:: ::

Μήπως πρέπει να ευχαριστούμε τους «αντιρατσιστές» διότι επανέφεραν το Απαρτχάιντ;

Μία ωραία ημέρα γύρω στα έτη «1995»-«1996»(μ.α.χ.χ), η Ελλάς γέμισε «αντιρατσιστικές» οργανώσεις, και «αντιρατσιστικά» συνθήματα. Ο «αντιρατσιστικός» πυρετός έλαβε διαστάσεις επιδημίας. «Κάτω ο ρατσισμός», «όχι στην ξενοφοβία», «δεν υπάρχουν φυλές», «όλοι είμαστε ίσοι» κλπ, έκραζαν οι «αντιρατσιστές».

Θα νόμιζε κανείς ότι ήρθε το τέλος των φυλών και των εθνών. Και όμως, λίγα χρόνια αργότερα, μετά το πρώτο «αντιρατσιστικό» κύμα, ακολούθησε το δεύτερο κύμα: «ο σεβασμός στην διαφορά». Ήτοι υπάρχουν φυλετικές διαφορές και πρέπει να τις σεβαστούμε, μας είπαν οι «αντιρατσιστές». Και όποιος δεν σέβεται την φυλετική διαφορετικότητα του άλλου, είναι ...ρατσιστής! Τους ευχαριστούμε για αυτό.

Στην ουσία οι ελληνόφωνοι «αντιρατσιστές» αντέγραψαν την ιδεολογική πορεία των αμερικανών συναδέλφων τους. Ξεκίνησαν ως οι πιό φανατικοί αντιρατσιστές και κατέληξαν να είναι οι πιό φανατικοί ρατσιστές. Γκρέμισαν το Απαρτχάιντ της Νοτίου Αφρικής για να το ξανακτίσουν προς δόξα και τιμή των απανταχού φυλετιστών.

Αλλά πώς φθάσαμε στο νέο Απαρτχάιντ; Ας δούμε λίγο την ιστορία του «αντιρατσιστικού» σοσιαλμαρξιστοκρατούμενου κινήματος.

Στην δεκαετία του «1930» τίθεται εκτός νόμου η βιολογική ανθρωπολογία. Στην Ευρώπη(πλην της Γερμανίας), και στις ΗΠΑ επικρατεί η περιβαλλοντική θεωρία του Franz Boas, ενώ στην Σοβιετική Ένωση η περιβαλλοντική θεωρία του Λυσένκο. Η θεωρία του Boas λέει ότι η νοημοσύνη δεν εξαρτάται καθόλου από την φυλή, αλλά αποκλειστικώς από την ανατροφή του παιδιού. Ο δε Λυσένκο διδάσκει ότι ανόμοιοι άνθρωποι σε όμοιο περιβάλλον, παράγουν όμοια αποτελέσματα.

Τα πάντα στην ανθρώπινη συμπεριφορά και νοημοσύνη, μας λένε οι σοσιαλμαρξιστές ανθρωπολόγοι, εξαρτώνται από το περιβάλλον και όχι από την φυλή. Το γνωστό δίλημμα «nature or nurture?».

Οι θεωρίες τους επικρατούν πλήρως στα τμήματα κοινωνιολογίας και ανθρωπολογίας των Δυτικών πανεπιστημίων. Οι ευγονικές θεωρίες τίθενται εκτός νόμου. Οι επιστήμονες που υποστηρίζουν φυλετικές θεωρίες διώκονται ανηλεώς.

Η σχολή της Φρανκφούρτης στην Γερμανία, με καθαρά μαρξιστικό προσανατολισμό, διεξήγαγε φανατισμένο αγώνα υπέρ της φυλετικής ισότητος και της καταργήσεως των φυλετικών διακρίσεων.

Στις δεκαετίες «1960» και «1970» στις ΗΠΑ απαγορεύθηκε κάθε διάκριση με βάση την φυλή. Απαγορεύθηκε η αναφορά για την αξιολόγηση οιουδήποτε ατόμου με βάση τα ανθρωπολογικά κριτήρια. Οποιαδήποτε αναφορά στην φυλετική καταγωγή ενός αμερικανού πολίτου αποτελούσε αδίκημα, αν επρόκειτο να εισαχθεί σε κάποια δημόσια υπηρεσία, ή σε κάποιο αμερικανικό πανεπιστήμιο.

Αυτή η πολιτική αρχικώς στράφηκε εναντίον των λευκών, και μετά υπεστήριξε ανοικτά τους μαύρους. Πίσω από την «αντιρατσιστική» φρασεολογία, εκρύπτετο το αντι-λευκό μίσος. Οι «αντιρατσιστές» ζητούσαν οι λευκοί να μην κάνουν διακρίσεις κατά των μαύρων, αλλά συγχρόνως να γίνωνται φυλετικές διακρίσεις υπέρ των μαύρων.

