:: ::

Το «ανατολικό ζήτημα» και πώς το αντιμετώπισε η λανθασμένη αγγλοαμερικανική πολιτική

Οι Άγγλοι και οι Αμερικανοί, έξυπνοι λαοί σε ζητήματα επιστήμης και τεχνολογίας, στην πολιτική τους για το «ανατολικό ζήτημα», για την οποία υπερηφανεύονται, διαπράττουν εγκληματικά λάθη. Λόγω αγνοίας της ιστορίας και των εθνολογικών δεδομένων, η πολυδιαφημισμένη τους ισχύς είναι προσωρινή. Το προσωρινό στην ιστορία, σε επίπεδο κρατών, μπορεί να είναι μερικές δεκαετίες ή μερικοί αιώνες.

Εδώ και αιώνες παριστάνουν τους επαΐοντες στο «ανατολικό ζήτημα» αλλά έχουν αποδείξει ότι χρησιμοποιούν σειριακή και όχι παράλληλη σκέψη. Δηλαδή πράττουν κάτι και μετά βλέπουν τις συνέπειές των πράξεών των. Ακόμη και ύστερα από τις αρνητικές συνέπειες συνεχίζουν τα ίδια εγκληματικά λάθη χωρίς να συνειδητοποιούν ότι κάνουν κακό στον εαυτό τους. Φαίνεται ότι το σκάκι, το οποίο βασίζεται στην πρόβλεψη εκ μέρους των παικτών των επομένων κινήσεων του αντιπάλου, είναι άγνωστο σε αυτούς.

Οι καλύτεροι σκακιστές στον κόσμο μπορούν να προβλέψουν μέχρι και 10-15 κινήσεις του αντιπάλου αλλά οι ηγεσίες του Λονδίνου και της Ουάσινγκτων δεν μπορούν να προβλέψουν ούτε την επόμενη κίνηση.   

Χαρακτηριστικό δείγμα του τρόπου σκέψεως των Άγγλων είναι τα Φώκλαντ όπου η πρωθυπουργός Θάτσερ για ασήμαντον αφορμήν κήρυξε πόλεμο στους Αργεντινούς δήθεν για λόγους γοήτρου. Ενώ συγχρόνως πήγε στην Ιαπωνία να παρακαλέσει τους Ιάπωνες βιομηχάνους αυτοκινήτων να ανοίξουν κανένα εργοστάσιο στην Αγγλία για να βρουν οι Άγγλοι εργασία, διότι οι ιαπωνικές βιομηχανίες αυτοκινήτων και μοτοσυκλετών στην κυριολεξία σάρωσαν την ευρωπαϊκή αγορά στην δεκαετία 1980 και 1990, με αποτέλεσμα πολλές αγγλικές εταιρείες να κλείσουν.

Η κυρία Θάτσερ δεν είχε το αντίστοιχο θράσος με την Αργεντινή για να κηρύξει οικονομικό πόλεμο στην Ιαπωνία, να τους απαγορεύσει τις εισαγωγές και να στηρίξει τις αγγλικές αυτοκινητοβιομηχανίες.

Σειριακή και ερασιτεχνική σκέψη χρησιμοποιούν και οι Αμερικανοί στο «ανατολικό ζήτημα» που ταλανίζει την Ευρώπη αιώνες τώρα. Με την χαρακτηριστική κοντόφθαλμη επιχειρηματολογία τους οι Αγγλοαμερικανοί έχουν ως άξονα την αναχαίτιση της ρωσσικής καθόδου στην Μεσόγειο.

Οι Άγγλοι για αιώνες είχαν αυτό το ανόητο επιχείρημα(ότι ήθελαν τον έλεγχο των εμπορικών δρόμων προς την Ανατολή), ως αξίωμα για να αιτιολογήσουν το δόγμα της ακεραιότητος του οθωμανικού κράτους. Με αποτέλεσμα πολλοί λαοί της Ευρώπης να μένουν υπόδουλοι στους οθωμανούς επειδή οι Άγγλοι πολιτικοί είναι ανιστόρητοι, και δεν λαμβάνουν υπ’ όψιν στην πολιτική τους την φυλετική, πολιτιστική και θρησκευτική διάσταση της Ευρώπης και της Τουρκίας.

Οι Αγγλοαμερικανοί πολιτικοί είναι τόσο κοντόφθαλμοι που μιλάνε μόνο για πρόσκαιρα οικονομικά συμφέροντα αποδεικνύοντες την ανικανότητά τους για πολλοστή φορά.

Ενώ δηλώνουν ότι ό,τι κάνουν το κάνουν για να σταματήσουν την κάθοδο της Ρωσσίας, στην ουσία προωθούν την άνοδο της Τουρκίας στην Ευρώπη. Προωθούν το μογγολικό στοιχείο, το ανατολικό πολιτιστικό στοιχείο και το ισλαμικό θρησκευτικό στοιχείο.

