:: ::

         Η απατηλή φρασεολογία της κατοχικής συμμορίας

Ενώ ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου δηλώνει ότι είναι ανεύθυνο να λέμε «δεν πληρώνουμε το χρέος μας», την ίδια στιγμή η κατοχική κυβέρνηση κάνει πράξη το «δεν πληρώνω προμηθευτές, μισθωτούς και συνταξιούχους».

Ή τους πληρώνω με «κούρεμα».

Η κατοχική συμμορία δεν αποδέχεται αναδιάρθρωση του εξωτερικού χρέους, αλλά απαιτεί αναδιάρθρωση του εσωτερικού χρέους. Του χρέους της προς τους μισθωτούς, προμηθευτές και συνταξιούχους. Την εσωτερική αναδιάρθρωση χρέους ξεδιάντροπα την βαπτίζει «μέτρα λιτότητας».

Επιπλέον ισχυρίζεται ότι κατέφυγε στο Μνημόνιο επειδή έσωσε την Ελλάδα από παύση πληρωμών, και ότι θα ήταν καταστροφή να κάνει η Ελλάδα παύση πληρωμών.

Οι ελληνόφωνοι γκαουλάιτερς παρουσιάζουν την παύση εξωτερικών πληρωμών ως πανωλεθρία. Αλλά η παύση πληρωμών είναι θεσμοθετημένη στον πτωχευτικό κώδικα όλων των χωρών. Από την αρχή της οικονομικής κρίσεως χιλιάδες εταιρείες στο εξωτερικό και το εσωτερικό έχουν κάνει αιτήσεις υπαγωγής σε συγκεκριμένα άρθρα του πτωχευτικού κώδικος για να προστατευθούν από τους δανειστές τους. Χωρίς να μιλά κανείς για βιβλική καταστροφή.

Με το ίδιο μένος αποφεύγει η κατοχική κυβέρνηση την λέξη αναδιάρθρωση του χρέους. Αλλά από την πρώτη μέρα στην εξουσία ο Παπανδρέου κάνει αναδιάρθρωση χρέους, προς τους Έλληνες.

Χρωστά 500 ευρώ σε γιαγιά συνταξιούχο και της δίνει 400. Αυτό ονομάζεται αναδιάρθρωση χρέους.

Ο Λομβέρδρος ζήτησε από προμηθευτές των δημοσίων νοσοκομείων 20% έκπτωση για να τους εξοφλήσει. Δηλαδή ζήτησε αναδιάρθρωση χρέους.

Αλλά η κατοχική συμμορία ταυτίζει το χρέος μόνον με το εξωτερικό χρέος, όχι με το εσωτερικό. Τους ξένους θέλει να τους πληρώσει με τα χρήματα που χρωστά στους Έλληνες. Θέτει τους ξένους πάνω από τους Έλληνες.

Έχουμε ένα παιχνίδι ορολογίας. Οι όροι αναδιάρθρωση, παύση πληρωμών, κούρεμα, θεωρούνται κακοί όταν αφορούν τους ξένους δανειστές. Ενώ όταν εφαρμόζονται στους Έλληνες βαπτίζονται «δημοσιονομική προσαρμογή», «περικοπή δαπανών», «αναγκαία μέτρα λιτότητας». Η επιλογή στην ορολογία δεν αλλάζει τίποτε πλήν των εντυπώσεων που προκαλούν στον Λαό, τον οποίο καθημερινώς προσπαθεί να εξαπατήσει ο Παπανδρέου. 

Μία επαναστατική κυβέρνηση θα πρέπει να χρησιμοποιήσει τον όρο «μέτρα λιτότητας» για τους ξένους ομολογιούχους. Επιβολή μέτρων λιτότητας σε ξένους ομολογιούχους σημαίνει έκπτωση-αναδιάθρωση χρέους. Από τα 100 ευρώ που σου χρωστώ, πάρε 80.

Θα μπορούσε αυτή η πράξη να βαπτισθεί «περικοπή δαπανών» και «δημοσιονομική προσαρμογή». Δεν χρειάζεται να την αποκαλέσουμε μερική παύση πληρωμών, ούτε αναδιάρθρωση χρέους.

Ο Παπανδρέου δεν αποδέχεται στάση εξωτερικών πληρωμών προκειμένου να επιβάλλει στάση εσωτερικών πληρωμών. Φορτίζοντας με θετικό πρόσημο τον όρο «δημοσιονομική προσαρμογή» αναδιαρθώνει το χρέος του προς τους Έλληνες.

Η Επαναστατική Κυβέρνηση που θα έρθει στην εξουσία πρέπει να βαπτίσει την αναδιάρθρωση του εξωτερικού χρέους, «μέτρα λιτότητας για την εξυγίανση της οικονομίας και την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των αγορών».

Πρέπει να υφαρπάξουμε από την κατοχική συμμορία το μονοπώλιο των όρων και των εννοιών, για να αλλάξουμε τις διαθέσεις του Λαού.