα λαμπρά αστέρια σε σκοτεινό γαλαξία. Η ακτινοβολούσα μεγαλοπρέπεια τους θαμπώνει κάθε έναν από εμάς που τους παρακολουθούμε να μιλούν, να αναλύουν και να δίνουν κατευθύνσεις σε θέματα οικονομίας, πολιτικής, διπλωματίας, διεθνών σχέσεων, ιστορίας, θεολογίας, νομικής, πυρόσβεσης, αστρολογίας, καλλιτεχνικών, θεάτρου, αστυνόμευσης, ιατρικής, ψυχολογίας, αστρονομίας, φυσικής, χημείας, μηχανολογίας, παραψυχολογίας, μεταφυσικής, τεχνολογίας, αποκρυφισμού, ουφολογίας, κουτσομπολιού, ξεκατινιάσματος και άλλων ων ουκ έστι αριθμός!

Θαυμάζουμε πως ο κάθε ένας από αυτούς είναι σε θέση να κατέχει και να χειρίζεται με άνεση όλα αυτά τα θέματα. Και οικτίρουμε τον εαυτό μας, που όσο και να προσπαθήσουμε δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε καλά ούτε σε δύο ή τρία από τα θέματα αυτά!

Είναι τόση η γνώση που κατέχουν, ώστε ποτέ στην καταγεγραμμένη ανθρώπινη ιστορία να μην υπάρχει αναφορά ούτε σε μία περίπτωση, στην οποία ένας από αυτούς να χρησιμοποίησε τις λέξεις «δεν ξέρω!».

Μάλιστα, επιστήμονες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η έννοια της άγνοιας δεν υπάρχει στο λεξιλόγιό τους, κατά τον ίδιο τρόπο που δεν υπάρχει στο ελληνικό λεξιλόγιο λέξη για τις μορφές ζωής που απαντώνται στο πλανητικό σύστημα του Σειρίου! Δεν μπορείς να ονομάσεις κάτι που δεν έχεις γνωρίσει, και οι Δημοσιογράφοι δεν έχουν βιώσει ποτέ την άγνοια.

Οι άνθρωποι κτίζουν ναούς σε αυτούς τους Μύστες της Παντογνωσίας. Ναούς στους οποίους καταθέτουν ως προσφορά την λογική και την ευαισθησία τους, τον κοινό νου και την ελευθερία της σκέψης τους. Προσφορά ελάχιστη μπροστά στο θεάρεστο έργο που επιτελούν οι Δημοσιογράφοι.

Έρμαια του θαυμασμού για τα Υπέρτατα αυτά Όντα, με την υπεράνθρωπη νόηση, οι θνητοί ξεχνούν πώς ολοκληρώνεται στον Ησίοδο η αναφορά στον Δημοσιογράφο. Γιατί το απόσπασμα συνεχίζει με τα εξής λόγια:

«Από τον Δημοσιογράφο ακόμη δημιουργήθηκαν το Έρεβος κι η Μαύρη Νύχτα».

Αγνώστου «πατρός»

9η Μεσούντος μηνός Ποσειδεώνος, έτους 2784 μετά πρώτην Ολυμπιάδα