:: ::

«Δεν έχουμε τίποτε εναντίον του απλού χριστιανού», η δήλωση-ομολογία των ραγιάδων

Πότε θα σταματήσουν ωρισμένοι Έλληνες να υποτιμούν την νοημοσύνη τους; Πότε θα σταματήσουν να καθυβρίζουν τους Προγόνους μας; Πότε θα σταματήσουν να ντροπιάζουν τον εαυτό τους και τα πιστεύω τους; Πότε επιτέλους θα απογαλακτισθούν ιδεολογικώς από τον κατακτητή;

Όταν ακούμε την φράση «εμείς οι Έλληνες δεν έχουμε τίποτε εναντίον των απλών χριστιανών, μόνον εναντίον των φανατικών παπάδων», τότε γνωρίζουμε ότι η ηττοπάθεια εκλογικεύεται σε τρόπο καλής συμπεριφοράς.

Φυσικά και είναι εχθρός μας ο απλός χριστιανός. Διότι δεν αλλάζει συμπεριφορά. Αναπαράγει και υποστηρίζει μία μισελληνική ιδεολογία, έστω και ακουσίως. Αλλιώς είναι σαν να λέμε ότι «δεν μας πειράζει ο απλός Τούρκος έποικος στην Κύπρο, εμείς εχθρευόμαστε μόνον τους φανατικούς Τούρκους». Μία τέτοια δήλωση αποτελεί προδοσία του Έθνους. 

Αν λέμε ότι δεν μας πειράζει ο απλός χριστιανός, σημαίνει ότι ευνουχίζουμε τα εξουσιαστικά μας ένστικτα. Σημαίνει ότι δεν έχουμε εγωιστικά μιμήδια. Ότι δεν θέλουμε να επικρατήσουμε έναντι των κατακτητών. Σημαίνει ότι δεν θέλουμε να καταλάβουμε όλο τον πολιτιστικό χώρο που μας ανήκει.

Όποιος Έλλην χρησιμοποιεί την φράση, «οι απλοί χριστιανοί δεν μας φταίνει σε τίποτε» καταργεί καθε έννοια ανταγωνισμού για την απόκτηση πιστών. Καταργεί  κάθε έννοια φιλελληνικού προσηλυτισμού. Καταργεί κάθε έννοια πολέμου προς τον κατακτητή. Καταργεί κάθε έννοια συγκρούσεως με τον κατακτητή.

Η φράση «ο απλός χριστιανός δεν μας φταίει σε τίποτε» αποδεικνύει την αμάθεια και την έλλειψη Ελληνικής Παιδείας όσων την εκστομίζουν. Το Θουκυδίδειο «καλώς γνώναι τον εχθρόν» ελησμονήθη από ωρισμένους Έλληνες. Ας αναρωτηθούν: ο χριστιανός εχθρός, είτε φανατικός παπάς είτε απλός χριστιανός, είπε ποτέ το ίδιο πράγμα για τους Έλληνες; Δηλαδή, «εμείς οι χριστιανοί δεν έχουμε τίποτε με τους απλούς Έλληνες, μόνον με τους φανατικούς Ιεροφάντες και Φιλοσόφους»;

Έτσι είπαν οι χριστιανοί του βυζαντίου; «Δεν έχουμε τίποτε εναντίον των απλών Ελλήνων»; Τότε γιατί γενοκτόνησαν εκατομμύρια απλών Ελλήνων οι χριστιανοί στην διάρκεια του βυζαντίου; Ή μήπως θα αποδεχθούμε το γελοίο επιχείρημα των ελληνοχριστιανικών καθαρμάτων ότι τάχα, αυτά τα εγκλήματα τα διέπραξαν κάποιοι βυζαντινοί αυτοκράτορες, αλλά δεν φταίει σε τίποτε ο χριστιανισμός και οι απλοί χριστιανοί;

Μα δεν καταλαβαίνουν επιτέλους ωρισμένοι ηττοπαθείς Έλληνες ότι με το να εκστομίζουν την φράση «δεν μας φταίνε σε τίποτε οι απλοί χριστιανοί», είναι σαν να αποδέχωνται ότι τις σφαγές στο βυζάντιο δεν τις έκαναν οι χριστιανοί αλλά κάποιοι κακοί αυτοκράτορες.

Οι σφαγές στο βυζάντιο έγιναν από τους χριστιανούς. Και δεν υπάρχουν καλοί και κακοί χριστιανοί. Υπάρχουν χριστιανοί εχθροί.

