:: ::

                 Τί εορτάζουν οι Έλληνες αυτές τις ημέρες;

Αυτές τις ημέρες οι Έλληνες εορτάζουν με τις οικογένειές των τον ερχομό του Θεανθρώπου Διονύσου από την σεπτή Μητέρα Του Σεμέλη, το Χειμερινό Ηλιοστάσιο, και τις Ηλιακές Θεότητες. Ποιό είναι όμως το βαθύτερο νόημα των Ελληνικών Εορτών;

Οι ναζωραίοι εορτάζουν την γέννηση και την περιτομή ενός εβραίου ραββίνου, και το θεωρούν αρκετό για να ανταλλάξουν δώρα και ευχές μεταξύ των. Μαζί με τις τυπικές, άχρωμες, συναισθηματικώς ρηχές ευχές, εισέρχονται σε εορταστικές διακοπές, μέρος της παρατεταμένης πνευματικής ραστώνης που τους διακατέχει. Αφυδατωμένοι από την  μέθεξη με τους Πατρώους Θεούς, ακολουθούν το θανατηφόρο μονοπάτι της λήθης και της αφομοιώσεως. Θα διαγραφούν από την Ελληνική Ιστορία. Το ξέρουν αλλά συνεχίζουν την βλασφημία τους, μέχρι να έρθει η αμείλικτη τιμωρία από τους Ουράνιους Δικαστές.   

Η μεγάλη παγίδα αυτών των εορταστικών ημερών για τους Έλληνες είναι να θεωρήσουν ότι διαφοροποιούνται από τους ναζωραίους μόνον με τα τελετουργικά τους. Για τους ναζωραίους αυτές οι ημέρες είναι μία διεθνιστική εορτή, χωρίς κανένα εθνοφυλετικό νόημα. Χωρίς προβολές στο μέλλον. Χωρίς προγονικές αναμνήσεις. Απλώς εορτάζουν επειδή η μισελληνική αίρεσή τους, επιμένει να τους μολύνει την ψυχή.

Για τους Έλληνες όμως αυτές οι μέρες εμπεριέχουν σημαντικά ιστορικά νοήματα. Ωρισμένοι πραγματοποιούν τα τελετουργικά τους, χωρίς να καταλαβαίνουν τί κάνουν και γιατί το κάνουν. Το βάρος της ερμηνείας του βαθυτέρου νοήματος των Ελληνικών Εορτών πέφτει εξ ολοκλήρου στο Ελληνικό Ιερατείο.

Οι Έλληνες Ιερείς και Ιέρειες οφείλουν να εξηγούν στους πιστούς τί συμβολίζει το άναμμα του θυμιάματος, τί συμβολίζει ο καπνός, τί συμβολίζουν οι προσφορές, σε ποιούς και γιατί απευθύνουμε τις προσευχές μας.

Πριν από 16 αιώνες, τέτοιες ημέρες στα βυζαντινά μεσαιωνικά χρόνια, οι Πρόγονοι συγκέντρωναν τις οικογένειές των και όλοι μαζί εόρταζαν τις πολεμικές νίκες κατά των βυζαντινών κατακτητών.

Πανηγύριζαν την θρησκευτική και φυλετική τους επιβίωση. Όταν άναβαν το θυμίαμα πίστευαν ότι ανάβουν το μίσος κατά των ναζωραίων. Ο καπνός τους θύμιζε όσους Έλληνες μαρτύρησαν στην πυρά αποκηρύσσοντες το εξάμβλωμα που άκουγε στο όνομα Τζεσουά. Το άρωμα του θυμιάματος τους θύμιζε το άρωμα της νίκης. Ήταν άρωμα ελπίδος. Οι ύμνοι προς τους Θεούς ήσαν παιάνες κατά των βυζαντινών κατακτητών. Το κρασί που έπιναν συμβόλιζε το αίμα των εχθρών που χύθηκε για να επιτευχθεί η Ελληνική θρησκευτική και φυλετική επιβίωση.