Καμμία κάθοδο δεν σταματούν οι Αγγλοαμερικανοί με την ανόητη και ανιστόρητη πολιτική των, μόνον άνοδο του Ισλαμ-μογγολισμού προσφέρουν στους λαούς της Ευρώπης. Αν συνεχίσουν αυτή την πολιτική, μία μέρα στο Λονδίνο ο Βρετανός πρωθυπουργός θα πει: «Δόξα τον Αλλάχ που εμείς η μογγολικής καταγωγής Άγγλοι μουσουλμάνοι σταματήσαμε την κάθοδο της Ρωσσίας στην Μεσόγειο και δεν απειλήθηκαν έτσι τα συμφέροντα του Ισλάμ...».

Αν είχαν έστω και την παραμικρή σχέση με στρατηγική πολιτική σκέψη οι Άγγλοι διπλωμάτες και αν βάσιζαν την μακροχρόνια πολιτική τους σε φυλετικά και πολιτιστικά στοιχεία, θα γνώριζαν ότι η αναχαίτιση της Ρωσσικής καθόδου στην Μεσόγειο είναι μία μεσοπρόθεσμη τακτική, η οποία σε καμμία απολύτως περίπτωση δεν πρέπει να επισκιάζει την ΑΠΩΘΗΣΗ των Μογγόλων και του Ισλάμ από την Ευρώπη.

Οι Αμερικανοί από το 1945 και εντεύθεν ανέλαβαν να αντικαταστήσουν τους Άγγλους στο «ανατολικό ζήτημα». Και λόγω κληρονομικής ανοησίας με την χρήση σειριακής σκέψεως, δύο φορές στην ιστορία τους απέδειξαν ότι είναι ανίκανοι να σκεφτούν ένα βήμα μπροστά, πολλώ δε μάλλον πλείονα του ενός.

Μπροστά σε τρεις δικτατορίες(ναζισμό, κομμουνισμό και ισλαμισμό) αντέδρασαν ως ερασιτέχνες πολιτικοί. Έτσι το 1940 για να κτυπήσουν τον ναζισμό συμμαχούν με τον κομμουνισμό, αλλά μετά την πτώση του ναζισμού παραδίδουν τις μόλις απελευθερωθείσες χώρες στην κομμουνιστική δικτατορία. Οι ταλαίπωροι Πολωνοί πατριώτες είδαν σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να απομακρύνωνται τα ναζιστικά στρατεύματα και αμέσως να υποδουλώνωνται στα κομμουνιστικά στρατεύματα, και οι Αμερικανοί να παρακολουθούν άπραγοι τα αποτελέσματα των κοντόφθαλμων πράξεών των. 

Με τέτοιες απαράδεκτες ενέργειες μπορεί κάποιος λογικά να συμπεράνει ότι οι Αμερικανοί πολέμησαν για λογαριασμό της κομμουνιστικής δικτατορίας στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο! Είπαν στους λαούς της Ανατολικής Ευρώπης: «Θα σας απελευθερώσουμε από την ναζιστική δικτατορία και θα σας παραδώσουμε στην κομμουνιστική δικτατορία». Έτσι παρέδωσαν όλη την Ανατολική Ευρώπη και μεγάλο μέρος της Ασίας στην κομμουνιστική δικτατορία. Γκρεμίστηκε ο ναζισμός αλλά επιβλήθηκε ο κομμουνισμός

Όμως οι Αμερικανοί κάνουν ξανά τα ίδια λάθη στο Αφγανιστάν την δεκαετία του 1980. Δεν έμαθαν τίποτε από τα λάθη του παρελθόντος. Για να πολεμήσουν τους κομμουνιστές που είχαν εισβάλλει στο Αφγανιστάν συμμαχούν με την ισλαμική δικτατορία των Ταλιμπάν. Πέφτει η κομμουνιστική δικτατορία του Αφγανιστάν το 1991 και εγκαθιδρύεται η ισλαμική δικτατορία. Άλλο ένα δείγμα ανικανότητος των πολιτικών εγκεφάλων της Ουάσινγκτων.

Οι Αμερικανοί πολιτικοί δεν μπορούν να σχεδιάσουν και να σκεφτούν παράλληλα, παρά μόνον σειριακά. Τώρα δεν μπόρεσαν να προβλέψουν τί θα γίνει όταν πέσει η κομμουνιστική δικτατορία και επιβληθεί η ισλαμική.

Έτσι αποδεικνύεται η πολιτική απρονοησία τους καθώς έδωσαν χρήματα για να απελευθερωθεί το Αφγανιστάν από τον κομμουνισμό και να σκλαβωθεί στον ισλαμισμό. Ότι έγινε και μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Αφήνουν την μία δικτατορία και επιβάλλουν την άλλη. Είναι ανίκανοι να σκεφτούν με βάση φυλετικά, εθνολογικά, θρησκευτικά και πολιτιστικά κριτήρια.