Σκοτάδι έπεσε πάνω στην επιστήμη κάτω από το βάρος της μαρξιστικής μπότας. Απαγορεύθηκε η τήρηση στατιστικών για τις επιδόσεις των φοιτητών για να μην προσβληθούν οι μαύροι που είχαν κατώτερες επιδόσεις.

Στην δεκαετία του «1980» είχαμε διαδηλώσεις κατά του Απαρτχάιντ της Νοτίου Αφρικής. Η πολιτική του Απαρτχάιντ για τους λευκούς της Νοτίου Αφρικής σήμαινε τον φυλετικό διαχωρισμό(segregation), και την ξεχωριστή πολιτιστική ανάπτυξη των φυλών. Για τους «αντιρατσιστές» το Απαρτχάιντ ήταν σύμβολο καταπιέσεως και φυλετικών διακρίσεων.

Στην δεκαετία του «1990» το Απαρτχάιντ των λευκών γκρεμίστηκε, οι μαύροι πήραν την εξουσία αλλά η Νότιος Αφρική βυθίστηκε στην δίνη φυλετικών συγκρούσεων. Αμέτρητες σφαγές λευκών από μαύρους ρατσιστές, αλλά και γενοκτονίες μεταξύ μαύρων από διαφορετικές φυλές, διεπράχθησαν στην Νότιο Αφρική, αλλά τα «αντιρατσιστικά» ΜΜΕ κωφεύουν επιδεικτικώς.

Ολόκληρες συνοικίες στην Νότιο Αφρική έχουν χωριστεί με βάση φυλετικά κριτήρια και δεν επικοινωνούν μεταξύ τους λόγω φυλετικού μίσους. Αλλά τώρα το Απαρτχάιντ των μαύρων ρατσιστών βαπτίσθηκε από τους «αντιρατσιστές» ως «σεβασμός στην διαφορά».

Η μετονομασία παλαιών πραγμάτων με φρέσκα, θετικώς φορτισμένα ονόματα είναι παμπάλαια τακτική. Έχει στόχο να προωθήσει την ίδια πολιτική αλλά με άλλο όνομα, για να μην δημιουργούνται αρνητικοί συνειρμοί.

Βασική πολιτική του σοσιαλμαρξισμού ήταν ο οικονομικός, βιολογικός και πολιτιστικός ισοπεδωτισμός. Ο κομμουνισμός απαιτούσε ομοιογένεια. Ο κομμουνισμός ήθελε πρώτα την ισοπέδωση, ύστερα την ανάμειξη και τέλος τον αφανισμό των φυλών. Την εξάλειψη των εθνικών διαφορών. Το πρόσχημα που χρησιμοποιούσε ήταν ότι οι εθνικές, φυλετικές, πολιτιστικές ταυτότητες δημιουργούν έριδες και πολέμους. Ενώ δήθεν ο κομμουνισμός θα εξασφάλιζε την παγκόσμια ειρήνη.

Στην πραγματικότητα οι κομμουνιστές δημοσιολόγοι ήξεραν καλώς ότι για να επιβάλλουν την παγκόσμια δικτατορία τους, έπρεπε να αποκόψουν τους λαούς από κάθε εθνικό, πολιτιστικό και φυλετικό δεσμό. Να γίνουν όλοι μαζάνθρωποι, χωρίς προσωπικότητα. Μόνον τότε οι λαοί θα γινόντουσαν καλοί δούλοι του κομμουνισμού.

Αλλά το «1990» ο κομμουνισμός γκρεμίστηκε. Όταν είδε ότι δεν μπορούσε να νικήσει στο οικονομικό πεδίο, μετέφερε τον αγώνα για ισότητα από το οικονομικό στο πολιτιστικό πεδίο.

Όμως και εδώ τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα ήθελε. Κάποιες ηγεσίες μειονοτήτων που ενδιαφέροντο σφόδρα για την πολιτιστική τους ταυτότητα μέσα στα πολυεθνικά κράτη, άρχισαν να κτυπούν το μέλτινγκ ποτ, το αμερικανικό χωνευτήρι. Άρχισαν να μιλούν για πολιτιστικό πλουραλισμό. Οι αριστεροί «αντιρατσιστές» διανοούμενοι τους υπεστήριξαν.