Αν ο απλός χριστιανός ακούει από Ελληνικά χείλη, ότι δεν έχουμε τίποτε εναντίον του, τότε γιατί να αλλάξει το θρήσκευμα και την συμπεριφορά του; Δεν θα αισθάνεται ένοχος, δεν θα αισθάνεται αποστάτης και προδότης του Ελληνικού Έθνους.

Ενώ οι Έλληνες στο θρήσκευμα ωρύονται ότι η Ελληνική Θρησκεία δεν εμπεριέχει την έννοια της αφέσεως αμαρτιών, εν τούτοις όταν έρχεται η στιγμή να κρίνουν τον απλό χριστιανό, αμέσως του χορηγούν άφεση αμαρτιών: «Δεν μας φταίει σε τίποτε ο απλός χριστιανός», επαναλαμβάνουν οι χριστιανόπληκτοι Έλληνες «Εθνικοί». Ορίστε!, παρέχουν άφεση αμαρτιών στον κατακτητή!!!

Αλλά ωσαν να μην έφθανε η άφεση αμαρτιών που χορηγούν στους χριστιανούς, συνεχίζουν απτόητοι: «Θα τους αλλάξουμε δια της παιδείας, όχι δια της βίας». Να που αποκτήσαμε και φιλοσοφούντες Έλληνες στο θρήσκευμα. Ανιστόρητους μεν, φιλοσοφούντας δε. Η ιστορία έχει διδάξει ότι για να αλλάξει ο χριστιανός πρέπει να αλλάξει ο χριστιανισμός. Πώς θα αλλάξει ο χριστιανισμός δια της παιδείας αφού βασική αρχή του χριστιανισμού είναι η απέχθεια προς την Ελληνική Παιδεία;

Και έστω ότι ένα ποσοστό χριστιανών, αλλάζει δια της παιδείας. Ας πούμε το 50%. Το άλλο 50% αρνείται να αλλάξει συμπεριφορά. Τότε τί κάνουμε; Τους αφήνουμε να βυσοδομούν κατά του Ελληνισμού; Γιατί; Επειδή κάποιοι εναγείς Έλληνες δηλώνουν «δεν μας φταίνε σε τίποτε οι απλοί χριστιανοί»;

Για να υπάρχουν χριστιανοί στην Ελληνική κοινωνία φταίνε πρώτα απ’ όλα όσοι δίνουν άφεση αμαρτιών στους απλούς χριστιανούς. Ο απλός χριστιανός πρέπει να διδάσκεται ότι η στάση του είναι εγκληματική, μισανθρωπική, ανθελληνική. Και ως τέτοια είναι ποινικώς κολάσιμη. Αν ένας συμπολίτης μας εγκληματεί οφείλουμε να τον πειθαναγκάσουμε να απέχει από το να μολύνει την υπόλοιπη κοινωνία. Αλλιώς είμαστε συνυπεύθυνοι για τα εγκλήματα που διαπράττει.

Ας το συνειδητοποιήσουν οι ηττοπαθείς Έλληνες που εκστομίζουν την ανοησία «δεν μας φταίει σε τίποτε ο απλός χριστιανός». Ας συνειδητοποιήσουν ότι είναι συνυπεύθυνοι για τα εγκλήματα που διαπράττει ο απλός χριστιανός εις βάρος του Ελληνισμού.

Ας αλλάξουμε για μία στιγμή πεδίο αναλύσεως. Είναι δυνατόν να λέει κάποιος ότι «δεν έχουμε τίποτε εναντίον των στρατιωτών του εχθρού, μόνον με τους στρατηγούς»; Δηλαδή όταν μας επιτίθεται ένας ξένος στρατός εμείς δεν θα πολεμούμε τους στρατιώτες παρά μόνον τους αξιωματικούς; Ποιός ανόητος Έλλην θα εξέδιδε τέτοια εντολή;

Άρα επί γερμανικής κατοχής, κακώς σκοτώναμε στρατιώτες του εχθρού, έπρεπε να σκοτώνουμε μόνον τους στρατηγούς των ναζί. Τους απλούς ναζί έπρεπε να τους αφήνουμε ανέπαφους, και να προσπαθούμε να τους αλλάξουμε την συμπεριφορά δια της ...παιδείας.