Η Αμερικανική ηγεσία δεν μπορεί να λύσει ένα πρόβλημα με τρεις μεταβλητές τύπου ΗΠΑ, κομμουνιστική Ρωσσία, ναζιστική Γερμανία, ή το ΗΠΑ, κομμουνιστικό Αφγανιστάν, ισλαμικό Αφγανιστάν. Η Αμερικανική ηγεσία δεν ξέρει ούτε μπορεί να πολεμήσει και τους δύο αντιπάλους.

Η Αμερικανική ηγεσία αντιδρά ενστικτωδώς και κλίνει προς το ένα ή το άλλο μέρος, αδιαφόρως συνεπειών. Πάντα συμμαχεί με την μία δικτατορία εναντίον της άλλης και μετά αφού απελευθερώσει εδάφη από την μία δικτατορία τα εγκαταλείπει βορά στην άλλη δικτατορία!!!

Η Αμερικανική πολιτική σκέψη δεν μπορεί να πάει παραπέρα, αφού έχει ως βάση πρόσκαιρα μικροπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα, και δεν σχεδιάζει ενέργειες βάσει φυλετικών, εθνολογικών, ιστορικών και πολιτιστικών κριτηρίων.

Πόσο μάλλον αν το πολιτικό πρόβλημα που πρόκειται να λύσει εμπεριέχει 3, 4, 5 ή 6 μεταβλητές. Εκεί βραχυκυκλώνουν οι Αμερικανοί ηγέτες.

Τις ίδιες ανοησίες έκανε ο πολυδιαφημισμένος αυστριακός καγκελάριος Μέττερνιχ το 1820 ηγέτης της «Ιεράς Συμμαχίας», και αυτός υπέρμαχος της Τουρκικής ακεραιότητος με το μόνιμο επιχείρημά του περί ανασχέσεως της Ρωσσίας. Ειδικά αυτός θα έπρεπε να γνωρίζει ότι τον 16^ο αιώνα οι Τούρκοι έφτασαν έξω από την Βιέννη.  

Όλοι αυτοί οι πολυδιαφημισμένοι πολιτικοί της δεκάρας αδυνατούν στο πολιτικό πεδίο να αναλύσουν το ζήτημα των πολιτικών δεσμών. Οι πολιτικοί δεσμοί είναι ανάλογοι με τους φυσικοχημικούς δεσμούς στα στοιχεία της χημείας. Υπάρχουν δυνάμεις στα άτομα των στοιχείων. Δυνάμεις ηλεκτρονικές, βαρυτικές και πυρηνικές, και όλο το ζήτημα είναι ποίος είναι ο ισχυρότερος δεσμός.

Αντιστοίχως στο «ανατολικό ζήτημα» πρέπει να εξετάζεται ποίος δεσμός είναι ισχυρότερος σε μία δεδομένη ιστορική στιγμή. Ο φυλετικός, ο εθνικός ή ο ισλαμικός δεσμός; Αυτοί οι δεσμοί εναλλάσσονται σε ισχύ μεταξύ Τούρκων, Αράβων και Περσών.

Αναλόγως των ελκτικών και απωθητικών δυνάμεων που ενυπάρχουν στο «ανατολικό ζήτημα», δημιουργούνται κεντρομόλες και κεντρόφυγες τάσεις, σε δυναμική βάση.

Αν οι Δυτικοί πολιτικοί σχεδιαστές δεν λαμβάνουν υπ’ όψιν φυλετικά στοιχεία και δεσμούς, πολιτιστικά στοιχεία και δεσμούς, δημογραφικά και εθνολογικά στοιχεία και δεσμούς και όλα αυτά σε δυναμική, μονίμως κινουμένη βάση, τότε μία ημέρα η Ανατολή θα ξανακυριεύσει την Ευρώπη. Θα την κυριεύσει φυλετικώς, πολιτιστικώς και θρησκευτικώς.

Επιτέλους ας σταματήσουν οι Αγγλοαμερικανοί να σκέπτωνται με σειριακό τρόπο και ας αρχίσουν να σκέπτωνται με παράλληλο τρόπο για το «ανατολικό ζήτημα». Δηλαδή να ενεργούν με ανάλυση δεδομένων και πιθανών εξελίξεων πέρα από τα γνωστά περί αναχαιτίσεως της Ρωσσικής καθόδου στην Μεσόγειο. Έτσι και αλλιώς αυτή την στιγμή μεγάλο κομμάτι της Μεσογείου ανήκει στους Άραβες και το Ισλάμ όχι στην Ρωσσία.  

Ας κατανοήσουν οι Δυτικοί ότι σε τελευταία ανάλυση η Ρωσσία φυλετικώς και πολιτιστικώς είναι πολύ πιό κοντά στην Ευρώπη και την Αμερική από ότι οι Μογγόλοι, οι Άραβες και το Ισλάμ.

Ευάγγελος Σπυρόπουλος

Νέα Υόρκη

8η Μεσούντος μηνός Μαιμακτηριώνος, έτους 2780 μετά πρώτην Ολυμπιάδα