Έτσι ενώ η κομμουνιστική αριστερά στην Ανατολή ήθελε τον απόλυτο αφανισμό των φυλετικών διαφορών, η σοσιαλιστική αριστερά στην Δύση άρχισε να επιβάλλει τον «σεβασμό στην διαφορά». Και κατάφερε κάτι το εκπληκτικό: ενώ στην δεκαετία του «1950» στις ΗΠΑ με δικαστικές αποφάσεις, καταργήθηκε ο φυλετικός διαχωρισμός, στην δεκαετία του «1980» επανήλθε με άλλο όνομα, σεβασμός στην διαφορά.

Ενώ στην δεκαετία του «1950» μαύροι ηγέτες με συνεργασία αριστερών διανοουμένων επέβαλλαν την ολοκλήρωση(integration) στα αμερικανικά σχολεία, δηλαδή ανάμειξη παιδιών απ’ όλες τις φυλές, οι μαύροι ηγέτες το «1980» με συνεργασία αριστερών διανοουμένων ζητούσαν διαχωρισμό και σύσταση σχολείων αποκλειστικώς για μαύρους μαθητές.

Ενώ το «1960» εδιώκοντο στην Αμερική όσοι λευκοί δεν περιελάμβαναν εγχρώμους στα σχολεία τους, στην δεκαετία του «1990» οι έγχρωμοι εγκαταλείπουν την αφομοίωση-ολοκλήρωση(integration) και περνούν στον απόλυτο φυλετικό διαχωρισμό! Αυτό που τους έκαναν στο παρελθόν οι λευκοί, τώρα οι μαύροι το κάνουν μόνοι τους!!!

Δημιουργούν τα δικά τους κολλέγια αποκλειστικώς για μαύρους φοιτητές, και ζητούν να εισαχθούν στα αμερικανικά πανεπιστήμια με βάση την φυλετική τους ταυτότητα. Οι μαύροι στην Αμερική δεν ζητούν πιά την άχρωμη πολιτική(colorblind politics). Ζητούν ξεκάθαρα φυλετική πολιτική. Γιατί; Διότι απέκτησαν φυλετική συνείδηση, χάρις στους «αντιρατσιστές» διανοουμένους. Τους ευχαριστούμε για αυτό.

Τα αμερικανικά πανεπιστήμια με πρόσχημα τον «σεβασμό στην διαφορά» άρχισαν να εισάγουν φοιτητές με καθαρώς φυλετικά κριτήρια. Ενώ παλαιότερα στα αμερικανικά πανεπιστήμια εδιώκετο ο διαχωρισμός στις φοιτητικές εστίες, δηλαδή αλλού να μένουν οι μαύροι και αλλού οι λευκοί, διότι αυτό εθεωρείτο ρατσισμός, σήμερα τα αμερικανικά πανεπιστήμια από μόνα τους δημιουργούν ξεχωριστές φοιτητικές εστίες μαύρων, ισπανόφωνων κλπ, για να τονιστεί η ...διαφορετικότητα!

Αν ζούσε ο Καρλ Μαρξ σίγουρα θα πάθαινε εγκεφαλικό αν έβλεπε την ιδεολογική πορεία των σημερινών μαρξιστών.

Αρχικώς οι μαρξιστές ήθελαν την επιβολή της εξισωτικής ομοιογένειας, αλλά το σύνθημα «σεβασμός στην διαφορά» κατέληξε στον διωγμό οτιδήποτε ομοιογενούς. Έτσι επέτυχαν το αντίθετο από αυτό που ήθελαν. Πέτυχαν να διασπούν την ομοιογένεια, να δημιουργούν εθνοφυλετικές ταυτότητες, κάτι που αποτελεί ανάχωμα σε διεθνιστικές ιδεολογίες όπως ο κομμουνισμός.

Ενώ επί δεκαετίες οι ευγονιστές και οι κοινωνικοί βιολόγοι προσπαθούσαν να περάσουν φυλετικές απόψεις όπως ότι η συμπεριφορά του ανθρώπου καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από την φυλετική του καταγωγή, και τους πολεμούσαν γι’ αυτό οι μαρξιστές, έρχονται τώρα οι μαρξιστές και λένε ότι η πολιτική συμπεριφορά του ατόμου θα καθορίζεται από την φυλετική του ταυτότητα. Οι σημερινοί μαρξιστές μιλούν ξεκάθαρα για πολιτική φυλετικών ταυτοτήτων. Έβαλαν τον φυλετισμό στην πολιτική από άλλη πόρτα.

Το αστείο είναι ότι ενώ προσπαθούσαν να πουν στους λευκούς ότι δεν έχει σημασία η φυλή, τώρα λένε στους λευκούς ότι έχει σημασία η φυλή, και ότι οι άλλες φυλές αξίζουν σεβασμό.