Ας αλλάξουμε ξανά πεδίο αναλύσεως. Σήμερα, τα κομματικά μέλη του Πασόκ είναι εχθροί του Ελληνικού Έθνους ναι ή όχι; ή μόνον ο Παπανδρέου πρέπει να δικαστεί και να τιμωρηθεί ως προδότης; Μήπως οι ηττοπαθείς Έλληνες θα πούν και εδώ ότι «δεν μας φταίει σε τίποτε το απλό κομματικό μέλος του Πασοκ»; Μήπως θα μας πούν «φταίνε μόνον οι υψηλά ιστάμενοι του Πασοκ, τα κατώτερα μέλη του κόμματος δεν μας φταίνε σε τίποτε»;

Μόνον ένας προδότης θα εκστόμιζε τέτοια φράση. Σήμερα, όλα τα κομματικά μέλη του Πασοκ, εφόσον δεν παραιτούνται, είναι συνυπεύθυνα για τα εγκλήματα εις βάρος της Πατρίδος που διαπράττει ο Γιώργος Παπανδρέου. Και πρέπει να έχουν την μοίρα του προδότου.

Όταν κάποιος λέει «δεν φταίει το απλό μέλος του Πασοκ», είναι σαν να αποποινικοποιεί την πασοκική προδοσία. Σαν να λέει ότι δεν τρέχει κάτι αν ένας δικός μας φίλος ή συγγενής συνεχίζει να υποστηρίζει τον Παπανδρέου.

Αν ένας συγγενής μας σήμερα υποστηρίζει τον Παπανδρέου είναι εχθρός του Έθνους; ναι ή όχι; Είναι συνυπεύθυνος για τα εγκλήματα που διαπράττει ο Παπανδρέου; Ναί ή όχι; Εμείς απαντούμε ναι. Οι ηττοπαθείς και οι προδότες απαντούν όχι.  

Αλλάζουμε πάλι το πεδίο αναλύσεως. Η Ελληνική Θρησκεία απαιτεί από τους Έλληνες αφοσίωση στους Πατρώους Θεούς. Δεν είναι ζήτημα “life style” η αφοσίωση στους Θεούς. Είναι ζήτημα εθνικής ταυτότητος. Αν δηλώνουμε ότι ο απλός χριστιανός δεν μας φταίει σε τίποτε, είναι σαν να δηλώνουμε ότι όποιος προδίδει το Έθνος δεν μας φταίει σε τίποτε. Ώστε ο απλός προδότης δεν μας φταίει σε τίποτε;;;

Ανήκουμε στους Πατρώους Θεούς, ως έθνος, ως άτομα, ως λαός. Δεν έχουμε το δικαίωμα να Τους αρνούμαστε. 

Η Ελληνική Θρησκεία έχει Ιερούς Κανόνες και απαιτεί από τους πιστούς να αλλάξουν τον τρόπο ζωής και συμπεριφοράς τους. Σε όλα τα ζητήματα. Αν εμείς οι Έλληνες διαδίδουμε ότι δεν μας πειράζει η συμπεριφορά του απλού χριστιανού αλλά μας απασχολεί μόνον ο παπάς, εξευτελίζουμε τα Ιερά μας Δόγματα.

Για αυτό παρατηρείται το θλιβερό φαινόμενο Έλληνες στο θρήσκευμα, για οικονομικούς ή ερωτικούς λόγους να προσηλυτίζονται στην αίρεση των ναζωραίων.

Αν έχουμε τέτοια αφελή άποψη για τον απλό χριστιανό, αυτό σημαίνει ότι αν προσελκυσθεί στην Ελληνική Θρησκεία, δεν θα απαιτήσουμε ολοκληρωτική αλλαγή στον τρόπο ζωής του. Όμως κάτι τέτοιο θα σήμαινε μία εφήμερη και επιφανειακή αλλαγή θρησκεύματος. Στην δεύτερη ή στην τρίτη γενεά Ελλήνων, ο απόγονός του θα αλλαξοπιστήσει, διότι εμείς δεν εμφυσούμε την υποχρεωτική αφοσίωση στην Ελληνική Παράδοση.

Όποιος δηλώνει ανοήτως ότι «δεν έχουμε τίποτε εναντίον του απλού χριστιανού», υποδηλώνει ότι δεν θεωρεί τον χριστιανισμό ανταγωνιστή στην ιδεολογική μας επέκταση και επιβίωση.

Τέλος, κάτω από αυτή την αισχρή στάση και φράση κρύβεται η επιθυμία ωρισμένων Ελλήνων να μην θέσουν εκτός νόμου τον χριστιανισμό. Όταν λένε, «δεν με πειράζει ο απλός χριστιανός», ένα πράγμα έχουν στον νού τους: «δεν με πειράζει ο χριστιανισμός».

A.K.

5η Ισταμένου μηνός Πυανεψιώνος, έτους 2786 μετά πρώτην Ολυμπιάδα