Κάθε φορά που οι Πρόγονοί μας εόρταζαν τέτοιες ημέρες ευχαριστούσαν τους Θεούς που δεν έπεσαν στο επίπεδο των κτηνών όπως οι μισέλληνες ναζωραίοι. Υπερηφανευόντουσαν για το ότι παραμένουν Έλληνες, για το ότι δεν αποστάτησαν από τους Θεούς. Για τους Προγόνους αυτές οι εορταστικές ημέρες ήταν μια έμπρακτη απόδειξη ότι υπακούν αδιαλλείπτως στους νόμους των Αθανάτων Πατρώων Θεών αψηφώντας τα έδικτα των βυζαντινών καθαρμάτων.

Αυτές τις άγιες ημέρες οι Πρόγονοί μας δεν τις χρησιμοποιούσαν για να ανταλλάσσουν δώρα χωρίς νόημα, μόνο και μόνο για να τηρήσουν το έθιμο. Αυτές οι άγιες ημέρες υπάρχουν για να μας υπενθυμίζουν τον ΑΙΩΝΙΟ Ιερό Πόλεμο που διεξάγουμε ως έθνος κατά της αγνοίας και της λήθης. Κατά της αφομοιώσεως και της επιμειξίας. Η άγνοια της Ελληνικής Θεολογίας, η λήθη της Ελληνικής Ιστορίας είναι αρρώστιες που εμφανίζονται σε κάθε Ελληνική γενεά και οφείλουμε να τις θεραπεύουμε. Η κατάρα της αφομοιώσεως σε ξένες πολιτιστικές ταυτότητες, και η κατάρα της φυλετικής επιμειξίας με αλλοφύλους, αποτελούν τα χειρότερα μιάσματα, τα οποία πρέπει να εξολοθρεύσουμε με όλο το μίσος που διαθέτουμε.

Εορτάζουμε τις χιλιάδες εξεγέρσεις των Προγόνων μας κατά των εισβολέων, οι οποίοι προσπάθησαν βιαίως να τους εξισλαμίσουν, να τους εκχριστιανίσουν, να τους αφελληνίσουν. Εορτάζουμε τον θρησκευτικό και φυλετικό μας θρίαμβο κατά των μιαρών δυνάμεων της αφομοιώσεως.  

Εορτάζουμε την γέννηση του Θεανθρώπου Διονύσου, το Χειμερινό Ηλιοστάσιο, ναι! όντως αυτές τις ημέρες το πνεύμα μας συγχρονίζεται με την Ουράνια Αρμονία, οι ψυχές μας ενώνονται με το Θεϊκό Ιχώρ, το σώμα μας αποκτά υπερφυσικές δυνάμεις. Αλλά πάνω απ’ όλα κάνουμε επικλήσεις στους Προγόνους. Τους ευχαριστούμε για τους ιερούς πολέμους που διεξήγαγαν κατά των δυνάμεων της αθεΐας.

Αυτές τις εορταστικές ημέρες αγωνιζόμαστε εναντίον της μολύνσεως του κοινωνικού και πνευματικού μας περιβάλλοντος. Το βαθύτερο νόημα των Ελληνικών Εορτών είναι ο καθαρμός ψυχής και σώματος από ξένες επιρροές.

Αυτές τις ημέρες ανάβοντας την πυρά στον οικογενειακό βωμό, ανάβουμε το πάθος μας για προσηλυτισμό των σκλαβωμένων Ελληνικών Ψυχών, που τις καταδυναστεύουν οι αλλότριες δοξασίες.

Αυτές τις ημέρες με τις προσφορές μας στους οικογενειακούς βωμούς προσπαθούμε να κατευνάσουμε τους Πατρώους Θεούς που ζητούν εκδίκηση για τους κατεστραμμένους Ναούς Των. Ικέτες στους βωμούς Των ζητάμε να εξιλεωθούμε επειδή οι Ναοί Των παραμένουν απροστάτευτοι από τα χέρια των βεβήλων. Προσπαθούμε να Τους κατευνάσουμε ρίχνοντας λίγο κρασί στους βωμούς Των, ενθυμούμενοι τις αιματηρές μάχες κατά αλλοφύλων και αλλοθρήσκων βαρβάρων.