Ακόμη και αν έγραφαν εκατομμύρια βιβλία οι δαρβινιστές και οι ευγονιστές, δεν θα κατάφερναν να δημιουργήσουν φυλετική συνείδηση στους λαούς όσο το κατάφεραν οι «αντιρατσιστές» διανοούμενοι. Τους ευχαριστούμε για αυτό.

Τα «αντιρατσιστικά» μέτρα των «αντιρατσιστών», τα μέτρα υπέρ της ισότητος, κατέληξαν στο άκρως αντίθετο αποτέλεσμα. Στην παραγωγή φυλετικών απόψεων από μειονότητες και πλειοψηφίες. Ευχαριστούμε για αυτό τους «αντιρατσιστές».

Αυτό για το οποίο πολεμούσαν εναντίον του όλες οι «equal opportunity» επιτροπές, τώρα γύρισε μπούμερανγκ εναντίον τους. Οι «equal opportunity»  οργανώσεις δημιούργησαν φυλετικές ταυτότητες και φυλετικούς διαχωρισμούς που ακόμη και οι πιό φανατικοί ναζί δεν θα μπορούσαν να φανταστούν, ούτε στα πιό τρελλά τους όνειρα. Ευχαριστούμε για αυτό τους «αντιρατσιστές».

Αγαπητοί «αντιρατσιστές», ευχαριστούμε τους Θεούς για την απροσμάχητη βλακεία που σας καταδυναστεύει. Δεν θα μπορούσαμε να έχουμε καλύτερους συμμάχους για τον αγώνα υπέρ της φυλετικής αυτοσυνειδησίας των Ελλήνων.

Ας θαυμάσουμε την μεγαλύτερη ειρωνεία της Ιστορίας: Αυτοί που γκρέμισαν το Απαρτχάιντ της Νοτίου Αφρικής, έκτισαν εκατοντάδες Απαρτχάιντ στις Ευρωπαϊκές και Αμερικανικές πόλεις. Οι πρόσφατες φυλετικές συγκρούσεις που συνετάραξαν την Γαλλία είναι η καλύτερη απόδειξη. Τους ευχαριστούμε για αυτό.

Οι «αντιρατσιστές» κατάφεραν όχι μόνον να υποδαυλίσουν φυλετικές συγκρούσεις, αλλά κυρίως δημιούργησαν φανατικές εθνοφυλετικές ταυτότητες. Λες και ήθελαν να εκδικηθούν τον Μαρξ για αυτά που τους δίδαξε. Ευχαριστούμε τους «αντιρατσιστές» που μας βοηθούν στο εθνωφελές έργο μας.

Είναι απίστευτο το τί μπορεί να κάνει μία αλλαγή πολιτικού πλαισίου. Αν τοποθετήσεις μία ιδέα σε ένα πολιτικό πλαίσιο μπορεί να καταδικαστεί, ενώ αν τοποθετήσεις την ίδια ιδέα σε ένα άλλο πολιτικό πλαίσιο, μπορεί να επευφημηθεί από τους ιδίους που αρχικώς την κατεδίκασαν.

Ο φυλετισμός κατεδικάσθη από τους αριστερούς διεθνιστές με το πρόσχημα ότι δεν υπάρχουν ανώτερες και κατώτερες φυλές. Αλλά ακολούθως οι αριστεροί διεθνιστές επανέφεραν τον πιό άκρατο φυλετισμό κάτω από το πρόσχημα του «σεβασμού στην διαφορά».

Ήδη σε πολλές συνοικίες της Αθήνας έχουν δημιουργηθεί μικρά κράτη εν κράτει. Εθνοφυλετικές μειονότητες στην περιοχή των Αθηνών ανεγείρουν διαχωριστικά σύνορα μεταξύ συνοικιών. Επιθυμούν να ζουν ξεχωριστά. Δεν θέλουν να αφομοιωθούν, και σε αυτό τους βοηθούν οι «αντιρατσιστές». Τους ευχαριστούμε για αυτό.

Οι «αντιρατσιστές» κατέστρεψαν αυτό που φοβόμασταν περισσότερο: Την δημιουργία μίας κοινής «Ελληνικής» πολυφυλετικής ταυτότητος. Τους ευχαριστούμε για αυτό. Ο χειρότερος εφιάλτης για τους φυλετικώς συνειδητούς Έλληνες, απεφεύχθη χάρις στους ηλιθίους αντιρατσιστές. Τους ευχαριστούμε για αυτό.

Ευχαριστούμε τους «αντιρατσιστές» που επανέφεραν το Απαρτχάιντ. Ζεύς μωραίνει, όν βούλεται απολέσαι.

Θηραμένης Μελεάγρου

5η Λήγοντος μηνός Βοηδρομιώνος, έτους 2782 μετά πρώτην Ολυμπιάδα