Το μέγα νόημα των Ελληνικών Εορτών είναι η σφυρηλάτηση της Ελληνικής Συνέχειας. Το Ιερό χρέος που έχει κάθε Έλλην να αγωνιστεί για την θρησκευτική και φυλετική συνέχεια του Ελληνικού Λαού. Από γενεά σε γενεά, δια της Ελληνικής Παιδείας, να παραδώσουμε αμόλυντη την θρησκευτική και φυλετική μας κληρονομιά. Να μην διασπάσουμε τον ιερό κρίκο της αλυσίδος που μας ενώνει με χιλιάδες γενεές Ελλήνων Προγόνων, αφομοιούμενοι σε ξένα έθνη, σε ξένες φυλές, σε ξένες θρησκείες, σε ξένους πολιτισμούς.

Όταν ανταλλάσσουμε δώρα με άλλους Έλληνες αυτές τις ημέρες δεν εξωτερικεύουμε μία ρηχή ευθυμία, όπως κάνουν οι ναζωραίοι. Η ανταλλαγή δώρων μεταξύ Ελλήνων συμβολίζει το ότι έκαστος Έλλην έχει ευθύνες έναντι των άλλων Ελλήνων. Έχει υποχρεώσεις, να προστρέξει σε βοήθειά τους όταν κινδυνεύουν από αλλοφύλους και αλλοθρήσκους.

Αυτές τις ημέρες ενθυμούμαστε την Ιερή Αποστολή που έχουμε να απελευθερώσουμε την ανθρωπότητα από την κατάρα του μονοθεϊσμού, που τόσο έχει αιματοκυλήσει όλους τους λαούς του κόσμου. Στέλνουμε ευχετήριες κάρτες, δώρα, τρόφιμα, ενδύματα για να ενισχύσουμε τους Έλληνες που ζουν διεσπαρμένοι σε όλα τα σημεία του κόσμου, και έχουν την ανάγκη να νιώσουν ότι αποτελούν μέρος του Ιερού και Αθανάτου Ελληνικού Έθνους.

Αυτές τις εορταστικές ημέρες εναποθέτουμε δώρα στους Αθανάτους Πατρώους Θεούς και στις Αθάνατες Μητρώες Θεές επειδή μας προστατεύουν από τον θρησκευτικό και φυλετικό αφανισμό. Οι Θεοί μας δεν χρειάζονται ακριβά υλικά αγαθά. Τα καλύτερα δώρα μπορεί να τα προσφέρει και ο πτωχότερος των Ελλήνων. Τους προσφέρουμε αφοσίωση και υπακοή. Αυτά τα δύο πολύτιμα δώρα οι Θεοί μας τα εκτιμούν αφάνταστα. Διότι είναι δώρα φτιαγμένα μέσα στην καρδιά μας και όχι αγορασμένα από κάποιο κατάστημα. Με αυτά τα δώρα Τους ευχαριστούμε που τόσες φορές μας προστάτευσαν από το να παρακούσουμε τους Θεϊκούς Νόμους Των. Τους ευχαριστούμε που τόσες φορές μας προστάτευσαν από την αποστασία. Που τόσες φορές μας διέσωσαν από την εγκατάλειψη των Πατρώων Ειωθότων.

Οι εορταστικές μας εκδηλώσεις είναι μία προσφορά αγάπης προς τους Θεούς μας για τα αμέτρητα θαύματα που έχουν κάνει ακούοντες τις ικεσίες και τους οδυρμούς του κατατρεγμένου Ελληνικού Λαού. Οι Θεοί πραγματοποίησαν τα θαύματα Τους με οίκτο, μη υποφέροντες άλλο να βλέπουν τα τέκνα Τους να τα βασανίζουν οι άπιστοι.

Αυτές οι εορταστικές ημέρες μας υπενθυμίζουν την αμέτρητη καλωσύνη των Θεών, οι οποίοι δεν μας λησμόνησαν. Άκουσαν τις ικεσίες μας, και κατακεραύνωσαν τους εχθρούς μας. Αλλά και εμείς ως Λαός ακούσαμε το θείο κάλεσμα. Με πίστη και γενναιότητα, διεξάγουμε ανελλειπώς τον Ιερό Πόλεμο κατά της θρησκευτικής και φυλετικής αφομοιώσεως. Δεν υπακούμε στα διατάγματα των βαρβάρων, δεν αποστατούμε από τους Θεούς μας. Δεν λησμονούμε τα Πάτρια κελεύσματα. Εξοντώσαμε αμείλικτα στο παρελθόν όσους εξωνημένους «Έλληνες» μας κάλεσαν να εγκαταλείψουμε την θρησκευτική και φυλετική μας κληρονομιά, και να αναμειχθούμε με τους βαρβάρους. Ο αιματηρός αγώνας κατά της θρησκευτικής και φυλετικής επιμειξίας δεν άφησε ασυγκίνητους τους Θεούς. Αυτούς τους Ιερούς Πολέμους τιμούμε με τις εορτές μας.

Κάθε Ελληνική οικογένεια ενθυμούμενη τους Ιερούς Πολέμους της Ελληνικής Θρησκείας, εκστασιάζεται. Γεμίζει από ενθουσιασμό και ελπίδα, όπως ενθουσιαζόντουσαν οι Πρόγονοί μας όταν θριάμβευαν επί των βυζαντινών υπανθρώπων. Οι ιεροπραξίες αυτών των εορταστικών ημερών στην ουσία είναι ένας συλλογικός καθαρμός των Ελλήνων. Ένας καθαρμός ψυχής και σώματος που μας φέρνει πιό κοντά στην Αιωνιότητα.

Αυτές τις εορταστικές ημέρες δικάζουμε, καταδικάζουμε και θανατώνουμε την μεμψιμοιρία. Γεμίζουμε δύναμη και ελπίδα για νέους νικηφόρους πολέμους κατά των βαρβάρων εισβολέων, οι οποίοι απειλούν την θρησκευτική και φυλετική μας υπόσταση. 

Αυτές οι εορταστικές ημέρες μας υπενθυμίζουν την λύση που πρέπει να δώσουμε στα ηθικά ψευτοδιλήμματα που μας θέτουν οι ναζωραίοι. Αν ένα Ελληνόπουλο πεινά και ένα ξένο παιδί έχει φαγητό, θα του αρπάξουμε το φαγητό για να ταΐσουμε το Ελληνόπουλο. Αποδεικνύοντας έτσι στους ναζωραίους ότι είναι ανήθικοι όταν αρπάζουν το φαγητό από το στόμα των Ελλήνων για να ταΐσουν αλλοφύλους και αλλοθρήσκους.

Η Ελληνική Θρησκεία είναι πολεμική θρησκεία. Με τους Ιερούς Κανόνες της διδάσκει την μοναδικότητα του Ελληνικού Λαού, και την αποκλειστικότητα στην σχέση του με τους Αθανάτους Πατρώους Θεούς. Κάθε ιεροπραξία που κάνουμε έχει πολλαπλά νοήματα, αλλά ένα είναι το κυριώτερο: η Ελληνική Συνέχεια. Η Ελληνική θρησκευτική και φυλετική επιβίωση.

Αγωνιζόμενοι εναντίον όλων των εχθρών, με κάθε κόστος, με ποταμούς αίματος, με καταρράκτες δακρύων, με εκατόμβες νεκρών, αλλά με αμίμητους θριάμβους. Με τους εαυτούς μας να αποτελούν ζωντανούς Ναούς των Θεών. Με την Ελληνική θρησκευτική και φυλετική συνέχεια, αμόλυντη.

Ο απώτερος σκοπός των εορταστικών ημερών είναι να δημιουργήσουμε νέα πυρά, νέο φώς, νέο ενθουσιασμό, νέα έξαψη στις μελλοντικές γενεές Ελλήνων για να αισθάνωνται υπερήφανες ως μέλη του Ελληνικού Έθνους. Για να πολεμήσουν ευχαρίστως κατά των απίστων που βλασφημούν τους Θεούς. Για να εξοντώσουν ανηλεώς όσους βαρβάρους προσπαθούν να αλλοιώσουν την θρησκευτική και φυλετική μας κληρονομιά. Για να είναι άξιοι συνεχιστές των Προγονικών θριάμβων.

Έρρωσθε και ευδαιμονείτε

Εκκλησία των Ελλήνων στο θρήσκευμα

1η Ισταμένου μηνός Γαμηλιώνος, έτους 2785 μετά πρώτην Ολυμπιάδα